باشگاه خبرنگاران جوان - مهدی پیرهادی در سیصد و چهل و هفتمین جلسه شورای اسلامی شهر تهران ضمن گرامیداشت روز خبرنگار، اظهار کرد: امروز روی صحبت بنده با دوستداران محیط زیست است؛ به سرخه حصار آب تخصیص نمی‌دهند و می‌گویند آب کم است.

وی افزود: اگر حرف از واگذاری فلان زمین توسط شهرداری باشد، همه کارشناسان و دلسوزان بر سرزنان و وامصیبت گویان فضای مجازی را منفجر می‌کردند، تجمع می‌کردند، کارزار راه می‌انداختند و گزارش‌ها می‌نوشتند و هزار کار دیگر؛ اما به محیط زیست که می‌رسد هر چقدر که ما فریاد بزنیم انگار برای کسی مهم نیست.

پیرهادی با بیان اینکه من هفته گذشته در صحن شورا به موضوع مهمی اشاره کردم، اما دریغ از اینکه یک نفر از دستگاه‌های متولی با من تماس بگیرد و موضوع را جویا شود، یادآور شد: من گفتم که سوسک‌های چوب خوار به جان دارایی و تنها پناهگاه سرپا و باقی مانده از جنگ افتادند. چرا کسی این موضوع را پیگیری نکرد؟ یادتان رفته که همین پارک سرخه‌حصار در جنگ تحمیلی ۸ ساله زمانی که موشک باران بود پناهگاه مردم شد؟ مردم می‌رفتند آنجا تا از شر موشک‌های عراقی‌ها در امان باشند. این پارک باید چقدر جان نجات می‌داد که برای مسئولان مهم شود؟ اصلا این پارک مگر ملی نیست؟ من از این تریبون صریح می‌گویم تا همه بدانند و بعد نگویند که ما خبر نداشتیم.

وی ادامه داد: بخشی از هویت ملی این کشور با بی‌تدبیری‌ها خشک شد. چرا برای کسی مهم نیست که سوسک چوب خوار دارد بوستان ملی‌مان را به نابودی می‌کشاند؟ حتما باید نامش مانند خلیج فارس در معرض خطر باشد تا به آن توجه شود؟ الان که جان این پارک در خطر است مهم نیست؟ به خداوندی خدا درست وسط پایتخت تمامیت ارضی سرخه حصار در معرض بی‌مسئولیتی و بی‌توجهی قرار گرفته. یعنی تا وقتی پارک سرخه حصار هست لذتش را ببرند وقتی نبود هم نبود؟

پیرهادی با طرح این پرسش که فعالان محیط‌زیستی کجا هستند، گفت: چرا صدایی از آنها شنیده نمی‌شود؟ مگر نه این که همین چند روز پیش سه تن از جوانان کرد و برومند کشورمان برای خاموش کردن آتش کوه آبیدر سنندج جان خودشان را از دست دادند؟ آنها به دل آتش زدند و سوختند تا دارایی کشورشان نسوزد تا ایران سبز بماند و جاودان. آنوقت در دل پایتخت پارکی که می‌گوییم ملی است به این وضعیت افتاده هیچ کسی هم به دادش نمی‌رسد.

وی افزود: جالب است، خنده دار است، تاسف بار است، یا مصیبت بار است که ساختمان‌های محیط زیست در سرخه‌حصار قرار دارد. یعنی محیط زیست می‌داند چه بلایی دارد سر پارک ملی ایران می‌آید، اما چشم‌هایش را بسته. مگر می‌شود کنار این پارک باشند و به آن اهمیتی ندهند؟ اگر این سازمان چند متری خودش را نجات ندهد دیگر کجا را می‌خواهد نجات دهد. چرا پیگیری نکردید؟ هیچ کس این موضوع را از شورا پیگیر نشد. آیا کسی هست به داد سرخه حصار برسد؟ امروز حمایت دوستداران محیط زیست برای نجات سرخه حصار ضروری است.

رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران ضمن تقدیر از سازمان بوستان‌ها و شهرداری منطقه ۱۳ برای پیگیری امور مرتبط با بوستان سرخه حصار، اظهار کرد: تلاش قرارگاه ثارالله نیز برای نجات جان بوستان‌ها قابل تقدیر است؛ کار به جایی رسیده که قرارگاه ثارالله برای انتقال پساب و نجات جان بوستان‌ها وارد شده که بنده در جلسه‌ای گزارش تفصیلی در مورد آن ارائه خواهم کرد.