فرارو- در یک مأموریت بی‌سابقه، ناسا با فرستادن فضاپیمای «پارکر» به نزدیک‌ترین فاصله‌ای که بشر تاکنون به خورشید رسیده، دریچه‌ای تازه به سوی درک عمیق‌تر از فعالیت‌های خورشیدی گشوده است.

به گزارش فرارو به نقل از یونیون رایو، آیا می‌دانستید که یک فضاپیما موفق شده است بیش از هر فناوری دیگری که تاکنون توسط انسان ساخته شده، به خورشید نزدیک شود؟ اگر این ادعا عجیب و غیرممکن به‌نظر می‌رسد، شاید لازم باشد نگاهی به مأموریت اخیر ناسا بیندازید؛ چراکه این سازمان فضایی با ارسال کاوشگری ویژه موسوم به «پارکر»، توانسته است از فاصله‌ای بسیار نزدیک، نگاهی بی‌سابقه به ساختار و فعالیت‌های خورشید داشته باشد. فضاپیمای «پارکر» که نام خود را از فیزیکدان مشهور «یوجین پارکر» گرفته، نخستین دستگاه ساخت انسان است که وارد جو خارجی خورشید شده است؛ بخشی از خورشید که دانشمندان آن را «کرونا» یا تاج خورشیدی می‌نامند.

این فضاپیما توانست از فاصله‌ای حدود ۶ میلیون کیلومتر از سطح خورشید عبور کند؛ رقمی که شاید از دیدگاه زمینی بسیار زیاد به‌نظر برسد، اما در مقیاس کیهانی، به معنای واقعی کلمه بیش از حد خطرناک است. با وجود ابعاد کوچک آن که در حد یک خودروی معمولی است، فضاپیمای پارکر به تجهیزات بسیار پیشرفته‌ای مجهز شده؛ از جمله دوربین‌هایی فوق‌العاده قدرتمند و حسگرهایی دقیق برای اندازه‌گیری شدت امواج خورشیدی و رفتار ذرات باردار. برخلاف سایر کاوشگرها که در فاصله‌ای امن و دور از خورشید حرکت می‌کنند، پارکر مأموریتی متفاوت داشت: رسیدن به اعماق خطرناک فضای خورشیدی برای کشف ناشناخته‌ها.

اما چرا ناسا چنین ریسکی را پذیرفت؟ دلیل این تصمیم، اهمیت حیاتی خورشید در تأثیرگذاری بر فناوری‌های زمینی است. خورشید تنها منبع نور و گرما نیست، بلکه طوفان‌های خورشیدی قدرتمندی را نیز روانه فضا می‌کند. این طوفان‌ها که به «توفان‌های مغناطیسی» معروف‌اند، می‌توانند عملکرد ماهواره‌ها را مختل کرده، سیگنال‌های مخابراتی را از بین ببرند و حتی سیستم‌های برق‌رسانی در زمین را از کار بیندازند. اگر بشر روزی بخواهد حضور گسترده‌تری در فضا داشته باشد، باید شناخت عمیقی از رفتار خورشید پیدا کند.

یکی از اهداف اصلی مأموریت پارکر، بررسی «بادهای خورشیدی» بود؛ جریان‌هایی از ذرات باردار که به‌طور دائم از خورشید به سمت فضا منتشر می‌شوند. همچنین دانشمندان به‌دنبال درک نحوه شکل‌گیری طوفان‌های خورشیدی و مکانیزم انفجارهای عظیم انرژی بودند. نتایج اولیه این مأموریت، شگفت‌انگیز بود. دوربینی به اندازه یک جعبه کفش که روی پارکر نصب شده بود، توانست تصاویری از پدیده‌هایی ثبت کند که پیش از آن هرگز دیده نشده بودند. در میان یافته‌ها، موارد زیر به چشم می‌خورد:

مشاهده مستقیم از تاج خورشید؛ جایی که بسیاری از پدیده‌های اسرارآمیز خورشیدی رخ می‌دهد.
ثبت حرکت بادهای خورشیدی که به‌طور غیرمنتظره‌ای در همه جهات پراکنده می‌شوند.
کشف و تصویربرداری از ساختاری موسوم به «ورق جریان هلیوسفری»؛ نوعی مارپیچ عظیم که در سراسر منظومه شمسی امتداد دارد.

اما شاید یکی از مهم‌ترین اکتشافات، مشاهده مستقیم «پرتاب جرم تاج خورشیدی» یا CMEs باشد؛ انفجارهایی از گاز و انرژی که از سطح خورشید به فضا پرتاب می‌شوند. این پدیده‌ها آن‌قدر قدرتمند هستند که در صورت رسیدن به زمین، می‌توانند شبکه‌های ماهواره‌ای، اینترنت و تلفن‌های همراه را به‌شدت مختل کنند. به گفته دکتر آنجلس وورلیداس، یکی از دانشمندان ناسا، کاوشگر پارکر موفق شد چند مورد از این انفجارها را به‌صورت متوالی و روی‌هم‌انباشته مشاهده کند؛ پدیده‌ای نادر که شباهت زیادی به برخورد موج‌های بلند در دریا دارد. این یافته می‌تواند درک ما از رفتار طوفان‌های خورشیدی را دگرگون کند و امکان پیش‌بینی دقیق‌تری را برای مقابله با پیامدهای احتمالی آن‌ها فراهم سازد.

خورشید هنوز رازهای فراوانی را در دل خود پنهان دارد. اما مأموریت‌هایی همچون پارکر، پنجره‌ای بی‌سابقه به درک این ستاره پرقدرت گشوده‌اند. دانشمندان امیدوارند با گسترش این تحقیقات، بتوانند از فضانوردان، ایستگاه‌های فضایی، ماهواره‌ها و حتی زیرساخت‌های حیاتی روی زمین در برابر تهدیدات خورشیدی بهتر محافظت کنند.