به گزارش ایران اکونومیست، دکتر عباس کبریایی زاده - رئیس مرکز تحقیقات اقتصاد و مدیریت داروی دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس هیات مدیره فدراسیون سلامت اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه سال‌هاست آغاز هر سال هجری شمسی با عنوانی نامگذاری می‌شود، گفت: نقش این نامگذاری نوعی بها دادن و ارزش دادن به یک موضوع یا مفهوم ملی است. سال‌های اخیر تمرکز این نامگذاری‌ها بر حمایت از تولید، مشارکت ملی در تولید ، اقتصاد مقاومتی و .... قرار داشته است. اگر بخواهیم منصفانه و واقع بینانه قضاوت کنیم در برخی از سالها رویکردهای ملی از دولت گرفته تا مردم توجه مناسب یا در حد مناسبی را به شعار سال داشته اند، اما در سال‌های اخیر که تمرکز شعارهای ملی بر حمایت از کالای ایرانی، رونق تولید، جهش تولید، مانع زدایی، مهار تورم، تولید دانش بنیان و ... قرار گرفته چندان مورد توجه قرار نگرفته است.

وی با اشاره به سال ۱۴۰۴ و موانع پیش روی تولید، ادامه داد: تحریم‌ها به خصوص تحریم‌های بانکی داخلی و خارجی باعث شده هزینه‌های تولید و تامین کالا برای تولید به شدت افزایش یافته و مزیت رقابتی تولید داخل نسبت به واردات هر روز کاهش یابد.

او همچنین با اشاره به آنچه «هزینه تراشی دلالان انتقال ارز، نظام بانکی منفعت طلب، تورم نقطه به نقطه و سالانه کمرشکن، واردکنندگان کالای آماده مصرف برخوردار از مواهب ارزهای آن سوی مرز، برخی امضاهای طلایی در داخل، دستورالعمل‌های فراقانونی و غیرقانونی سازمان‌هایی نظیر تامین اجتماعی، امور مالیاتی، گمرکات، صمت، سازمان غذا و دارو و ....» خواند، این موارد را از جمله مولدهای هزینه برای سرمایه‌گذار ایرانی دانست.

وی افزود: سرمایه‌گذاری برای تولید زمانی محقق می شود که تولید کننده برای کوچکترین موضوعی ماهها در ادارات سرگردان نباشد و رای و نظر مردم و نمایندگان آنها به عنوان تشکل‌های صنفی و صنعتی در ارتباط با انتصاب مدیران‌، صدور بخشنامه ها و ... اخذ و مورد توجه قرار گیرد.

به گفته کبریایی‌زاده، حضور سرمایه‌های مردم در تولید زمانی رقم می‌خورد که ارزش افزوده سرمایه‌گذاری در تولید از سرمایه‌گذاری در واردات، سوداگری، سفته بازی و تجارت‌های غیرمولد بیشتر شود. حضور سرمایه‌های مردم در تولید زمانی رقم می‌خورد که بجای تشویق مردم به خرید سکه، سیاست‌هایی در نظام پولی کشور دنبال شود که اطمینان خاطر مردم را برای سود آور بودن سرمایه‌گذاری‌هایشان و همچنین صیانت از سرمایه‌هایشان فراهم کند.

کبریایی‌زاده ادامه داد: سرمایه‌گذاری در تولید زمانی رقم می‌خورد که ده‌ها سازمان و نهاد نظارتی دنبال سرمایه‌سوزان کشور بگردند و با مدیران سرمایه سوز که با سیاست‌های مخرب خود هرگونه اقبال به سرمایه‌گذاری در کشور را از بین می‌برند، برخورد کنند. سرمایه گذاری در تولید زمانی رقم می‌خورد که هزاران شرکت تعطیل و نیمه تعطیل در شهرک‌های صنعتی کشور مجاب شوند که باید برگردند و بنگاه خود را فعال کنند؛ زیرا که تولید مورد توجه سیاستگذاران بوده و سودآور و پایدار است. سرمایه‌گذاری در تولید زمانی رقم می‌خورد که قیمت تمام شده محصول تولید داخل توسط صاحبان بنگاه‌های وارداتی صاحب ارز در آن سوی مرزها رقم نخورد و نهایتا هم باید گفت که سرمایه‌گذاری در تولید زمانی رقم می‌خورد که سیاستگذاری اقتصادی در دست اقتصاددان‌های آگاه و دارای تجربه عملی باشد.