«دریاچه ارومیه» بزرگ‌ترین دریاچه ایران، در آستانه خشک‌شدن کامل قرار دارد و طبق اعلام مسئولان محیط زیست، تا پایان تابستان ۱۴۰۴ اثری از آب در آن باقی نخواهد ماند.

تصاویر و گزارش‌های میدانی نشان می‌دهند که سطح دریاچه به شوره‌زارهای ترک‌خورده تبدیل شده و تنها لکه‌هایی از آب شور باقی مانده‌اند.

کاهش شدید سطح آب، پیامدهای زیست‌محیطی گسترده‌ای از جمله طوفان‌های نمکی، تهدید سلامت میلیون‌ها نفر، نابودی اکوسیستم منطقه و مهاجرت ساکنان را به‌دنبال دارد.

بخش شمالی دریاچه هم‌اکنون تنها لایه‌ای نازک از آب دارد که طی روزهای آینده ناپدید خواهد شد. دلایل اصلی این بحران سوءمدیریت منابع آبی، سدسازی گسترده، مصرف بی‌رویه در بخش کشاورزی و کاهش بارندگی‌ است.

طرح‌های احیا تاکنون به نتیجه ملموسی نرسیده‌اند و دریاچه ارومیه اکنون نماد و قربانی تبعات تغییرات اقلیمی و مدیریت ناپایدار منابع طبیعی در ایران است.