در این کتاب که کیسینجر آن را در ۹۹سالگی نوشت، این سیاستمدار عصاره‌ تجربه‌ دیدار و همزیستی خود را با ۶ تن از رهبران جهان که «همه‌ آنها معماران تکامل جامعه‌شان و نظم بین‌المللی در دوره‌ پس از جنگ شدند» با خواننده در میان می‌گذارد؛ اثری که درس‌های مهمی برای کشورها به‌ویژه کشورهای درحال‌توسعه یا در حال گذار دارد. به گفته‌ کیسینجر هنر رهبری در خدم‌وحشم فراوان داشتن نیست، بلکه هنر رهبری در این است که «رهبران باید به‌عنوان «مربی» عمل کنند... تکیه بر اجبار نشانه‌ رهبری ناکافی است؛ رهبران خوب در مردم خود آرزوی قدم زدن در کنار خویش را برمی‌انگیزند...».

کیسینجر معتقد است میان رهبران «عادی» و رهبران «بزرگ» یک تفاوت وجود دارد. تفاوت در این است که رهبران عادی به دنبال مدیریت فوری هستند اما رهبران بزرگ تلاش می‌کنند جامعه‌ خود را به سطح دیدگاه‌های خویش ارتقا دهند. به‌عبارت‌دیگر، رهبران عادی نگاه کوتاه‌مدت دارند و به فکر «جمع‌کردن مساله» هستند اما رهبران بزرگ نگاهی بلندمدت دارند و به دنبال «حل کردن» مساله‌اند.

کیسینجر خود به‌عنوان یک چهره‌«دانشگاهی» و «اجرایی» مصداق بارز «استراتژی» و «رهبری» بود. او با یک استراتژی روشن (حداکثری کردن منافع آمریکا) به دنبال رهبری در چند جبهه بود: به نتیجه رساندن جنگ ویتنام، مداخله در شیلی و آرژانتین، تعامل با چین، مذاکره با شوروی، مدیریت جنگ یوم کیپور و غیره. هنری کیسینجر بیش از هر چهره‌ غیررئیس‌جمهوری در قرن بیستم روی مجله‌ تایم رفته است.

کیسینجر می‌تواند به یک الگوی مطالعاتی در مورد «رهبری» تبدیل شود: اینکه چگونه یک مهاجر یهودی که به ایالات‌متحده پناهنده شد وارد ساختار سیاسی شده و در نهایت به مشاور امنیت ملی و وزیر امور خارجه‌ یکی از بزرگ‌ترین کشورهای جهان تبدیل می‌شود. چنین است که مارتین ایندیکِ فقید در کتابش کیسینجر را «استاد بازی‌ها» نامیده است. او آموخته بود چگونه در شرایط سیال، انعطاف‌پذیری داشته باشد. این یهودیِ پناهنده از آلمان توانست به بخشی از تاریخ آمریکا در قرن بیستم و به یکی از تاریخ‌سازترین سیاستمداران جهان تبدیل شود.

کتاب «رهبری: شش مطالعه در استراتژی جهانی» در ۶۴۶ صفحه و به قیمت ۷۸۰ هزار تومان از سوی انتشارات سرایی به چاپ رسیده است.