به گزارش خبرنگار مهر، تیم فوتبال نساجی مازندران پس از هفت سال حضور در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی در ایران در فصل بیست و چهارم و پس از تغییرات مدیریتی و کادرفنی زیادی که در این تیم شکل گرفت در فاصله یک هفته مانده به پایان فصل جاری سقوط خود به لیگ دسته اول را قطعی کرد.

در فصل ۹۷–۹۶ لیگ دسته اول فوتبال ایران، رقابت برای صعود به لیگ برتر به اوج هیجان رسید و سرنوشت تیم‌های مدعی تا آخرین هفته مشخص نشد. در آن مقطع، تنها دو تیم جواز حضور در لیگ برتر را کسب می‌کردند و نساجی مازندران یکی از تیم‌هایی بود که برای این هدف تلاش می‌کرد.

هفته پایانی به طرز عجیبی حساس و نفس‌گیر بود؛ نساجی باید در ورزشگاه تختی تهران به مصاف تیم سقوط‌ کرده راه‌آهن می‌رفت و برای افزایش شانس صعودش نیاز به بردی پرگل داشت. در سوی مقابل تیم خونه به خونه بابل که در جدول جایگاه بهتری داشت، در خانه میزبان تیم برق شیراز بود.

حدود ۲۵ هزار هوادار نساجی در ورزشگاه تختی حاضر شدند تا تیم محبوب‌شان را در این بازی سرنوشت‌ساز همراهی کنند. نساجی در یکی از به‌یادماندنی‌ترین بازی‌های تاریخ خود، موفق شد با نتیجه ۶ بر صفر راه‌آهن را شکست دهد. این پیروزی با تفاضل گل بالا باعث شد نساجی با امتیازی برابر با خونه به خونه، اما با برتری در تفاضل گل، جایگاه دوم جدول را به دست آورد و پس از ۲۴ سال انتظار، دوباره به سطح اول فوتبال ایران بازگردد.

نساجی؛ امیدی که به لیگ یک تبعید شد، اشک‌های شهر خسته

با صعود نساجی مازندران به لیگ برتر، یکی از نخستین دغدغه‌های جدی باشگاه و مسئولان شهر، وضعیت ورزشگاه خانگی این تیم یعنی استادیوم شهید وطنی قائمشهر بود. این ورزشگاه از نظر ظرفیت و زیرساخت‌ها برای میزبانی مسابقات لیگ برتر مناسب نبود و همین مسئله باعث شد که خیلی زود برنامه‌ای برای بازسازی و به‌روزرسانی آن در دستور کار قرار گیرد.

بر اساس ضوابط فدراسیون فوتبال و تایید ناظران کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC)، ورزشگاه‌های میزبان بازی‌های لیگ برتر باید دارای امکانات استانداردی از جمله سکوهای مناسب، نور کافی، اسکوربورد دیجیتال و سایر ملزومات حرفه‌ای باشند. به همین دلیل مسئولان شهری و استانی تصمیم گرفتند پروژه بازسازی ورزشگاه وطنی را آغاز کنند تا این استادیوم قدیمی بتواند در سطح لیگ برتر و در شأن هواداران پرشور نساجی ایفای نقش کند.

باشگاه نساجی مازندران با تکیه بر پیشینه‌ای قدیمی و ریشه‌دار، یکی از پرهوادارترین تیم‌های فوتبال ایران به شمار می‌رود. نظرسنجی‌های مختلف در سال‌های اخیر همواره نشان داده‌اند که این تیم از حمایت گسترده‌ای در میان هواداران فوتبال برخوردار است؛ هوادارانی که نه‌تنها در قائم‌شهر بلکه در نقاط مختلف شمال کشور و حتی در سایر استان‌ها نیز پراکنده‌اند.

نساجی؛ امیدی که به لیگ یک تبعید شد، اشک‌های شهر خسته

محبوبیت نساجی فراتر از مرزهای شهر میزبانش رفته و به یک برند مردمی تبدیل شده است؛ تیمی که در هر کجای ایران به میدان می‌رود، می‌تواند روی حمایت پرشور تماشاگرانش حساب باز کند. یکی از شاخصه‌های اصلی نساجی، حضور پرتعداد و پرانرژی هواداران در بازی‌های خارج از خانه است؛ جایی که ورزشگاه‌ها با حضور آن‌ها رنگ و بوی خانگی به خود می‌گیرند و همین موضوع همواره مورد تحسین اهالی فوتبال قرار گرفته است.

فرهنگ هواداری در نساجی از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و همین عمق عاطفی باعث شده تا این تیم در فوتبال ایران جایگاه ویژه‌ای داشته باشد. بدون شک، حضور هواداران پرشمار و وفادار، یکی از سرمایه‌های اصلی باشگاه نساجی به شمار می‌آید که در بزنگاه‌های حساس، نقش مهمی در موفقیت‌های این تیم ایفا کرده‌اند.

نساجی در فصل جاری رقابت‌های لیگ برتر که هفته پایانی آن در روز پنج شنبه ۲۵ اردیبهشت برگزار می‌شود چهار سرمربی و دو مدیرعامل را به خود دید.

تیم فوتبال نساجی مازندران در دو فصل اخیر نتوانسته انتظارات هواداران پرشورش را برآورده کند. این تیم در بیشتر هفته‌های لیگ در پایین جدول حضور داشت و همواره در معرض خطر سقوط قرار گرفت؛ شرایطی که با توجه به سابقه، هواداران پرشور و انتظارات بالا از نساجی، برای طرفداران این تیم قابل‌قبول نبود.

در ابتدای فصل بیست‌وچهارم لیگ برتر، سکان هدایت نساجی بار دیگر به ساکت الهامی سپرده شد؛ مربی‌ای که با قهرمانی در جام حذفی دو فصل پیش، محبوبیت قابل‌توجهی میان هواداران به دست آورده بود. با این حال، الهامی در بازگشت دوباره‌اش نتوانست عملکرد قابل قبولی از خود به جا بگذارد و خیلی زود با چالش‌های فنی و حاشیه‌ای روبه‌رو شد.

الهامی که در سال‌های اخیر همواره مربی‌ای پرحاشیه شناخته شده، در این فصل نیز با حمایت مستقیم رضا حدادیان، مالک باشگاه، چندین بار برکنار و مجدداً به نیمکت تیم بازگردانده شد، اما این رفت‌وآمدها نتیجه‌ای جز افزایش تنش‌ها و بی‌ثباتی برای نساجی به همراه نداشت. پس از شکست مقابل فولاد خوزستان در هفته شانزدهم و بروز رفتارهای غیرحرفه‌ای از سوی الهامی، او با حکم کمیته انضباطی، پنج ماه از فعالیت‌های فوتبالی محروم شد و از سمت خود کنار رفت.

در پی این اتفاق، مسئولان باشگاه ابتدا مصطفی صداقت دستیار الهامی را به عنوان سرمربی موقت معرفی کردند و در ادامه ساوو میلوشویچ به عنوان سرمربی جدید نساجی معرفی شد؛ اما او نیز در تغییر شرایط تیم موفق عمل نکرد. با کاهش فشارها و صدور حکم بخشش از سوی فدراسیون فوتبال، ساکت الهامی برای چندمین‌بار در این دو فصل، به عنوان سرمربی نساجی بازگشت.

این مربی در بازگشت دوباره‌اش، نخستین بار در هفته بیست‌وهفتم مقابل خیبر خرم‌آباد روی نیمکت نشست؛ دیداری که با شکست یک بر صفر به سود حریف به پایان رسید. پس از این نتیجه و اعتراض هواداران، الهامی به‌صورت نمایشی استعفا داد، اما تنها یک روز بعد، دوباره به کار خود ادامه داد.

از سوی دیگر، رضا حدادیان و برخی مدیران باسابقه باشگاه نیز بار دیگر با حضور در تمرینات تیم، حمایت خود را از کادر فنی اعلام کردند. اما این تکرار بی‌پایان از چرخه استعفا، ابقاء و حمایت‌های صوری، تاکنون نتوانسته تغییری در نتایج نساجی ایجاد کند.

نساجی؛ امیدی که به لیگ یک تبعید شد، اشک‌های شهر خسته

نساجی چی ها که از شرایط تیم خود ناراضی بودند در بازگشت الهامی استقبال خوبی از او نکردند به خصوص اینکه در هفته بیست و هشتم که آنها امیدوار به پیروزی تیم خود مقابل هوادار که هر دو تیم برای بقا تلاش می‌کردند، بودند اما شاگردان الهامی با کسب نتیجه تساوی از زمین بازی خارج شدند و همین موضوع باعث شد تا الهامی بار دیگر از سمت خود کناره گیری کند و رضا مهاجری به عنوان مدیرفنی (سرمربی) نساجی انتخاب شد.

نساجی اما در هفته ما قبل پایانی لیگ برتر که باید از سد تراکتور قهرمان می‌گذشت، با نتیجه تساوی ۳ بر ۳ تبریز را ترک کرد تا سقوط این تیم به دسته پایین‌تر قطعی شود. نساجی از معدود باشگاه‌های خصوصی در ایران است که از همان ابتدای بازگشت به لیگ برتر به صورت خصوصی اداره شد اما در دو سال اخیر همیشه جزو تیم‌های مدعی سقوط به دسته پایین‌تر محسوب می‌شد و حالا امید شهر خسته (لقب تیم نساجی) باید در فصل آینده کار خود را در لیگ دسته اول دنبال کند و هواداران این تیم بار دیگر امیدوار به حضور تیمشان در بالاترین سطح فوتبال ایران باشند.