باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - سخنان تکان‌دهنده ایتامار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی، که خواستار ارسال «موشک به‌جای غذا» به غزه شده و نتانیاهو را به دلیل اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه «فردی از نظر اخلاقی شکسته» خوانده، نه‌تنها عمق بحران اخلاقی را عیان می‌کند، بلکه هشداری است به جهانی که در برابر این فاجعه سکوت کرده است.

گرسنگی، خنجری در قلب غزه

سخنان ایتامار بن‌گویر، که با صراحت از گرسنگی دادن به مردم غزه دفاع کرده و خواستار قطع کامل کمک‌های بشردوستانه شده، نه‌تنها نقض آشکار قوانین بین‌المللی است، بلکه پرده از سیاستی هولناک برمی‌دارد که غیرنظامیان را به گروگان اهداف سیاسی گرفته است.

بن‌گویر، رهبر حزب افراطی «قدرت یهودی» که در رژیم صهیونیستی به‌عنوان سازمانی تروریستی شناخته می‌شود، با این اظهارات، عمق انحطاط اخلاقی را در کابینه نتانیاهو به نمایش گذاشته است. گزارش‌های تکان‌دهنده یونیسف حکایت از گرسنگی فراگیر در غزه دارد؛ جایی که بیش از ۴۰ هزار نوزاد شیرخوار در معرض «مرگ خاموش» قرار دارند و ۱۴۷ نفر، از جمله ۸۸ کودک، تاکنون قربانی سوءتغذیه شده‌اند. محاصره بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی که ورود کمک‌های بشردوستانه را به قطره‌ای در برابر دریای نیاز تبدیل کرده، این فاجعه را به اوج رسانده است.

گزارش سازمان توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID) ادعا‌های نتانیاهو مبنی بر غارت کمک‌ها توسط حماس را قاطعانه رد کرده و تأیید می‌کند که هیچ شواهدی از سرقت سیستماتیک وجود ندارد. سلیم عویس، سخنگوی یونیسف در خاورمیانه، نیز در گفت‌و‌گو با الحدث، کمک‌های کنونی را «قطره‌ای در برابر اقیانوس نیاز» توصیف کرده و هشدار داده که ارسال هوایی کمک‌ها، هرچند حیاتی، خطرناک و ناکافی است. این وضعیت نشان می‌دهد که گرسنگی در غزه نه یک پیامد ناخواسته، بلکه بخشی از سیاستی عامدانه برای فلج کردن ساکنان این باریکه است.

فریاد‌های پراکنده در برابر سکوت شرم‌آور

باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، با پستی در شبکه ایکس، محرومیت مردم غزه از غذا و آب را «غیرقابل توجیه» خوانده و خواستار ورود فوری کمک‌های بشردوستانه شده است.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در کنفرانس بین‌المللی نیویورک درباره راهکار دو دولتی، با لحنی صریح از «نسل‌کشی» در غزه سخن گفت و خواستار توقف فوری محاصره، پایان کشتار غیرنظامیان و جلوگیری از الحاق کرانه باختری شد. او هشدار داد که راهکار دو دولتی، تنها مسیر ریشه‌دار در قوانین بین‌المللی، «دورتر از همیشه» به نظر می‌رسد. در این کنفرانس، فیصل بن فرحان، وزیر خارجه عربستان، و ژان نوئل بارو، وزیر خارجه فرانسه، نیز بر ضرورت توقف فاجعه انسانی تأکید کردند. بارو، هدف‌گیری زنان و کودکان در صف دریافت کمک‌های غذایی را «غیرقابل قبول» خواند و خواستار آتش‌بس دائمی شد.

با این حال، این هم‌نوایی بین‌المللی هنوز به اقدامات عملی منجر نشده و خطر تبدیل شدن به شعار‌های توخالی را در خود دارد. در همین حال، عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور مصر، با اشاره به شرایط «فاجعه‌بار» غزه، از دونالد ترامپ خواست برای توقف جنگ تلاش کند، اما پاسخ‌های دوپهلوی ترامپ نشان‌دهنده پیچیدگی‌های سیاسی در این بحران است.

وقتی واقعیت زیر چکمه‌های سیاست له می‌شود

در میانه این فاجعه، ادعای وقیحانه بنیامین نتانیاهو که «در غزه نه گرسنگی وجود دارد و نه سیاست گرسنگی» را مطرح کرده، نه‌تنها با واقعیت‌های میدانی در تضاد است، بلکه حتی دونالد ترامپ، از حامیان سرسخت رژیم صهیونیستی، نتوانسته آن را تأیید کند.

ترامپ که پیش‌تر منکر قحطی در غزه شده بود، در اظهاراتی تازه در دیدار با نخست‌وزیر بریتانیا اذعان کرد که «تصاویر کودکان گرسنه در تلویزیون» او را متأثر کرده و خواستار دسترسی فوری آنها به غذا و امنیت شد. این چرخش، هرچند شکننده، نشان‌دهنده فشار افکار عمومی و تأثیر تصاویر تکان‌دهنده‌ای است که از غزه به جهان مخابره می‌شود.

سازمان ملل گزارش داده که هزاران کامیون حامل کمک‌های حیاتی در مرز‌های غزه متوقف مانده‌اند، در حالی که رژیم صهیونیستی با موانع عمدی، مانع ورود آنها می‌شود. در اقدامی کم‌سابقه، صد‌ها خاخام یهودی از سراسر جهان با امضای نامه‌ای سرگشاده، سیاست‌های کابینه نتانیاهو را محکوم کرده و گرسنگی را «در تضاد با ارزش‌های یهودی» دانسته‌اند. آنها خواستار ورود گسترده کمک‌ها تحت نظارت بین‌المللی، آزادی گروگان‌ها و توقف خشونت شهرک‌نشینان در کرانه باختری شده‌اند. این اعتراض از درون جامعه یهودی، شکاف عمیق در برابر سیاست‌های افراطی رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد.

غزه در لبه پرتگاه

غزه در آستانه فروپاشی کامل قرار دارد؛ جایی که بیش از ۴۰ هزار نوزاد شیرخوار در معرض مرگ تدریجی هستند و گرسنگی به ابزاری برای سرکوب تبدیل شده است. مقاومت فلسطینیان، از جمله عملیات‌های پیچیده گردان‌های قسام در خان یونس، نشان‌دهنده عزم آنها برای ایستادگی است، اما این مقاومت در برابر محاصره‌ای که گرسنگی را به سلاح بدل کرده، با چالش‌های عظیمی روبه‌روست. کنفرانس نیویورک و اظهارات مقامات سعودی، فرانسوی و قطری، تلاش برای احیای راهکار دو دولتی را نشان می‌دهد، اما بدون اراده سیاسی قاطع، این تلاش‌ها در خطر تبدیل شدن به «تمرین سخنرانی» قرار دارند.

بحران غزه؛ زخمی عمیق بر پیکر انسانیت

غزه نه‌تنها یک بحران منطقه‌ای، بلکه زخمی عمیق بر پیکر انسانیت است. سیاست‌هایی که گرسنگی را به سلاح تبدیل کرده‌اند، نه‌تنها فلسطینیان را هدف قرار داده‌اند، بلکه وجدان جهانی را به چالش کشیده‌اند. راهکار دو دولتی، هرچند همچنان تنها مسیر قانونی برای صلح پایدار است، اما بدون اقدامات عملی برای توقف محاصره و تضمین حقوق فلسطینیان، به رویایی دست‌نیافتنی بدل خواهد شد. جهان باید از حاشیه‌نشینی دست بکشد و با شجاعت در برابر این فاجعه بایستد، پیش از آنکه غزه به گورستانی خاموش تبدیل شود.