پس از انتشار خبر سفر قریب‌الوقوع بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به جمهوری آذربایجان بدون اشاره به زمان آن، رسانه‌های اسرائیلی امروز جزئیات بیشتری از این سفر را اعلام کردند.

روزنامه اسرائیل هیوم، زمان سفر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به جمهوری آذربایجان را ماه آینده اعلام کرد.

سازمان رادیو و تلویزیون رژیم صهیونیستی نیز گزارش داد که این سفر نتانیاهو بر تلاش‌ها برای پیوستن باکو به «توافق‌نامه‌های ابراهیم» و میانجی‌گری میان اسرائیل و ترکیه در میانه تنش‌های فزاینده منطقه‌ای متمرکز خواهد شد.

بر اساس این گزارش، اسرائیل در تلاش است از بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید برای ازسرگیری «توافق‌نامه‌های ابراهیم» و عادی‌سازی روابط با کشورهای بیشتری از جهان عرب و اسلام بهره‌برداری کند.

ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری خود موفق شد کشورهای امارات، بحرین، مغرب و سودان را به عادی‌سازی روابط با رژیم اشغالگر اسرائیل سوق دهد.

بر اساس این گزارش، توافق‌نامه‌های ابراهیم در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ شامل کشورهای اسلامی بیشتری خواهد شد؛ کشورهایی که برخی از آن‌ها مانند جمهوری آذربایجان با اسرائیل روابط تجاری، امنیتی و اقتصادی نزدیکی دارند و تنها نیازمند پوشش سیاسی و دیپلماتیک برای تقویت همکاری‌ها هستند.

به نوشته عربی پست، «جمهوری آذربایجان تنها کشور اسلامی است که بیش از سی سال روابط دوستانه و همکاری با اسرائیل را حفظ کرده ، و این روابط حتی در جریان جنگ جاری در غزه تقویت شده‌ است».

مرکز مطالعات استراتژیک بگین-سادات در خصوص پیوستن باکو به توافق‌نامه‌های ابراهیم نوشت که در نگاه اول، تحرک اسرائیل برای اعلام این الحاق گیج‌کننده به نظر می‌رسد؛ زیرا جمهوری آذربایجان، از نظر عملی، هم اکنون نیز متحدی نزدیک‌ برای اسرائیل است.

اما واقعیت این است که تلاش برای افزودن جمهوری آذربایجان به توافق‌نامه‌های ابراهیم،، با هدف تقویت رابطه باکو با واشنگتن و در نتیجه تشویق جمهوری آذربایجان به اتخاذ موضعی سخت‌تر در برابر ایران انجام می‌شود.

بدون شک، اسرائیل و جمهوری آذربایجان از «همکاری سه‌جانبه» با ایالات متحده استقبال خواهند کرد. اما تصور اینکه این همکاری چگونه می‌تواند منافع بلندمدت آمریکا را تأمین کند، دشوار است. ضمن این‌که آمریکا هیج دلیل قانع‌کننده‌ای برای دادن پاداش به جمهوری آذربایجان و نزدیکی به آن ندارد. لذا اهمیت استراتژیک باکو برای ایالات متحده ناچیز است و عمدتاً بر «تهدید اغراق‌شده ایران» متکی است.