به گزارش خبرنگار مهر، محمود رضا کبیری یگانه معاون ارتباطات و امور بین‌الملل شورای اسلامی شهر تهران در یادداشتی نوشت: نام گذاری ۲۷ اردیبهشت به نام روز ارتباطات و روابط عمومی موید نقش و جایگاه مهم و مؤثر این بخش در سطوح مختلف سازمانی است، نهاد روابط عمومی با عبور از رویکردهای سنتی امروزه کار ویژه‌های مختلفی را در سازمان‌ها ایفا می‌کند؛ اطلاع رسانی، آگاهی بخشی، ارتباط با رسانه، افکارسنجی، نظرسنجی، ارزیابی، گزارش عملکرد، برنامه‌ریزی، پاسخگویی، مدیریت فضای مجازی، سمعی و بصری، طراحی و گرافیک، تبلیغات میدانی، انتشارات و … از اهم موضوعات و محورهای حوزه روابط عمومی شناخته می‌شوند، عناصر و مولفه‌هایی که هرکدام به تنهایی می‌توانند در پیشبرد و تحقق برنامه‌های عالی هر سازمانی اثرگذار باشند.

پیش از این در روابط عمومی سنتی غالب مدیران به نیروی انسانی شاغل در حوزه روابط عمومی به عنوان نیروهایی عمدتاً زائد، غیر مؤثر، کم بهره و ناکارآمد نگاه می‌کردند و از این رو کیفیت روابط عمومی‌ها پایین بود، به گونه‌ای که شاهد بودیم در برخی از ادارات معمولاً نیروهایی که در سایر بخش‌ها امکان به‌کارگیری آنها وجود نداشت، در روابط عمومی‌ها مشغول به کار می‌شدند؛ شرح وظایف روابط عمومی‌ها هم به چند مأموریت کوچک در حد نصب بنر و پرده و فیلم و عکس و برگزاری همایش محدود می‌شد.

با عبور از روابط عمومی سنتی و اثربخشی روابط عمومی‌های مدرن، دیجیتال و آنلاین، امروزه روابط عمومی‌ها به یکی از بخش‌های مهم و حیاتی هر سازمانی تبدیل شده‌اند، روابط عمومی به مثابه ویترین سازمان باید کارآمدترین، زبده‌ترین و حرفه‌ای‌ترین نیروهای سازمانی را جذب کنند، علاوه بر این عموماً نیروهایی در واحدهای روابط عمومی موفق تر می‌شوند که مهارت‌های چندگانه داشته باشند، به علت تنوع و تکثر شرح وظایف روابط عمومی‌ها و چالش کمبود نیروهای مؤثر و کارآمد در سازمان‌ها، نیروهای روابط عمومی باید به تنهایی در چند نقش، ایفای مسئولیت کنند؛ ضعف در واحد روابط عمومی در ضعف در پاسخگویی، بهره‌وری و کارآمدی سازمان متبلور می‌شود.

افزون بر این روابط عمومی‌ها می‌توانند نقش چشمگیری در پویایی، تحرک و تعالی یک سازمان ایفا کنند، روابط عمومی‌ها معمولاً حلقه وصل سازمان با دستگاه‌های برون سازمانی و از سویی رأس هرم سازمان با لایه‌های میانی و پایین آن باشند. در چنین شرایطی نیروهایی که رد این بخش به کار گمارده شوند باید توان مدیریت و کنترل چنین فضایی را داشته باشند وگرنه می‌توانند به عنوان عناصر ضد سازمان تبدیل شوند و ضمن خدشه وارد کردن بر برندینگ سازمان، موجب نارضایتی مخاطبان اعم از درون سازمانی یا برون سازمانی گردند، از این رو پر بیراه نیست که در سال‌های اخیر شغل روابط عمومی در زمره مشاغل سخت دنیا قرار گرفته و تخصص، مهارت، دانش در به‌کارگیری نیروها افزایش پیدا کرده است.

با وجود سختی‌ها و مرارت‌های نقش آفرینی در روابط عمومی، نباید این واقعیت را کتمان کرد که اشتغال در واحدهای روابط عمومی به دلیل تنوع کاری، تعامل با طیف‌های مختلف مخاطبان، اثربخشی و پرهیز از روزمرگی، مطلوبیت‌های خود را دارد، از این رو عموماً نیروهایی برای واحدهای روابط عمومی تمایل بیشتری دارند که دارای شخصیتی تعاملی، جمع گرا، اجتماعی، تنوع طلب و پویا و بانشاط برخوردار هستند. امید است که این رکن مهم در سازمان‌ها جایگاه واقعی و ارزشمند خود را پیدا کنند.