من با این ایده که شاید هیچ افسری در اطراف نبوده یا واحدها سرکش شده‌اند،موافق نیستم. این همان چیزی است که جنگ با لشکرکشی، جنگ به سبک استعماری، به آن شباهت دارد. آنچه بیش از ۵۰ سال پیش در ویتنام اتفاق افتاد، مشابه همین بود. من تصور می‌کنم این موضوع اکنون در حال آشکار شدن است، زیرا ما در غرب و بقیه جهان خیلی زود درباره فعالیت‌های فوق‌العاده نگران‌کننده ارتش اسرائیل تحت حمایت بریتانیا و آمریکا در غزه خواهیم شنید، و این راهی برای جلب توجه روزنامه‌نگاران به ارتش‌های گناهکار و سیاستمداران حتی گناهکارتر آنهاست. به ما یادآوری می‌شود که خب جنگ وحشتناک است، غیرنظامیان و کودکان در حال خواب همیشه کشته می‌شوند و این کار فقط چند آدم بد است. جنگ به اندازه کافی بد است - و من نمی‌توانم باور نکنم که این بخشی از دفاع پیشگیرانه از ارتش اسرائیل و چند صد هزار غیرنظامی و کودک در حال خواب است که آنها هدف قرار دادند.

چه اتفاقی باید برای این سربازان و فرماندهانشان بیفتد؟ آنها باید به مرخصی بدون حقوق فرستاده شوند و در یک دادگاه قانونی محاکمه شوند، و این کار را چه نظامی و چه غیرنظامی می‌توانند انجام دهند. این اتفاق خیلی بعد از آن رخ می‌دهد که آسیب به افغانستان و به روح شرکت‌کنندگان وارد می‌شود. اما ما قوانین جنگ داریم، خوب است که از طریق محاکمات عمومی به ما یادآوری شوند. بسیاری احساس می‌کنند که این امر روحیه ارتش‌ها را به طور کلی تضعیف می‌کند، اما من معتقدم ارتش‌هایی که این را مجاز می‌دانند و با آن برخورد نمی‌کنند، از قبل روحیه خود را از دست داده‌اند.