تبلیغات

فرارو- پژوهش‌های نوین روان‌شناسی نشان می‌دهند که روبه‌رو شدن با احساسات دردناک، نقش اساسی در فرآیند التیام عاطفی دارد.

به گزارش فرارو به نقل از سایکولوژی تودی، پژوهش‌ها نشان می‌دهند پذیرش احساسات سخت می‌تواند مسیر شفای درونی را هموار کند. تصور کنید با فردی روبه‌رو هستید که پس از یک جدایی عاطفی دردناک، خود را سرزنش می‌کند چون گمان می‌برد «در فرآیند شفا اشتباه عمل کرده» فقط به این دلیل که هنوز گریه می‌کند. این دقیقاً همان تجربه‌ای بود که سارا با آن مواجه بود. او فکر می‌کرد که باید احساساتش را مهار کند تا مسیر بهبودی را درست طی کند.

اما حقیقت این است که احساس درد، نه تنها نشانه ضعف نیست، بلکه در واقع بخشی ضروری از روند درمان است. درد عاطفی، همچون معلمی سرسخت است که اجازه نمی‌دهد نگاه‌تان را از او بدزدید. تا زمانی که انسان هستید و قلبی در سینه دارید، تجربه درد عاطفی، اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. در ادامه، سه نکته کلیدی برای درک و به‌کارگیری این موضوع در زندگی مطرح می‌شود:

۱. درد شما هدف دارد

زمانی که در سکوت نشسته‌اید، اشک از چشمانتان جاری‌ است و حس می‌کنید در حال فروپاشی هستید، در واقع در حال انجام فرآیند شفای درونی خود هستید. هر هق‌هق، هر لحظه ناراحتی و هر موج اندوه، شما را به سوی التیام سوق می‌دهد. بر اساس یک پژوهش نوآورانه توسط اوکانر (۲۰۱۹)، غم و اندوه می‌توانند مسیرهای عصبی مشخصی را در مغز فعال کنند که برای پردازش عاطفی و ترمیم روانی حیاتی هستند.

۲. تنها راه، عبور از درد است

به خاطر داشته باشید: تنها راه رهایی، عبور از دل احساسات است. وقتی می‌کوشیم با غرق شدن در سریال‌ها یا مرور بی‌پایان شبکه‌های اجتماعی از درد فرار کنیم، در واقع روند درمان خود را به تأخیر می‌اندازیم. طبق مطالعه‌ای که توسط استروبه و همکارانش در سال ۲۰۲۴ انجام شد، پردازش فعال احساسات و گفتگو درباره آن‌ها، نسبت به اجتناب و سرکوب، به‌مراتب تأثیر بیشتری در بهبود روانی و کاهش علائم اندوه طولانی‌مدت دارد.

۳. زمان شفای شما کاملاً درست است

باید این جمله را روی آینه اتاقتان بنویسید و هر روز با خود تکرار کنید: «من دقیقاً با سرعت درست در حال بهبود هستم.» هیچ معیار واحدی برای مدت‌زمان لازم جهت التیام وجود ندارد. سفر شفای هر فرد، کاملاً منحصر به فرد است. پژوهشی گسترده توسط گولدین (۲۰۲۳) نشان داد که جدول زمانی پردازش سوگ بین افراد بسیار متفاوت است و تحمیل بازه‌های زمانی استاندارد می‌تواند مانعی در برابر روند طبیعی بهبودی باشد.

چگونه از این اصول در عمل بهره ببریم؟

نکته مهم اینجاست: دانشی که به عمل نرسد، چیزی جز بازی ذهنی نیست. پس برای کاربردی کردن این مفاهیم، به محض اینکه احساس درد به سراغتان آمد، دست خود را روی قلبتان بگذارید. چند نفس عمیق بکشید و در ذهن یا با صدای آرام بگویید: «من در حال انجام کاری معنادار برای شفای خودم هستم.» حداقل به مدت پنج دقیقه، به خودتان اجازه دهید که این احساس را به‌طور کامل تجربه کنید، پیش از آنکه به دنبال حواس‌پرتی یا راه فراری بروید. جادوی این فرآیند در همین‌ است: وقتی دیگر با درد نجنگید، درد شروع به تغییر ماهیت می‌کند. از یک شکنجه‌گر بی‌رحم، به معلمی دلسوز تبدیل می‌شود که مسیر رشد را به شما نشان می‌دهد. به یاد داشته باشید: شما شکسته نیستید، بلکه در حال شکوفایی هستید. دقیقاً در همین نقطه است که دگرگونی واقعی رخ می‌دهد.