بر اساس تحقیقات جدید گزارش شده در ژورنال کالج آمریکایی قلب و عروق، چربی اضافی پریکاردیال که قلب را احاطه کرده است، خطر نارسایی قلبی را مخصوصاً در زنان افزایش می‌دهد.

دکتر ساتیش کنچایا، دانشیار پزشکی و قلب در نیویورک گفت: «ما می‌دانیم که چاقی خطر ابتلا به نارسایی قلبی را دو برابر می‌کند. اما فهمیدیم که وجود چربی اضافی پریکاردیال و همچنین افزایش شاخص‌های چاقی مانند شاخص توده بدن و دور کمر این ریسک را بیشتر می‌کند».

دکتر گرِگ فونارو، استاد پزشکی قلب و عروق در UCLA گفت: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که بافت چربی در اطراف قلب برای سلامت قلب خطرناک است».

لاغر بودن به معنای سالم بودن قلب نیست

این مطالعه گزارش می‌دهد که داشتن وزن طبیعی لزوماً از تجمع چربی در اطراف قلب جلوگیری نمی‌کند.

این مطالعه ۶، ۷۸۵ شرکت کننده داشت که تقریباً تعداد زنان و مردان مساوی بود. از شرکت کنندگان لاغر این مطالعه با شاخص توده بدن (BMI) کمتر از ۲۵، ده درصد دارای مقدار زیادی چربی پریکاردیال بودند. در افراد دارای اضافه وزن با BMI بین ۲۵ تا حدود ۳۰، این تعداد به ۲۹ درصد و برای گروهی که چاق در نظر گرفته شده‌اند با BMI برابر ۳۰ یا بیشتر، این عدد به ۵۵ درصد رسید.

این مطالعه نشان داد که صرف نظر از وزن بدن فرد، هر چقدر مقدار چربی پریکارد بیشتر باشد، خطر نارسایی قلبی افزایش می‌یابد.

کریستن اسمیت، متخصص تغذیه در آتلانتا گفت: «ارزیابی سلامت بسیار مهمتر از وزن بدن است. ممکن است در بدن فردی با BMI طبیعی، چربی در مکان‌هایی ذخیره شود که او را در معرض خطر بیماری‌های مزمن و نارسایی قلبی قرار دهد».

چگونه احتمال «قلب چرب» را کاهش دهیم؟

متخصصان می‌گویند داشتن یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم برای کنترل چربی اضافی پریکارد مهم است و می‌تواند از بروز آن جلوگیری کنند.

اسمیت، سخنگوی آکادمی تغذیه و رژیم غذایی گفت: «پیروی از یک رژیم غذایی سالم شامل میوه‌ها و سبزیجات، غلات با فیبر کامل، غذا‌های دریایی، آجیل، حبوبات و دانه‌ها و همچنین خوردن چند وعده غذایی بدون گوشت در هفته و ترکیب غذا‌های دریایی غنی از امگا ۳ حداقل دو وعده غذایی در هفته، اهمیت بالایی دارد».

ورزش با کاهش مقدار کل چربی در بدن، میزان چربی در اطراف قلب را نیز کاهش می‌دهد. کنچایا توضیح داد که این ورزش می‌تواند شامل پیاده روی سریع به مدت ۳۰ تا ۴۵ دقیقه در روز یا ۱۰.۰۰۰ قدم در در اکثر روز‌های هفته باشد.

دستورالعمل‌های انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کنند حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته فعالیت هوازی با شدت متوسط مانند پیاده روی سریع یا رقصیدن یا ۷۵ دقیقه فعالیت هوازی شدید مانند دویدن یا دوچرخه سواری داشته باشید.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که کاهش وزن می‌تواند چربی پریکارد را کاهش دهد، و این کاهش‌ها ممکن است به بهبود سلامت کلی قلب و عروق کمک کند.

به گفته کنچایا، برای کسانی که چاقی مفرط دارند و کاهش وزن با تغییر رژیم غذایی و ورزش برایشان دشوار است، جراحی کاهش وزن می‌تواند به کاهش چربی بدن و همچنین چربی پریکارد کمک کند.

چگونه مردم دچار «قلب چرب» می‌شوند

قلب انسان منبسط می‌شود تا خون را در بطن‌های خود جمع کند وسپس منقبض می‌شود تا خون را به بقیه بدن منتقل کند.

کنچایا توضیح داد: چربی پریکارد ممکن است به سلول‌های عضلانی گسترش یابد یا بین این سلول‌ها قرار بگیرد و باعث سفت شدن قلب و اختلال عملکرد پمپ شود. چربی پریکارد با پلاک (رسوبات چربی) در عروق کرونر نیز ارتباط دارد که می‌تواند منجر به حملات قلبی و متعاقباً نارسایی قلبی شود.

زنان بیشتر در معرض خطر هستند

طبق این مطالعه، زنان چربی پرکاردیال کمتری نسبت به مردان دارند، اما بیشتر از مردان در معرض خطر نارسایی قلبی ناشی از چربی پریکارد هستند: محققان دریافتند هر ۱.۴ اونس چربی در قسمت فوقانی تا میانی قلب، خطر نارسایی قلبی را در زنان ۴۴ درصد و در مردان ۱۳ درصد افزایش می‌دهد.

سطح چربی پریکاردیال را می‌توان با سی تی اسکن تعیین کرد. به گفته کنچایا، کسانی که چربی پریکاردیال بالایی دارند، بسیار مهم است که در این چهار مورد غربالگری شوند: فشار خون بالا، قند خون بالا، سطح کلسترول غیر طبیعی و هرگونه شواهدی از حملات قلبی یا بیماری عروق کرونر قلب.

فونارو افزود: «متعادل نگه داشتن فشار خون تا حد معمول در کاهش خطر نارسایی قلبی بسیار مؤثر است».

مدیریت قند خون و همچنین حفظ سطح کلسترول و تری گلیسیرید در حد طبیعی نیز کلیدی است. به گفته استفانسکی پرهیز از مصرف دخانیات نیز مهم است.

کنچایا افزود: «درست غذا خوردن، تناسب اندام، حفظ وزن سالم و اصلاح عوامل خطر احتمالی، می‌تواند از رسوب چربی اضافی در اطراف قلب جلوگیری کند».