f:I[55593,["/_next/static/chunks/7904d9431fe9b58f.js","/_next/static/chunks/02b6e71b0db3f779.js"],"default"] 10:I[22163,["/_next/static/chunks/7904d9431fe9b58f.js","/_next/static/chunks/02b6e71b0db3f779.js"],"default"] 11:I[47446,["/_next/static/chunks/7904d9431fe9b58f.js","/_next/static/chunks/02b6e71b0db3f779.js"],"Image"] 12:I[74085,["/_next/static/chunks/7904d9431fe9b58f.js","/_next/static/chunks/02b6e71b0db3f779.js"],"default"] 13:T7c7,

«املت روسی و دو نمایشنامه‌ی دیگر»، اولین اثر منتشرشده‌ی این نویسنده‌ی جوان است و شامل سه نمایشنامه با عناوین «املت روسی»، «در پیشگاه» و «بیست و هفت و هشت» می‌باشد.

از نمایشنامه املت روسی:
یک پرده
شخصیت ها: زن، مرد، پلیس
میان صحنه: تعدادی چهارپایه، دیواری از همان چهارپایه ها در سمت راست صحنه، کنج. نورهای اطراف صحنه متفاوت از رنگ نور وسط صحنه است؛ شبیه به قابی برای صحنه. منبع نوری صحنه مدام تغییر می کند. صحنه جز چهارپایه از همه چیز خالی است. پیشنهاد می کنم دکور به میان نباشد و گریم ها و لباسهای کاراکترها نیز با خالی صحنه در تضاد.

صحنه یک: تقدم شناخت بر شناخت
[نورهای اطراف روشن. زن چراغ قوه را از روی چهارپایه ای بر می دارد. روی پلیس و مرد. طوری نشسته اند که انگار در ماشینند. پلیس جلو رانندگی می کند و مرد با دستبند عقب نشسته]
پلیس: من نمی تونم این چرندیات رو باور کنم!
مرد: راستی، چرا تو رو نفرستادن جنگ؟
پلیس: زیاد با خون میونه ی خوبی ندارم.
مرد: این جور ادا اطوارا اصلا برای اونا اهمیتی داره؟
پلیس: اگه نداشت احتمالا شما الان به جای دستبند، تفنگ به دست داشتین و به جای سرگرم کردن خودتون با حرف زدن با من داشتین به کشورتون خدمت می کردین...