محمدصابر باغخانی‌پور، پژوهشگر حوزه آب با اشاره به مشکلات آب در کشور گفت: بخش عمده مشکلی که اکنون در زمینه آب وجود دارد ناشی از سیاست‌گذاری‌ها، راهبردها و مشخصاً حکمرانی‌های گذشته در این بخش است و اگر به‌گونه دیگری عمل می‌شد، باوجود تغییر اقلیم ما درگیر چنین بحرانی نمی‌شدیم.

وی درباره مقصر تراشی در حوزه آب ادامه داد: آب موضوعی تک‌حوزه‌ای نیست و نمی‌توان با یافتن یک عامل برای وضعیت فعلی آن درصدد رفع مشکل از همان محل برآمد. مهم‌ترین مشکل در بحث آب این است که تاکنون سعی شده به مدیریت مصارف در این بخش پرداخته شود، نه مدیریت منابع و حتی مدیریت منابع آن نیز برگرفته از مدیریت مصارف بوده است.

یکی از ضعف‌های اساسی در بخش مدیریت منابع این است که منابع قابل اتکای‌مان به‌منظور استفاده در حکمرانی آب به‌طور کامل شناسایی نشده است. البته ممکن است وزارت نیرو نظر کارشناسی دیگری داشته باشد، اما من معتقدم چنین اتفاقی نیفتاده است. حالا اگر به فرض اینکه ما اثرگذاری و کارآمدی مدیریت مصارف را نیز در حفظ منابع آبی بپذیریم، مسئله این است که در این بخش نیز مطلوب عمل نشده است. به‌طور مثال بخش عظیمی از آب کشور در حوزه کشاورزی مصرف می‌شود، این در حالی است که ما می‌توانیم با تغییر رویه در این بخش، کشاورزی پایدار و حفاظتی با حداکثر بهره‌وری و حفظ منابع آبی داشته باشیم، اما متأسفانه براساس برآوردها بیش از نیمی از آب مصرفی این بخش در واقع هدررفت آب است.

وی با اشاره به دلیل این میزان هدررفت آب عنوان کرد: یکی از مهم‌ترین دلایل هدررفت آب در بخش کشاورزی عدم مکانیزاسیون این بخش و توسعه نیافتن کشاورزی و آبیاری هوشمند است. بخش دیگر هدررفت آب در بخش کشاورزی از ناحیه هدررفت محصولات اتفاق می‌افتد؛ یعنی برای تولید محصول آب مصرف می‌شود، اما آن محصول به‌دلایلی به مصرف نمی‌رسد و از بین می‌رود که در نگاه سطحی شاید میزان هدررفت آب از این محل چندان رقم چشمگیری نباشد، اما واقعیت خلاف این است. علاوه بر این مسائل بخش مهمی از هدررفت آب در بخش کشاورزی در مسیر انتقال اتفاق می‌افتد و شاهد این امر نیز اختلاف آماری است که در زمینه آب رهاشده از سدها و آب دریافت‌شده در بخش کشاورزی وجود دارد که دلیل این هدررفت کانال‌های درجه ۲ و ۳ انتقال آب است.

وی تاکید کرد: میزان پساب کشور به‌اندازه‌ای است که به‌طور قطع می‌تواند دست‌کم یکی از اقسام چندگانه مصرف آب را پوشش داد.