چابکسر، در شرقی‌ترین نقطه‌ی استان گیلان، تنها چند دقیقه تا ورودی استان مازندران فاصله دارد. این موقعیت منحصربه‌فرد جغرافیایی باعث شده تا فرهنگ، زبان، غذا و حتی سبک زندگی مردم، آمیزه‌ای از هر دو استان باشد. چابکسر نه‌فقط یک نقطه‌ی جغرافیایی، که نمادی‌ست از هم‌زیستی دو فرهنگ اصیل شمال ایران.

موقعیت مرزی چابکسر، باعث شده بسیاری از ساکنان آن از نظر فرهنگی، هم خود را گیلانی بدانند و هم مازندرانی. برخی خانواده‌ها اصالتاً اهل رامسر یا رودسرند، اما سال‌هاست در این شهر زندگی می‌کنند. همین موضوع باعث شده تا لهجه‌ها در چابکسر رنگ و بوی خاصی داشته باشد؛ جایی که گاهی واژه‌های گیلکی و گاه اصطلاحات مازنیبه گوش می‌رسد.

بازار چابکسر نیز بازتابی از این ترکیب فرهنگی‌ست. از برنج و چای گیلان گرفته تا مرکبات و ترشی‌های سنتی مازندران، تنوع محصولات محلی این شهر، خود روایتگر پیوندی عمیق‌تر از صرفاً جغرافیا است.

در رستوران‌های محلی نیز می‌توان غذاهای معروف هر دو استان را دید؛ از «باقلاقاتوق» گیلانی گرفته تا میرزا قاسمی، غذای سنتی گیلان، در چابکسر با طعمی متفاوت و نزدیک به سبک مازندرانی ها پخته می‌شود.

در نقاطی از ایران، مرزهای استانی با تنوع‌های فرهنگی همراه هستند. در چابکسر اما، این تنوع به شکل‌گیری هویتی مشترک و پذیرا انجام گرفته است. مردم این شهر با آغوش باز از هر دو سوی مرز پذیرایی می‌کنند و به‌نظر می‌رسد ترکیب این دو فرهنگ، هویتی منعطف‌تر و پذیرا‌تر را شکل داده است.

چابکسر تنها یک شهر ساحلی نیست، بلکه نقطه‌ای‌است که دو فرهنگ هم‌جوار را به‌هم پیوند می‌دهد. زندگی در این شهر زیبا فرصتی‌است برای غنا، تنوع و هم‌زیستی. شاید بتوان گفت چابکسر، تصویر کوچکی از ایران بزرگ‌تر است؛ جایی که تفاوت‌ها، انسان‌ها را از هم دور نمی‌کند، بلکه به‌هم نزدیک‌تر می‌سازد.

خبرنگار : نرگس شریفی عکاس : نرگس شریفی