پپتیدهای فعال زیستی خاصیت ضد میکروبی دارند و کاهنده فشار خون هستند.

دویچه وله فارسی در خبری نوشت: این مطالعه در مجله "Food Chemistry" منتشر شده است.

پپتیدهای فعال زیستی می‌توانند به طور انتخابی پاتوژن های خاصی را مهار کنند و با انجام این کار، یک محیط سالم برای دستگاه گوارش ایجاد کنند. آنها همچنین می‌توانند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهند.

بر اساس این تحقیق، شیر شتر حاوی آلرژن اصلی شیر بنام "بتا-لاکتوگلوبولین (β-Lg)‌" نیست و بنابراین جایگزین مناسبت‌تری برای شیر گاو می‌تواند باشد. در واقع سطح لاکتوز در شیر شتر در مقایسه با شیر گاو کمتر است و می‌تواند برای افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به شیر گزینه بهتری باشد.

عدم تحمل لاکتوز یک بیماری شایع ناشی از "کمبود لاکتاز" است، آنزیمی که برای هضم قند موجود در لبنیات به نام لاکتوز مورد نیاز است. این عارضه می‌تواند باعث نفخ، اسهال و درد شکم پس از مصرف لبنیات شود.

شیر گاو معمولاً بین ۸۵ تا ۸۷ درصد آب، ۳.۸ تا ۵.۵ درصد چربی، ۲.۹ تا ۳.۵ درصد پروتئین و ۴.۶ درصد لاکتوز دارد.

در مقابل، شیر شتر از ۸۷ تا ۹۰ درصد آب تشکیل شده است. محتوای پروتئین آن از ۲.۱۵ تا ۴.۹۰ درصد، چربی از ۱.۲ تا ۴.۵ درصد و سطوح لاکتوز بین ۳.۵ تا ۴.۵ درصد متغیر است.

در حال حاضر شیر گاو حدود ۸۱ درصد از تولید شیر جهانی را به خود اختصاص داده است. تولید شیر شتر پس از گاومیش، بز و گوسفند در جایگاه چهارم قرار دارد.

شیر شتر همچنین در مقایسه با شیر گاو چربی اشباع کمتری دارد و ویتامین C، ویتامین‌های B، کلسیم، آهن و پتاسیم بیشتری را به بدن می‌رساند. علاوه بر این شیر شتر منبع خوبی از چربی‌های سالم مانند اسیدهای چرب با زنجیره بلند، اسید لینولئیک و اسیدهای چرب غیراشباع است و می‌تواند منجر به بهبود سلامت مغز و قلب شود.

نشان داده شده است که شیر شتر قند خون را کاهش می‌دهد و حساسیت به انسولین را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ بهبود می‌بخشد. در ضمن شیر شتر حاوی ترکیباتی است که به نظر می‌رسد با ارگانیسم‌های مختلف بیماری‌زا مبارزه می‌کنند. دو جزء فعال اصلی شیر شتر "لاکتوفرین و ایمونوگلوبولین‌ها" هستند، پروتئین‌هایی که ممکن است منجر به بهبود سلامت سیستم ایمنی بدن شوند.