تبلیغات

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

مرا امید وصال تو زنده می‌دارد
و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک

اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم
و گر تو زهر دهی به که دیگری تریاک

بضرب سیفک قتلی حیاتنا ابدا
لأن روحی قد طاب ان یکون فداک

عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم
سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک

تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

به چشم خلق عزیز جهان شود حافظ
که بر در تو نهد روی مسکنت بر خاک

شرح لغت: معنی لغتی در این غزل وجود ندارد

تفسیر عرفانی:‌

۱-حضرت حافظ در بیت های دوم، سوم و هشتم می فرماید:

* امید وصال تو مرا زنده نگاه می دارد وگرنه صد بار بیم آن میرفت که از فراق تو بمیرم.

* اگر هر دم و هر ساعت از باد صبا بوی عطر آگین و روح بخش تو را نشنوم، لحظه به لحظه مانند گل گریبان خود را از غم دوریت پاره می کنم.

* هر کس و هر دیده تو را آنگونه که واقعاً هستی، نمی بیند و نمیشناسد زیرا هر کس به اندازه درک خود می فهمد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

اگر همه جهان با تو دشمن باشند، وقتی خدا پشتیبان توست جای هیچ بیم و هراسی نیست. داشتن آرزوها و اهداف منطقی امیدی است برای زندگی و در انسان اشتیاق زنده بودن را تحریک می کند. نیتی نیز که تو در سر داری عاملی است محرک برای پیشرفت روزافزون تو. پس راه رسیدن به این نیت را با کمال اشتیاق طی کن که سعادت از آن توست.

تبلیغات