فدراسیون جهانی وزنه‌برداری در گزارشی به حسین رضازاده که سالها قوی‌ترین مرد جهان بود، پرداخت. فدراسیون جهانی نوشت: حسین رضازاده در وزنه‌برداری نمادی از قدرت است و دسته فوق سنگین معمولا با لقب " قوی‌ترین مردان " در جهان شناخته می‌شود.

ورزشکارانی که در این دسته می‌درخشند، اغلب به جایگاه یک ستاره‌ در تاریخ ورزش و کشور خود می‌رسند. حسین رضازاده از ایران نمونه‌ای عالی از این اصل است. او که در سال ۱۹۷۸ به دنیا آمد، در اواخر دهه ۱۹۹۰ شروع به درخشش کرد. در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ یک مدال برنز کسب کرد، در مسابقات آسیایی ۱۹۹۹ به طلا دست یافت و در همان سال در مسابقات جهانی به مقام سوم رسید.

او در اولین بازی‌های المپیک خود در سیدنی (استرالیا) در سال ۲۰۰۰ حضور یافت. رضازاده سلطه وزنه‌برداران روسی - شوروی در دسته سنگین‌ترین وزن را شکست و با رکورد ۲۱۲.۵ کیلوگرم در یک‌ضرب، ۲۶۰ کیلوگرم دوضرب و مجموع ۴۷۲.۵ کیلوگرم به طلای المپیک رسید. این موفقیت، نقطه آغاز درخشش‌های او در دوران حرفه‌ای‌اش بود و یک طلای دیگر المپیک در آتن ۲۰۰۴ و چهار قهرمانی جهان از ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ به دست آورد. رضازاده همچنین در بازی‌های آسیایی ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ نیز قهرمان شد.

این قهرمان ایرانی در دوران حرفه‌ای خود شش رکورد جهانی ثبت کرد که بهترین رکوردهایش شامل ۲۱۳ کیلوگرم در یک ضرب و ۲۶۳.۵ کیلوگرم در دو ضرب بود. در سال ۲۰۰۸، پیش از بازی‌های المپیک پکن، پزشکانش به او توصیه کردند وزنه‌برداری را کنار بگذارد و با تصمیمی غیرمنتظره برای هوادارانش، بازنشستگی خود را اعلام کرد.

رضازاده که قهرمانی واقعی برای کشورش بود، بلافاصله به فدراسیون وزنه‌برداری ایران دعوت شد تا به عنوان مشاور ویژه (سپس مدیر و مربی) فعالیت کند و همچنین فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و به عنوان یکی از اعضای شورای شهر تهران انتخاب شد. رضازاده چهار بار جایزه "ورزشکار سال ایران" را به دست آورد و تنها ورزشکاری است که در کشورش چنین افتخاری را کسب کرده است.