در خبرها آمده بود که آیین نامه جدید مشاغل سخت و زیان‌آور اخیراً از سوی جامعه کارفرمایی اتاق بازرگانی ایران به سازمان تأمین اجتماعی پیشنهاد شده است.

به گزارش اطلاعات، در این آیین نامه علاوه بر حذف برخی مشاغل از رده «ب» به عنوان مشاغل سخت و زیان آور، دبیرخانه کمیته مشاغل سخت و زیان‌آور هم از وزارت کار به سازمان تأمین اجتماعی منتقل شده که طبعاً به دلیل بار مالی بازنشستگی پیش از موعد، خواستار کاهش تعداد این قبیل مشاغل است.

کارگران معادن، کارگران شاغل در بخش حمل و تفکیک زباله، کارگران بخش ذوب فلزات، کارگران حفار و دباغ، غسال، آتش‌نشان، کارگرانی که در ارتفاع کار می‌کنند، کارگران بخش کشاورزی و دامداری که با مواد شیمیایی و سمی در ارتباط هستند، کادر درمان و پرستاران و بسیاری دیگر از کارگرانی که در آیین‌‎ نامه قبلی در گروه مشاغل ماهیتاً سخت و زیان‌آور قرار داشتند، در آیین نامه جدید نادیده گرفته شده‌اند وصرفا کادر درمان بخش روان درمانی، کارکنان ندامتگاه‌ها و زندان‌ها، کارکنان مشاغل مربوط به سازمان انرژی اتمی و خبرنگاران در زمره مشاغل گروه «ب» باقی مانده اند.

این درحالیست که طبق ماده ۷۶ قانون تأمین اجتماعی، تمامی مشاغلی که اجرای آن فراتر از توانایی جسمی و روحی کارگران است، باید مشمول مزایای مشاغل سخت باشند.

با عنایت به این قانون، چگونه می‌توان ماهیت خطر در شغل آتش نشانی، حفاری معادن، ذوب فلزات یا مشاغل ساختمانی در ارتفاع را نادیده گرفت؟ آیا فشار روانی و تابوهای فرهنگی در شغل غسالان که جزو ماهیت ذاتی این شغل برای کارگران و اعضای خانواده آن‌ها به شمار می‌رود، حذف شدنی است؟ همچنین فشارجسمی روحی بر کادر درمانی هنگام پرستاری و ارائه خدمات به بیماران حتی در کشورهای توسعه یافته هم به رسمیت شناخته می‌شود و قابل انکار نیست.

آیا حذف فله‌ای مشاغل سخت و زیان‌آور به ویژه در کارگاه‌های بزرگ به بهانه کاهش بار بیمه‌ای کارفرمایان اجحاف بارز در حق کارگران نیست؟

از این رو بجاست دولت به عنوان یکی از شرکای اجتماعی قانون کار در تنظیم آیین نامه جدید مشاغل سخت و زیان‌آور مشارکت فعالانه‌تری داشته باشد و علاوه بر توجه به عوامل ناترازی مالی سازمان تأمین اجتماعی، از حقوق کارگران این قبیل مشاغل دفاع کند.