سروش زادعلی؛ اخباری از روسای جمهور دولت‌های قبل بنا به گفت‌و‌گو‌هایی که در فضای رسانه انجام می‌دهند به بیرون درز کرده است که در آن دولت ها، مذاکراتی با آمریکایی‌ها انجام شده و این مذاکرات با نتایج مثبت نهایی شده همچنین امتیازاتی که قرار بوده در جریان این مذاکرات به طرف مقابل داده شود کمتر از امتیازاتی بوده که در مذاکرات جاری قرار است راجع به آن چانه زنی شود، اما بنا به گفته روسای جمهور گذشته یک سری جریان‌های سیاسی در داخل کشور اجازه ندادند تا این مذاکرات به سرانجام برسد.

قدرت چانه زنی دولت چهاردهم با توجه به اتفاقاتی که در غزه، لبنان، عراق، سوریه و یمن در حال رخ دادن است بسیار کمتر از دولت‌های گذشته است و راه رسیدن به توافقی که به قول معروف باب میل باشد بدلیل از دست رفتن فرصت‌هایی که برخی جریانات تندرو به کشور تحمیل کردند پیچیده شده است.

نمیدانم الانی که این یادداشت را می‌نویسم در آینده سیاسی کشور تاثیر دارد یا خیر، اما در جامعه شناسی یک پاردایمی به نام کارکردگرایی ساختاری وجود دارد که می‌گوید کنش‌های که در سطح خرد رقم میخورد به نحوی مشابه با کمی تغییرات در سطح کلان نیز رخ می‌دهد. به عنوان نمونه کسی که یک بیزنس کوچک را اداره میکند باید هنر داد ستد و معامله را بلد باشد یعنی پیوسته در حال داد ستد و معامله باشد تا به نتیجه که دل خواهش است دست پیدا کند، در سطح کلان هم همین گونه است اینکه بخاطر یک سری پیش فرض‌ها یا ایدولوژی‌ها که ریشه در گذشته سیاسی کشور و برخی مسئولین نسبت به دنیای غرب وجود دارد بهانه‌ای شود تا کشور را قفل کنیم و راه مذاکره را ببندیم، آینده نسل‌های مختلف را از بین ببریم هنر نیست و سیاست بین الملل این را نمی‌پذیرد، باید دیپلماسی را پیوسته فعال کرد، شفاف سازی شود، استدلال آورد، طرف مقابل را توجیه کرد، سوتفاهمات را برطرف کرد تا اینکه راهی پیدا شود، اینگونه می‌توان از چالش‌های پیش رو گذار کرد و به نتیجه مطلوب دست یافت.

جریاناتی که اجازه تعامل دولت‌های قبل با دنیا را ندادند و خسارات‌های جبران ناپذیری را به کشور وارد کردند دیگر نباید در سپهر سیاسی کشور جولان دهند و باید حذف و محاکمه شوند، آن‌ها با اعمالشان تا جایی پیش رفتند که کشور را در کوچه بن بست در داخل و منطقه گیر انداخته‌اند.

احساس من و بررسی رفتار آن‌ها در مسائل سیاسی اجتماعی کشور این را در ذهن متبادر می‌کند که این جریانات تندرو از قصد دوست ندارند کشور در مسیر توسعه قرار بگیرد و هر وقت دولتی در مسیر توسعه در داخل کشور گام برداشته است از تمام ظرفیت‌های قانونی و غیر قانونی مانند استیضاح وزرا، ندادن اختیار، فعالیت رسانه‌ای، چوب لای چرخ انداختن، تهدید و. برای دولت‌ها بحران ساخته‌اند تا مبادا کشور در مسیر توسعه قرار گیرد و مردم به رفاه برسند. امیدوارم دولت جدید در این شرایط سخت راهی بسازد و کشور را از این بن بستی که تندرو‌ها بوجود آوردند خارج کند.