در مناطق توفان‌خیز آمریکا، به‌ویژه در خانه‌هایی با سقف فلزی سبک، دیده ‌شدن لاستیک خودرو روی پشت بام منظره‌ عجیبی نیست. این روش ساده و کم‌هزینه، برای بسیاری از ساکنان خانه‌های متحرک به‌راهکاری برای مقابله با آسیب‌های ناشی از بادهای شدید تبدیل شده است.

حدود ۲۰ میلیون آمریکایی در خانه‌های پیش‌ساخته یا متحرک زندگی می‌کنند؛ عمدتا در جوامع کم‌درآمد جنوب کشور که توفان و تندباد در آن‌ها رایج است. سقف فلزی موج‌دار یکی از مصالح رایج این خانه‌هاست؛ اما اغلب بدون پشتیبانی یا مهاربندی مناسب نصب می‌شود.

در نبود منابع مالی یا ابزار لازم برای ایمن‌سازی حرفه‌ای، استفاده از لاستیک‌های فرسوده‌ خودرو به عنوان وزنه‌ نگهدارنده به‌راهکاری ابتکاری و در دسترس تبدیل شده است. برخی مردم از سنگ‌های بزرگ برای این منظور استفاده کرده‌اند؛ اما بیشتر ساکنان به‌سراغ لاستیک‌های قدیمی می‌روند که می‌توان آن‌ها را به‌راحتی از کنار جاده، گاراژها یا ضایعاتی‌ها پیدا کرد.

این روش استاندارد نیست؛ اما براساس نیاز و محدودیت شکل گرفته و در برابر شرایط اقلیمی سخت پاسخ‌گو بوده است. نصب لاستیک نیازی به ابزار تخصصی یا مهارت فنی ندارد.

وزن و نرمی لاستیک‌ها باعث می‌شود روی ورق‌های فلزی نامنظم به‌خوبی بنشینند و بدون ایجاد آسیب یا سوراخ، فشار لازم را برای ثابت نگه‌ داشتن سقف فراهم کنند. سقف‌های فلزی موج‌دار در برابر باد شدید مستعد جابه‌جایی، صدا یا حتی کَنده‌ شدن هستند؛ اما با کمک لاستیک‌ها تا حد زیادی ایمن‌تر می‌شوند.

بسیاری از خانواده‌ها این لاستیک‌ها را به‌صورت دائمی روی پشت‌بام نگه می‌دارند. البته استفاده از لاستیک روی سقف معایب خودش را نیز دارد. لاستیک‌ها پس از بارندگی می‌توانند تبدیل به‌محل جمع‌شدن آب و در نتیجه، جذب پشه و حشرات شوند.

برای مقابله با این مشکل، برخی ساکنان حفره‌هایی در لاستیک‌ها ایجاد می‌کنند تا آب خارج شود. برخی از آن‌ها با افزودن قرص‌های ضدپشه از تبدیل ‌شدن لاستیک‌ها به محل تخم‌گذاری حشرات جلوگیری می‌کنند.

در کنار کارکرد عملی استفاده از لاستیک‌های فرسوده روی سقف خانه‌های پیش‌ساخته، این اقدام بازتابی از خلاقیت مردمی در مواجهه با کمبود منابع و بی‌توجهی نهادهای رسمی به نیازهای اقشار کم‌درآمد است. زمانی که امکان دسترسی به‌مصالح مقاوم یا نصب سازه‌های تقویتی وجود ندارد، ابتکارهای محلی مانند بهره‌گیری از لاستیک مستعمل به‌عنوان وزنه‌ای برای مهار سقف، نقش مهمی در حفظ امنیت خانوارها ایفا می‌کند.

این روش، اگرچه فاقد استانداردهای مهندسی رسمی است، اما نشان‌دهنده سازگاری فرهنگی و انعطاف‌پذیری اجتماعی در برابر تهدیدات طبیعی است.

از منظر زیست‌محیطی نیز می‌توان آن را نوعی بازیافت و بهره‌گیری دوباره از مواد غیرقابل استفاده تلقی کرد که در حالت معمول ممکن است به منابع آلاینده تبدیل شوند.

البته در بلندمدت، چالش‌هایی همچون جذب حشرات و زشتی ظاهری باید مدنظر قرار گیرد و طرح‌های حمایتی دولتی برای ارتقای ایمنی و زیبایی این سازه‌ها لازم به‌نظر می‌رسد. به بیان دیگر، لاستیک روی سقف نمادی از پیوند بین نیاز، خلاقیت و نابرابری زیربنایی در جوامع مدرن است.