براندازانِ به بُن‌بست‌خورده، مذاکرات میان ایران و آمریکا را نشانگانِ سستی تهران در دوران پساجنگ منطقه ای می‌پندارند. این در حالیست که دیکته‌ی شروط ایران بر طرف مقابل، از جمله غیر مستقیم‌بودن مذاکرات، محدودکردن مذاکرات به مساله هسته‌ای، تعیین عمان به عنوان واسط مذاکرات و ... تماما نشان می‌دهند که ایران در موضع قدرت قرار دارد و کاملا کنش‌گرانه، مشغول تعامل است.

موضع قدرتمند ایران در جریان جنگ منطقه و پس از آن، در جریان مذاکرات جاری با آمریکا به حدی است که صهیونیست‌ها را به عقب نشینی از گزافه گویی های قبلی، از جمله حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران کشانده است.

برای نمونه «گیدعون سعر» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی اخیراٌ در مصاحبه با روزنامه بریتانیایی «دیلی‌تلگراف» تصریح کرد که از هیچ‌گونه تصمیمی که در دولتش در مورد حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران گرفته شده باشد، اطلاع ندارد. او در این باره گفت: «من عضو کابینه امنیتی هستم و در تمام جلسات داخلی حضور دارم و به یاد نمی‌آورم که تصمیمی در این مورد گرفته شده باشد».

مواضع این مقام ارشد صهیونیستی در شرایطی مطرح می شوند که پیشتر حمله به تاسیسات هسته ای ایران، برای جلوگیری از دستیابی ادعایی ایران به سلاح اتمی، همواره در صدر برنامه های نتانیاهو قرار داشت، به حدی که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در هفته‌های ابتدایی بازگشت ترامپ به کاخ سفید، فشار سنگینی برای تحقق این ایده خطرناک بر ترامپ وارد آورد.

ترامپ اما با آگاهی نسبت به هزینه‌های گزاف حمله به ایران، راه دیپلماسی را برگزید و برای دور ماندن از باتلاق ایران، زیر بار وسوسه‌های نتانیاهو نرفت.

رسانه‌های صهیونی که در جریان جنگ منطقه به خصوص پس از سقوط اسد، ایران را به سان طعمه ای راحت الهضم می دیدند که می‌شد آن را به سهولت برانداخت، اکنون فهمیده‌اند شجره ایران صاحب چنان ریشه‌های عمیقی است که حتی تکانش نیز نمی‌توانند بدهند.