رویای پا گذاشتن انسان بر سیاره سرخ، مریخ، همواره ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. با پیشرفت های اخیر در فناوری فضایی، این رویا بیش از هر زمان دیگری به واقعیت نزدیک شده است. اما آنچه اغلب در هیجان سفر به مریخ نادیده گرفته می شود، ماهیت یک طرفه بودن این سفر برای فضانوردان اولیه است.

شاید برای بسیاری سوال باشد که چرا با وجود تلاش های عظیم برای ارسال انسان به مریخ، بازگشت فضانوردان به زمین در برنامه های اولیه گنجانده نشده است. پاسخ به این سوال ریشه در ترکیبی از چالش های فنی، هزینه های سرسام آور و اهداف بلندمدت ماموریت های مریخ دارد.

چرا سفر به مریخ بی بازگشت است؟

هزینه های سرسام آور و پیچیدگی های فنی بازگشت از مریخ:

سفر رفت و برگشت به مریخ به مراتب پیچیده تر و پرهزینه تر از یک سفر یک طرفه است. برای بازگشت از مریخ، فضانوردان نه تنها به فضاپیمای بازگشت نیاز دارند، بلکه باید سوخت کافی برای پرواز از جو رقیق مریخ و مقابله با جاذبه آن را نیز با خود حمل کنند. این بدان معناست که جرم کلی ماموریت به طور چشمگیری افزایش می یابد و به تبع آن، هزینه پرتاب و پیچیدگی های فنی نیز چندین برابر خواهد شد.

در حال حاضر، تمرکز اصلی ماموریت های مریخ بر رسیدن به مریخ و استقرار پایگاه های اولیه است. فناوری های فعلی و بودجه های تخصیص یافته، اولویت را به ایجاد زیرساخت های لازم برای زندگی طولانی مدت در مریخ می دهند. تلاش برای توسعه فناوری های مورد نیاز برای بازگشت از مریخ، به معنای تاخیر در شروع ماموریت های استعماری و صرف منابع بیشتر در مراحل اولیه خواهد بود.

منبع: عصر ترکیه