باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - در حالی که هزاران کامیون کمک‌های غذایی در گذرگاه رفح خاک می‌خورند، گزارش‌های تکان‌دهنده یونیسف و فایننشال تایمز از مرگ کودکان غزه به دلیل سوءتغذیه و تبدیل بنیاد‌های به‌اصطلاح بشردوستانه به ابزار مرگ خبر می‌دهند.

کودکان غزه، قربانیان گرسنگی و جنایت

غزه امروز نه‌تنها میدان جنگ، بلکه صحنه‌ای از مرگ خاموش کودکان است. یونیسف در گزارشی اعلام کرد که بیش از یک میلیون کودک فلسطینی در این باریکه محاصره‌شده با سوءتغذیه شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند. مادران، خود گرسنه و ناتوان، نمی‌توانند فرزندانشان را سیر کنند. آب سالم، که برای بقای هر انسانی ضروری است، در غزه به کالایی نایاب بدل شده و خانواده‌ها برای یک بطری آب ساعت‌ها در صف‌های خطرناک منتظر می‌مانند.

فایننشال تایمز در گزارش خود، با عنوان «درون تله‌های مرگ غزه»، از مشاهدات میدانی ساکنان محلی روایت می‌کند؛ مردمی که برای دریافت کمک‌های غذایی به سوی کامیون‌ها هجوم می‌برند، اغلب هدف حملات نیرو‌های اشغالگر قرار می‌گیرند یا در دام گروهک‌های وابسته به بنیاد‌های جعلی گرفتار می‌شوند. این گزارش، غزه را سرزمینی توصیف می‌کند که حتی امید به غذا نیز به کابوسی مرگبار تبدیل شده است. آژانس امدادرسانی سازمان ملل (آنروا) نیز هشدار داده که محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی، دسترسی به کمک‌های بشردوستانه را به شدت محدود کرده و جان میلیون‌ها نفر، به‌ویژه کودکان، را به خطر انداخته است. این فاجعه، نه‌تنها یک بحران انسانی، بلکه زخمی عمیق بر پیکره وجدان بشری است.

بنیاد‌های مرگ، زیر نقاب بشردوستی

در میان این فاجعه، بنیاد به‌اصطلاح بشردوستانه غزه (GHF)، که با حمایت مالی و سیاسی واشنگتن و تل‌آویو فعالیت خود را آغاز کرد، به جای ناجی، به عاملی برای تشدید رنج مردم غزه تبدیل شده است. دستگاه‌های امنیتی مقاومت فلسطین اعلام کردند که این بنیاد، در پوشش فعالیت‌های بشردوستانه، ابزاری برای نفوذ امنیتی رژیم صهیونیستی است. گزارش‌ها حاکی از آن است که GHF با گروهک‌هایی مانند «باند ابوشباب» همکاری کرده و اقدام به ترور، بازداشت و جمع‌آوری اطلاعات برای اشغالگران می‌کند. این بنیاد که قرار بود گرسنگی را در غزه کاهش دهد، به تله‌ای برای مردم تبدیل شده و کمک‌رسانی را به بازیچه‌ای سیاسی بدل کرده است. سازمان ملل بار‌ها هشدار داده که خطر قحطی در غزه قریب‌الوقوع است، اما اقدامات این بنیاد، که تحت نظارت رژیم صهیونیستی فعالیت می‌کند، دسترسی به کمک‌ها را خطرناک‌تر کرده است. این پارادوکس دردناک است؛ چگونه می‌توان به نهادی اعتماد کرد که با همان رژیمی همکاری می‌کند که مسئول محاصره و گرسنگی مردم غزه است؟

انفعال حکام عرب و اسلامی در برابر فاجعه

جنبش حماس در طی یک بیانیه، با لحنی آکنده از خشم و اندوه، از سران کشور‌های عربی و اسلامی به دلیل سکوتشان در برابر فاجعه غزه انتقاد کرده است. این جنبش، که صدای مردم مظلوم غزه است، از حکام عرب خواسته تا روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع کنند، سفرای آن را اخراج کرده و هرگونه عادی‌سازی را متوقف کنند. اما این فریاد‌ها در برابر دیوار سکوت سران امت به جایی نرسیده است.

این سکوت، تنها به حکام عرب محدود نمی‌شود. جامعه جهانی که مدعی دفاع از حقوق بشر است، نیز در برابر جنایات غزه بی‌تفاوت مانده است. برنامه جهانی غذا (WFP) در گزارش‌های اخیر خود اعلام کرده که محاصره غزه، دسترسی به کمک‌های غذایی را به شدت محدود کرده و بیش از ۱.۸ میلیون نفر را در معرض گرسنگی شدید قرار داده است. با این حال، شورای امنیت سازمان ملل، که وظیفه حفظ صلح و امنیت جهانی را بر عهده دارد، هیچ قطعنامه الزام‌آوری برای توقف این فاجعه صادر نکرده است. این انفعال، پیامی روشن به رژیم صهیونیستی ارسال کرده: می‌توانی بدون ترس از مجازات، به سیاست گرسنگی و نسل‌کشی ادامه دهی.

مرگ در صف‌های غذا، زندگی زیر آوار

یکی از دردناک‌ترین جنایات در غزه، حملات رژیم صهیونیستی به غیرنظامیانی است که برای دریافت کمک‌های غذایی به سوی کامیون‌ها می‌روند. مردم غزه، که برای بقا به دنبال غذا می‌دوند، اغلب در دام بمباران یا تیراندازی نیرو‌های اشغالگر گرفتار می‌شوند.

هزاران کامیون حامل غذا، دارو و آب در گذرگاه رفح متوقف شده‌اند و رژیم صهیونیستی با بهانه‌های امنیتی، از ورود آنها جلوگیری می‌کند. حماس این اقدام را جنایت جنگی خوانده و از کشور‌های عربی، به‌ویژه مصر، خواسته تا برای باز کردن گذرگاه‌ها فشار بیاورند. اما این کامیون‌ها، که می‌توانستند جان هزاران نفر را نجات دهند، همچنان در مرز خاک می‌خورند و کودکان غزه در حسرت یک وعده غذا جان می‌دهند. این صحنه، نه‌تنها قلب هر انسانی را به درد می‌آورد، بلکه سؤالی اساسی را مطرح می‌کند: چگونه می‌توان در برابر این ظلم آشکار سکوت کرد؟

جهان، وجدانت کجاست؟

غزه امروز به نمادی از مظلومیت و مقاومت تبدیل شده است. حماس در فراخوانی فوری، از آزادگان جهان خواسته تا با برگزاری تظاهرات و فعالیت‌های مردمی، صدای مردم غزه را به گوش جهانیان برسانند. این فراخوان، ندای ملتی است که زیر بار محاصره، بمباران و گرسنگی مقاومت می‌کند، اما جهان همچنان در برابر آنها خاموش است. یونیسف، آنروا و برنامه جهانی غذا بار‌ها هشدار داده‌اند که اگر محاصره غزه پایان نیابد، این باریکه شاهد فاجعه‌ای بی‌سابقه خواهد بود. اما این هشدار‌ها در برابر منافع سیاسی و انفعال جهانی رنگ باخته‌اند.

جهان باید پاسخ دهد؛ چگونه می‌توان مرگ کودکان از گرسنگی را نظاره کرد؟ چگونه می‌توان اجازه داد که کمک‌های بشردوستانه به تله‌های مرگ تبدیل شوند؟ غزه به غذا، آب و دارو نیاز دارد، اما بیش از همه به عدالت و وجدان بیدار نیاز دارد.