به گزارش اسپوتنیک – محمدحسین واحدی، پژوهشگر مسائل سیاسی، در گفت‌وگو با این خبرگزاری با اشاره به دور جدید مذاکرات میان روسیه و اوکراین که صبح امروز در استانبول برگزار شد، تأکید کرد که این دور از گفتگوها تفاوت‌های قابل توجهی با مذاکرات پیشین دارد. واحدی در این خصوص توضیح داد: در مقایسه با دور اول، این بار روس‌ها با سطح بالاتری از نمایندگان در مذاکرات حاضر شدند. در دور نخست، نه تنها مقامات ارشد روسیه غایب بودند، بلکه تیم اعزامی نیز متشکل از چهره‌هایی کم‌اثر و غیرتصمیم‌ساز بود؛ مسئله‌ای که در همان مرحله نخست، نارضایتی و اعتراض صریح طرف اوکراینی را به همراه داشت.

وی ادامه داد: شرایط میدانی نیز تأثیر مستقیمی بر فضای مذاکرات گذاشته است. دو طرف در روزهای اخیر ضربات سنگینی به یکدیگر وارد کرده‌اند. روسیه با استفاده گسترده از پهپادهای تهاجمی، نه تنها زیرساخت‌های اوکراینی را هدف قرار داده، بلکه این پهپادها اکنون برای ناتو نیز به یک تهدید بالقوه تبدیل شده‌اند. در مقابل، اوکراین توانسته است حملاتی جدی علیه پایگاه‌های هوایی و بمب‌افکن‌های راهبردی روسیه انجام دهد. این سطح از درگیری، یادآور عملیات بارباروسا در جنگ جهانی دوم است؛ عملیاتی که در آن، تنها ظرف چند هفته بیش از دو هزار هواپیمای شوروی از بین رفتند. به نظر می‌رسد دو طرف نه از سر تمایل، بلکه تحت فشار شرایط به میز مذاکره بازگشته‌اند.

این تحلیل‌گر سیاسی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به تحولات بین‌المللی گفت: در سطحی فراتر، تنش میان ترامپ و زلنسکی نیز بر روند تصمیم‌گیری کی‌یف سایه افکنده است. ترامپ که بازگشت مجددش به قدرت موجب تغییرات چشمگیری در سیاست خارجی آمریکا شده، با انتقاد از سطح بدهی‌های اوکراین به آمریکا و مخالفت با تداوم کمک‌های بی‌قید و شرط، عملاً فشارهایی بر زلنسکی وارد کرده است تا به توافقی ولو موقت با مسکو تن دهد. واحدی در ادامه افزود: اگرچه ترامپ روابط نزدیکی با پوتین دارد، اما او نشان داده در حوزه سیاست خارجی از استقلال عملی قابل توجهی برخوردار است و حاضر به تبعیت کامل از خواسته‌های کرملین نیست.

همچنین با اشاره به نقش میانجی‌گرانه ترکیه خاطرنشان کرد: ترکیه تلاش دارد تا جایگاهی شبیه به عمان یا قطر در حوزه میانجی‌گری منطقه‌ای برای خود تعریف کند. انتخاب استانبول به‌عنوان محل مذاکرات نیز بی‌ارتباط با حملات پهپادی اخیر روسیه نیست؛ حملاتی که اگر در خاک اروپا انجام می‌شد، می‌توانست واکنش تندتر ناتو را به همراه داشته باشد. واحدی در پایان اظهار داشت: واقعیت این است که روابط متشنج ترامپ با اروپا، افزایش تعرفه‌ها، حمایت‌های ضمنی آمریکا از مواضع روسیه و حضور نظامیان کره شمالی در مناطق شرقی اوکراین که گفته می‌شود در بازپس‌گیری برخی مناطق از کنترل ارتش اوکراین نقش داشته‌اند، همگی نشانه‌هایی از یک گذار خطرناک در سیاست بین‌الملل هستند. اوکراین اکنون در وضعیتی قرار دارد که باید میان پذیرش توافق یا ادامه جنگی فرسایشی، یکی را انتخاب کند. چراکه نه آمریکا تمایلی به تزریق منابع بیشتر دارد، و نه روسیه قصد عقب‌نشینی از دستاوردهای میدانی‌اش را دارد.