شفاانلاین»سلامت» Postcoital Dysphoria (PCD) به عنوان یک اختلال بالقوه روانشناختی تعریف می‌شود که در آن فرد پس از تجربه ارگاسم یا فعالیت جنسی، به طور غیرمنتظره احساس غم، اضطراب، تحریک‌پذیری یا حتی اشک‌ریزی را تجربه می‌کند. این وضعیت در منابع معتبر روانشناسی، هرچند در DSM-5 به عنوان اختلال مجزا طبقه‌بندی نشده، اما در زمینه مشکلات عملکرد جنسی و اختلالات روانشناختی همبسته بررسی شده است.

به گزارش شفاآنلاین مکانیسم‌های احتمالی بروز PCD عبارتند از:

نوسانات نوروترنسمیترها: پس از ارگاسم، کاهش ناگهانی در سطوح دوپامین و افزایش نسبی پرولاکتین می‌تواند احساس خمودگی یا افسردگی ایجاد کند.

سابقه تروما: مطالعات نشان داده‌اند که تجربه سوءاستفاده جنسی یا هیجانات منفی مرتبط با فعالیت جنسی در گذشته، ریسک ابتلا به PCD را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.

تعارضات درونی: تعارض‌های روانی-اجتماعی درباره مسائل اخلاقی یا پذیرش هویت جنسی ممکن است زمینه‌ساز این اختلال باشد.

همبودی اختلالات روانپزشکی: وجود افسردگی اساسی، PTSD، اختلالات اضطرابی یا دوقطبی، احتمال بروز علائم PCD را تشدید می‌کند.

درمان:

روان‌درمانی تخصصی: درمان شناختی-رفتاری (CBT) با تمرکز بر اصلاح افکار منفی پس از رابطه جنسی، به عنوان رویکرد اول درمانی پیشنهاد می‌شود.

درمان دارویی: در برخی موارد، استفاده از داروهای SSRIs یا داروهای تعدیل‌کننده خلق می‌تواند موثر باشد.

درمان تروما: در بیمارانی که سابقه آسیب روانی دارند، درمان‌های مبتنی بر تروما مانند EMDR بسیار مفید گزارش شده است.

نتیجه‌گیری:
افسردگی پس از سکس یک وضعیت واقعی و نیازمند توجه تخصصی است. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند کیفیت زندگی جنسی و روانی فرد را به طور چشمگیری بهبود بخشد.