براساس داده‌های منتشرشده از مطالعات ملی سلامت روان و ارزیابی‌های وزارت بهداشت، نرخ ابتلا به انواع اختلالات روانی در ایران طی ۳۰ سال گذشته روندی صعودی و نگران‌کننده داشته است. در سال‌های ابتدایی دهه ۷۰، این نرخ ۱۷.۱ درصد برآورد شده بود، اما اکنون به ۲۰.۷ درصد رسیده است؛ عددی که معادل بیش از یک پنجم جمعیت کشور است.

فرزانه کرمی، روان‌پزشک و مشاور در استان البرز در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد:«این افزایش تنها یک آمار نیست، بلکه نشان‌دهنده بحرانی زیرپوستی در جامعه است. متأسفانه بسیاری از مبتلایان به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، وسواس و اختلالات رفتاری، هیچ‌گاه به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کنند و این روند پنهان می‌ماند.»

وی افزود:«فشارهای اقتصادی، ناامیدی اجتماعی، تغییر سبک زندگی، کمبود حمایت‌های روانی در محیط کار و خانواده، و گسترش فضای مجازی بدون سواد رسانه‌ای کافی، همگی از عوامل این رشد نگران‌کننده هستند.»

از سوی دیگر، کارشناسان حوزه بهداشت عمومی هشدار می‌دهند که نظام سلامت روان در ایران پاسخگوی این حجم از مراجعات نیست. نسبت روان‌پزشک به جمعیت، دسترسی به مشاوره رایگان، و تابوده گفت‌وگو درباره مشکلات روانی از جمله چالش‌های موجود است.

رضا قربانی، مشاور مدرسه در یکی از دبیرستان‌های شهرستان ساوجبلاغ، می‌گوید:«ما روزانه با دانش‌آموزانی مواجهیم که نشانه‌های اضطراب، پرخاشگری، یا افسردگی دارند. اما بودجه، نیروی متخصص و برنامه‌های پایدار برای سلامت روان دانش‌آموزان وجود ندارد. در حالی‌که اختلال روانی فقط مخصوص بزرگسالان نیست.»

براساس آخرین آمارهای موجود، اختلالات روانی در گروه سنی ۱۵ تا ۴۹ سال بیشترین شیوع را دارد و زنان بیش از مردان در معرض اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب هستند.

این آمارها در حالی منتشر می‌شود که سلامت روان هنوز در اولویت سیاست‌گذاری عمومی قرار نگرفته و بسیاری از بیمه‌ها نیز خدمات روان‌درمانی را به‌طور کامل پوشش نمی‌دهند.

کارشناسان تاکید دارند: اگر سیاست‌گذاران، مدارس، رسانه‌ها و خانواده‌ها، به صورت جدی و هماهنگ برای ارتقای سلامت روان عمل نکنند، در آینده با جامعه‌ای مواجه خواهیم بود که نه فقط از لحاظ اقتصادی، بلکه از نظر روانی نیز به شدت آسیب‌پذیر خواهد بود.

خبرنگار : دانش آموز: ابوالفضل مساوات