به گزارش ایران اکونومیست، در این برنامه، قصه عامیانه و کهن «دختر شاه‌پریان» روایت شد؛ قصه‌ای ریشه‌دار در فرهنگ فولکلور ایرانی که از دل روایت‌های شفاهی نسل‌های گذشته برخاسته است. همچنین در کنار این روایت، سفره نذری شاه‌پریان معرفی شد و به فلسفه اجزای سفره‌های نذری در فرهنگ ایرانِ پیش از اسلام پرداخته شد.

قصه‌ها، جشن‌های ماهانه و سفره‌های نذری بخشی از میراث ناملموس ایران است. پهن کردن سفره شاه‌پریان به همراه آداب و رسوم آن، همچنان در بخش‌های جنوبی ایران رایج و مورد اقبال است؛ نمادی زنده از پیوند باورهای کهن با زندگی امروز.

روایت «دختر شاه‌پریان» در زمان

پروژه مستقل «چهل قصه، چهل خانه» با هدف احیای وقف فرهنگی، بازآفرینی ارزش‌های زندگی ایرانی، تقویت مشارکت داوطلبانه شهروندان و تلفیق روایت‌گری با تهران‌گردی، فرصتی فراهم کرده تا اهالی تهران، فارغ از هر سن و سال و به‌صورت کاملاً رایگان، در فضایی فرهنگی گرد هم آیند و به شنیدن قصه‌هایی بنشینند که بخشی از هویت جمعی ما را تشکیل می‌دهند.

در این رویداد، برای نخستین‌بار آیینی نو به نام «آیینه‌گردانی» اجرا شد؛ آیینی که در سال ۱۴۰۴ طراحی شده و هدف آن بازتعریف گفت‌وگوهای انسانی در فضای اجتماعی امروز است. در این آیین، شهروندان با نگاهی در آیینه و بیان یک ویژگی مثبت از خود با صدای بلند، تمرینی نمادین برای شنیدن خوبی‌ها، احترام به خویشتن و گفتگو بدون قضاوت را تجربه کردند.

روایت «دختر شاه‌پریان» در زمان

مجلس این هفته همچنین با گرامی‌داشت فصل بهار و جشن اردیبهشتگان ـ که جشن راستی، پاکی و پرهیز از دروغ‌گویی در فرهنگ ایرانی است ـ رنگ و بویی آیینی داشت. در پایان برنامه، شهروندان با ساختن عروسکی نمادین به نام «روشنک» ـ دختر اردیبهشت با آیینه‌ای در دل ـ نماد نور راستی را با خود به خانه بردند تا یادآور صداقت و روشنایی در ماه اردیبهشت باشد.

این رویداد با همکاری گروه موزه‌های دفینه و شهرداری منطقه یک تهران، جمعه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ در موزه زمان برگزار شد.

سفره نذری شاه‌پریان

روایت «دختر شاه‌پریان» در زمان

«آیینه‌گردانی»، آیینی که در سال ۱۴۰۴ طراحی شده و هدف آن بازتعریف گفت‌وگوهای انسانی در فضای اجتماعی امروز است.

عروسک نمادین به نام «روشنک»، دختر اردیبهشت با آیینه‌ای در دل

موزه زمان