زیباکلام که هیچ یک از جریان‌های سیاسی کشور حتی جریان اصلاحات چندان او و نظریاتش را جدی نمی‌گیرند، در اظهار نظری عجیب مدعی شده جمهوری اسلامی ایران در اینکه حاضر شده با امریکای ترامپ مذاکره کند، تقاص رفتاری را می‌دهد که پیش از این با جیمی کارتر آزادیخواه و طرفدار حقوق بشر و اوبامای متمدن و فرهیخته کرد!

زیباکلام با بیان اینکه اگر شرط‌بندی در جمهوری اسلامی مجاز بود، شرط می‌بست که درگیری بین ایران و امریکا رخ نخواهد داد، در عین حال گفته «معتقدم جمهوری اسلامی در مذاکره با ترامپ تقاص گذشته‌های خود را پس می‌دهد. تقاص رفتاری که با جیمی کارتر آزادیخواه و طرفدار حقوق بشر کرد. رفتاری که با اوبامای متمدن و فرهیخته کرد. رفتاری که با بایدن کرد. بایدنی که اهل یقه‌گیری و یقه کشی نبود و اکنون ایران تقاص آن رفتارها را پس می‌دهد. مذاکره با ترامپی که به هرحال رفتار او را می‌بینیم.

فارغ از اینکه هیچ عاقلی در تحلیل رفتارهای سیاسی که سیالیت گسترده‌ای دارد و هر رفتار و نشانه و متغیری می‌تواند در نتیجه آنها مؤثر باشد، شرط‌بندی نمی‌کند، او اکنون خودش می‌داند که شرط بندی کند یا خیر و در عمل نشان داده، برای رفتارهای خود از جمهوری اسلامی اجازه نمی‌گیرد که در این فقره هم منتظر تجویز از جمهوری اسلامی باشد. اما از این نکته مضحک که بگذریم، آیا آن‌گونه که او ادعا می‌کند، رؤسای جمهور امریکا یعنی کارتر و اوباما و بایدن، آزادیخواه، متمدن و طرفدار حقوق بشر بودند؟ به نظر این گزاره از تجویز شرط‌بندی مضحک‌تر باشد.

فقط برای نمونه به چند رفتار متمدنانه و حقوق بشری آنها اشاره می‌کنیم تا روشن شود صادق در طرح ادعاهای خود یک کذاب است. یکی از اتفاقاتی که در دولت اوبامای متمدن رخ داد، ترغیب ناتو به حمله به لیبی بود که دولت امریکا رسماً فرماندهی این جنگ و حملات هوایی به لیبی که موجب کشته شدن تعداد بیشماری از مردم لیبی شد، برعهده داشت و با فروش ۶۰ میلیارد دلار تسلیحات نظامی به عربستان که تماماً در جنگ با یمن به کار گرفته شد، در کشتار مردم بیگناه این کشور نقش اساسی داشت. جیمی کارتر آزادیخواه و طرفدار حقوق بشر هم پس از شکست سنگین در صحرای طبس علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران، در قالب پیمان کمپ دیوید و پایه‌گذار تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران بود، که آثار آن همچنان ادامه دارد.

فراتر از اینها در دولت اوبامای متمدن، دولت همسوی زیباکلام طی دوسال مذاکره، به معاهده برجام رسید، اما نه تنها به تعهدات خود در قالب آن عمل نکرد که بر دامنه تحریم‌ها هم افزود. حال آنکه جمهوری اسلامی ایران متعهدانه به هم تعهدات خود عمل کرد. اما «امضای کری» نه تنها تضمین برجام نبود که بر بی‌اعتباری آن مهر تأیید زد. «جان کری»‌ای که اکنون به ترامپ توصیه می‌کند: «در حالی که برخی استدلال می‌کنند که اکنون زمان تمرکز بر یک توافق هسته‌ای جدید است، ما باور داریم که امتیازات گسترده‌تر نیز قابل حصول هستند. توافق جدید می‌تواند و باید فراتر از مذاکرات قبلی برود.»

همان توافقی که ترامپ آن را پاره و ادعا کرد جمهوری اسلامی ایران در برجام سر امریکا کلاه گذاشته و باید در محتوای آن بازنگری کرد. اکنون هم جان کری (وزیر خارجه اوبامای متمدن) با ترامپ همسو می‌شود تا درس دیپلماسی و منافع ملی را به امثال زیباکلام‌ها بدهد.

زیباکلام سال ۹۲ در یادداشتی در یکی از روزنامه‌ها حقارت خود و شیفتگی به غرب را به اوج رسانده و نوشته بود: اگر نامم به جای صادق، «آلفرد» یا «دیوید» و نام فامیلی من هم به جای زیباکلام، «جانسون» یا «اسمیت» بود و به جای استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در دانشگاه «ییل» یا «استنفورد» تدریس می‌کردم در آن صورت حتماً برای وضع نظریه «دیپلماسی مثبت» در برابر «دیپلماسی منفی» در ایران به عنوان یک نظریه‌پرداز سیاسی، شهره خاص و عام می‌شدم! و حتماً صدها رساله فوق لیسانس و دکترا در خصوص بسط و تبیین نظریه دیپلماسی مثبت و منفی و انطباق آن با شرایط ایران به نگارش درآمده بود. اما خب اسمم صادق است و در محله بازارچه آب‌منگل تهران بزرگ شده‌ام.