کلیه‌ها دو اندام لوبیایی شکل حیاتی هستند که در زیر دنده‌ها قرار دارند. این اندام وظیفه تصفیه مواد زائد از خون را برعهده دارد که به صورت ادرار از بدن دفع می‌شود. کلیه‌ها همچنین در تنظیم فشار خون و بسیاری از اعمال مهم بدن ضروری است.

وجود کیست در کلیه می‌تواند جدی به نظر برسد، اما کیست‌های کلیه انواع مختلفی دارند که برخی از آنها بی خطر هستند. در این مطلب متخصصان به سوالات رایج درباره کیست کلیه پاسخ می‌دهند:

۱- کیست کلیه چیست؟

کیست کلیه در حقیقت به کیسه‌های گرد پر آبی اطلاق می‌شود که در کلیه‌ها تشکیل می‌شود. خوشبختانه در بیشتر موارد کیست‌های ساده کلیه باعث بروز عوارض جدی یا تحت تاثیر قرار گرفتن کار کلیه‌ها نمی‌شود. با این حال، ممکن است کیست همزمان با بزرگ شدن باعث بروز درد، عفونت، یا دیگر علائم شود.

کیست‌های ساده کلیه با کیست‌های ناشی از "بیماری کلیه پلی کیستیک" متفاوت است. بیماری کلیه پلی کیستیک یک بیماری مادرزادی است که در آن دو کلیه دارای کیست‌های متعدد هستند. میزان شیوع این بیماری بین یک نفر در هر ۴۰۰ تا یک نفر در هر ۱۰۰۰ نفر در جهان گزارش شده است.

۲- عواملی که باعث افزایش خطر ابتلا به کیست کلیه می‌شود چیست؟

هنوز متخصصان به طور دقیق تمامی عوامل دخیل در بروز کیست کلیه را شناسایی نکرده‌اند. با این حال، افزایش سن یکی از عوامل مهم در این زمینه است. رژیم غذایی یا سبک زندگی به نظر در بروز کیست کلیه تاثیری ندارد. برآورد می‌شود ۲۵ درصد افراد بالای ۴۰ سال و نیمی از افراد بالای ۵۰ سال به نوعی درگیر کیست کلیه می‌شوند.

۳- علائم ابتلا به کیست کلیه چیست؟

بسیاری از کیست‌های ساده کلیه بدون علائم هستند. همزمان با رشد کیست کلیه، علائم مختلف آن در بیمار بروز می‌کند که مهمترین آن شامل موارد ذیل می‌شود:

۱- درد مبهم در پشت یا پهلو

۲- درد در قسمت فوقانی شکم یا لگن

۳- تب در صورت عفونی شدن کیست

۴- وجود خون در ادرار

۵- نیاز به دفع مکرر ادرار

۴- چگونه کیست کلیه را می‌توان تشخیص داده و فرآیند درمان آن چگونه است؟

متخصصان غالباً در گام نخست اقدام به پرسش درباره علائم بیماری می‌کنند. با این حال، سی تی اسکن،‌ام آر‌ای، سونوگرافی، تست عملکرد کلیه، و آزمایش ادرار از رایج‌ترین مواردی است که می‌تواند به طور قطعی ابتلای بیمار به کیست را مشخص کند.

به طور عمومی بسیاری از کیست‌های ساده نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر پیشرفت بیماری باعث بروز علائم شود و یا اگر کیست باعث انسداد جریان ادرار یا جریان خون به کلیه شود، انجام فرآیند درمانی آن ضروری است. پزشکان می‌توانند یک سوزن را به کلیه‌ها وارد و کیست‌ها را پاره کنند.

همچنین تزریق محلول نمک به اطراف محل کیست از تشکیل کیست‌های احتمالی در آینده جلوگیری می‌کند. در موارد نادر که کیست بسیار بزرگ شده است جراحی برای خارج کردن آن نیاز است. در مواردی که کیست عفونی شده است درمان با آنتی بیوتیک پیش از سایر روش‌های درمانی باید انجام شود.