گریه در خواب ممکن است برای نوزادان، کودکان، بزرگسالان و افراد مسن اتفاق بیفتد. بیدار شدن با چشمان اشکبار می‌تواند ناراحت کننده باشد. این مقاله به این موضوع می‌پردازد که چه چیزی باعث می‌شود افراد در خواب گریه کنند و چه زمانی باید به دنبال کمک پزشکی باشند.

چه چیزی باعث می‌شود افراد در خواب گریه کنند؟

خوابیدن نوزاد در طول شب اولین چیزی است که اکثر والدین جدید به آن امیدوار هستند. نوزادان در خواب گریه می‌کنند، زیرا عادت ندارند از یک مرحله خواب به مرحله بعدی بروند. با این حال، با رشد و تکامل نوزادان، آنها کمتر از خواب بیدار می‌شوند، که به والدین آنها اجازه می‌دهد تا چشمانشان را ببندند.

بزرگسالانی که از نظر عاطفی تخلیه نشده‌اند، از شرایط سلامت روان رنج می‌برند یا تجربه آسیب زا اخیری را تجربه کرده‌اند، می‌توانند هنگام خواب و بیداری اشک بریزند. برای سالمندان، تغییرات فیزیکی، علائم زوال عقل، برخورد با جنبه‌های ذهنی و عاطفی پیری و استرس ناشی از انتقال زندگی می‌تواند باعث گریه در طول چرخه خواب شود.

در زیر چند دلیل احتمالی وجود دارد که چرا گریه در خواب رخ می‌دهد:

انتقال مرحله خواب

وقتی نوزاد متولد می‌شود، به زمان نیاز دارد تا خود را با چرخه خواب جدید خود وفق دهد. خواب شش مرحله دارد. خواب حرکت سریع چشم (REM) یکی از این مراحل است. به آن خواب سبک نیز گفته می‌شود. نوزادان نسبت به بزرگسالان زمان بیشتری را در طول خواب REM می‌گذرانند.

نوزادان در خواب گریه می‌کنند، زیرا عادت ندارند از خواب عمیق به خواب سبک تبدیل شوند. این انتقال می‌تواند برای آنها ناراحت کننده باشد و باعث شود با گریه از خواب بیدار شوند. با این حال، گاهی اوقات آنها آرام می‌گیرند و به خواب ادامه می‌دهند. اگر کودک شما بیشتر از حد معمول یا برای مدت طولانی بی وقفه گریه می‌کند، با پزشک اطفال خود صحبت کنید.

ترور در شب

وحشت‌های شبانه نوعی پاراسومنیا هستند که وقتی بیدار می‌شوید نمی‌توانید آن را به خاطر بسپارید. کودکان بیشتر از بزرگسالان این موارد را تجربه می‌کنند.

وحشت شبانه بیشتر در سنین ۳ تا ۷ سالگی رخ می‌دهد. تخمین زده می‌شود که ۳۰ درصد از کودکان دچار وحشت شبانه می‌شوند. طول یک وحشت شبانه می‌تواند بین چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد.

اینها می‌تواند شامل حرکت شدید در رختخواب، جیغ زدن و یا راه رفتن در خواب باشد و می‌تواند باعث گریه در خواب و هنگام بیداری شود. در حدود سن ۱۰ سالگی، فراوانی وحشت‌های شبانه به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

کابوس‌ها

چه چیزی بدتر از خواب بد؟ یک کابوس _ احتمالاً به یاد دارید که در کودکی بیشتر از بزرگسالی کابوس می‌دیدید. با این حال، هر کسی در سن من می‌تواند آنها را تجربه کند. بیدار شدن از یک کابوس می‌تواند باعث ایجاد احساس ترس، ناراحتی، لرزش و ناراحتی در شما شود.

گاهی اوقات، یک کابوس می‌تواند آنقدر شدید باشد که باعث شود با گریه از خواب بیدار شوید. غیرممکن است که به طور کامل از هجوم رویا‌های ترسناک به خواب جلوگیری کنید.

اگرچه دانشمندان به طور کامل مطمئن نیستند که چرا مردم کابوس می‌بینند، اما معتقدند که این کابوس‌ها به نحوه پردازش احساسات و استرس‌های دشوار، مدیریت موقعیت‌های نامطلوب و مقابله با احساسات اضطراب آور در مورد رویداد‌های آینده مربوط می‌شود.

احساسات یا اندوه سرکوب شده
هرکسی زمانی که با یک فقدان غم انگیز مواجه می‌شود یا با یک رویداد آسیب زا مواجه می‌شود، غم و اندوه متفاوتی دارد. برخی از افراد می‌توانند به راحتی احساسات خود را ابراز کنند، بدون موانع زیادی به دنبال کمک هستند و می‌توانند به سرعت به جلو حرکت کنند.

دیگران ممکن است ترجیح دهند احساسات خود را نادیده بگیرند یا سرکوب کنند و از دیگران کناره گیری کنند. برخی افراد تمایل دارند طوری رفتار کنند که انگار همه چیز خوب است. آنها در طول روز مشغول و فعال هستند، اما در شب، احساسات دشوار به عنوان مشکلات خواب حباب می‌شوند.

هیچ راه درستی برای سوگواری برای از دست دادن یک عزیز وجود ندارد و گریه خواب ممکن است روش طبیعی بدن شما برای مدیریت آن تجربه باشد. تماس با یک درمانگر یا متخصص سلامت روان می‌تواند به شما کمک کند تا آن احساسات دشوار را پردازش کنید، راه‌های مقابله را تعیین کنید و یاد بگیرید که درمان کنید.

اضطراب و استرس

از مسائل کاری، مشکلات زناشویی، مشکلات خانوادگی و مشکلات مالی گرفته تا نگرانی‌های سلامتی، زندگی می‌تواند پر از عوامل استرس زا باشد. اگر زندگی موقعیت‌های بسیار پیچیده‌ای را برای شما رقم زده است، بدن شما باید آنها را پردازش کند.

خواب از توانایی مغز برای ایجاد خاطرات عاطفی، توسعه رفتار همدلانه و تعدیل واکنش عاطفی پشتیبانی می‌کند.

استرس و اضطرابی که احساس می‌کنید می‌تواند به صورت گریه در خواب ظاهر شود، زیرا مغز شما در حال کار بر تنش شدیدی است که در زندگی شما وجود دارد.

پاراسومنیا

پاراسومنیا دسته‌ای از اختلالات خواب است که شامل راه رفتن در خواب و خواب گویی می‌شود. فردی که پاراسومنیا را تجربه می‌کند، رویای خود را به صورت فیزیکی در زندگی واقعی اجرا می‌کند که می‌تواند شامل گریه باشد. اگر یکی از اعضای خانواده شما این اختلال خواب را داشته باشد، احتمال ابتلای شما نیز بیشتر است.

پاراسومنیا با استرس، اضطراب و تغییرات عمده در عادات خواب تشدید می‌شود. می‌تواند ایمنی فرد را به خطر بیندازد، زیرا از محیط فیزیکی خود بی خبر است. آنها ممکن است ناخواسته با خوردن مواد سمی، افتادن از طاقچه یا پایین آمدن از پله‌ها یا برخورد با اشیا به خود آسیب برسانند.

اگر مکرراً پاراسومنیا را تجربه می‌کنید، مهم است که از یک متخصص پزشکی در مورد گزینه‌های درمانی و نکات پیشگیری کمک بگیرید.

افسردگی

افسردگی یک اختلال خلقی رایج است که با احساس غم و اندوه، ناامیدی و از دست دادن علاقه به فعالیت‌هایی که زمانی لذت بخش بودند، مرتبط است.

ارتباط بین مشکلات خواب و افسردگی مشهود است. هفتاد و پنج درصد از افراد مبتلا به افسردگی گزارش می‌دهند که مشکلاتی در به خواب رفتن و خواب ماندن دارند.

یکی از علائم افسردگی داشتن گریه‌های بدون دلیل است.

افسردگی صبحگاهی

افسردگی صبحگاهی به عنوان تغییرات خلقی روزانه نیز شناخته می‌شود. این نوعی افسردگی است که هنگام بیدار شدن از خواب در صبح رخ می‌دهد. برخی از علائم عبارتند از خوابیدن طولانی‌تر از حد معمول، احساس ناامیدی یا بدخلقی زمانی که از خواب بیدار می‌شوید، انرژی کمی برای شروع برنامه صبحگاهی خود و داشتن چشم انداز ضعیف برای روز.

دلایل افسردگی صبحگاهی مشخص نیست. با این حال، محققان پیشنهاد می‌کنند که به مشکلات ریتم شبانه‌روزی شما مربوط می‌شود. ریتم شبانه روزی چرخه طبیعی خواب و بیداری بدن شما است که عملکرد‌های اساسی را در طول روز انجام می‌دهد تا به شما کمک کند شب به خواب بروید و صبح از خواب بیدار شوید.

زوال عقل

زوال عقل با اختلالات خواب مرتبط است. محققان پیشنهاد می‌کنند که به طور بالقوه به دلیل بی نظمی چرخه خواب و بیداری آنها ناشی از انحطاط هیپوتالاموس و ساقه مغز است. افراد مبتلا به زوال عقل گزارش کرده‌اند که در به خواب رفتن، چرت زدن بیشتر در روز، تحریک پذیری بیشتر در عصر و بیدار شدن مکرر در طول شب مشکل دارند.

تغییرات در دارو‌های شما

اگر داروی جدیدی را شروع کرده‌اید، مصرف آن را متوقف کرده‌اید یا دوز آن را تغییر داده‌اید، می‌تواند باعث مشکلات خواب شود. دارو‌هایی که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند می‌توانند چرخه خواب و بیداری شما را تغییر دهند.

برخی از نمونه‌هایی از دارو‌هایی که می‌توانند باعث بی‌خوابی شوند عبارتند از دارو‌های ضد افسردگی، ضد تشنج و دارو‌هایی که برای درمان بیماری‌های قلبی عروقی یا دیابت استفاده می‌شوند.

حتماً در مورد عوارض جانبی داروهایتان با پزشک خود مشورت کنید.

شرایط پزشکی خاص

در نهایت، در برخی موارد، گریه در خواب ممکن است به دلایل عاطفی یا ذهنی نباشد. بلکه ممکن است گریه به دلیل یک وضعیت جسمانی باشد که باعث آبریزش چشم می‌شود. برخی از بیماری‌ها شامل آلرژی، ورم ملتحمه یا مسدود شدن مجرای اشکی است. درمان این شرایط از تولید اشک در هنگام خواب جلوگیری می‌کند.

هر چند وقت یکبار گریه کردن در خواب جای نگرانی نیست. انسان بودن یعنی احساسی بودن و اشک بخشی از پردازش این احساسات است.

با این حال، اگر اغلب در خواب گریه می‌کنید یا توانایی شما را در عملکرد صحیح مختل می‌کند یا مانع از انجام فعالیت‌های روزانه‌تان می‌شود، مهم است که با پزشک یا متخصص سلامت روان خود تماس بگیرید. آنها می‌توانند به شناسایی بیماری زمینه‌ای کمک کرده و گزینه‌های درمانی را برای بهبود خواب و رفاه کلی ارائه دهند.