تحقیق در مورد زندگی بهلول

بهلول اندیشمندی حکیم و دانا بود که در زمان هارون الرشید می زیست. این دانشمند پس از مدتی در اثر عواملی خود را به دیوانگی زد و از آن پس آن را بهلول مجنون خواندند. پند و اندرزهای بهلول بسیار جالب و آموزنده است به گونه ای که هنوز هم در زبان عامیانه مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه مختصری از زندگی نامه بهلول و حکایت های این عالم را بیان خواهیم کرد. با دلگرم همراه باشید.

بهلول کیست به زبان ساده

ابووهب بن عمرو صیرفی کوفی ملقب به بهلول یکی از عقلا و دانشمندان دوره هارون الرشید در سده دوم هجری بود. بهلول در کوفه به دنیا آمد و در همانجا زندگی کرد. وی را عاقل دیوانه یا بهلول دانا می نامیدند.

کلمه بهلول در لغت به معنی شاد و شنگول می باشد؛ و از این رو نام بهلول برای این دانشمند به کار می رفت چون از زمان مشخصی به بعد، بهلول دانا خود را به دیوانگی زد.

خلاصه زندگی نامه بهلول

بهلول فردی دانا و اندیشمند بوده که پند و اندرزهای او بسیار مورد استقبال مردم شهر قرار می گرفته است. در پاسخ به این سؤال که بهلول در زمان کدام امام بود؟ می توان گفت: در برخی منابع آمده است که بهلول از شاگردان امام صادق (علیه السلام) بوده است برخی دیگر گفته اند که بهلول در زمان امام موسی کاظم (علیه السلام) می زیسته است.

اینکه چرا بهلول خود را به دیوانگی زد، درحالی که عالم دانایی بود، روایات متفاوتی دارد. برخی منابع گفته اند چون هارون الرشید قصد داشته این دانشمند را به دربار خود ببرد و از علم او تنها در کاخ بهره برده شود، بهلول خود را به دیوانگی زده تا از رفتن به قصر سرباز زند. برخی دیگر از منابع بیان کرده اند که از آنجایی که هارون الرشید فرمان قتل امام موسی کاظم (علیه السلام) را به بهلول می دهد، او خود را به دیوانگی می زند که این کار را انجام ندهد. اما به طور کلی می توان گفت که هارون الرشید حاکمی ظالمی و مستبد بوده و ظلم و استبداد او سبب شده تا بهلول دانا خود را به دیوانگی بزند.

بهلول قبل از اینکه خود را به دیوانگی بزند، از علم خود برای راهنمایی و پند و اندرز مردم استفاده می کرد. او حتی پس از مجنون شدن نیز به دیگران پند و اندرز می داد. شاید شما هم اندرزهای بهلول که در قالب طنز بیان می شده را در جایی شنیده باشید.

قبر بهلول دانا کجاست؟

تاریخ وفات بهلول سال ۱۹۰ قمری ذکر شده است. مقبره وی در بغداد واقع شده و سنگ قبری به تاریخ سال ۵۰۱ هجری بر مزار وی قرار گرفته که بهلول را سلطان مجذوب نامیده است.

همچنین بخوانید:

زندگی و آثار شمس تبریزی: عارفی رمزآلود و استاد مولانا

آشنایی با زندگی پر فراز و نشیب شمس تبریزی، عارف پرآوازه قرن هفتم هجری و تأثیر عمیق او بر مولانا جلال الدین رومی.

حرفهای حکیمانه بهلول

بهلول را گفتند آدم ابله کیست؟ گفت: آدم ابله آن است که به کار همه می آید جز به کار خود.
روزی بهلول وارد قصر هارون شد و چون جای خلیفه را خالی دید، فوراً بدون ترس بالا رفت و بر جای هارون قرار گرفت. چون غلامان دربار آن حال را مشاهده کردند فوراً بهلول را با ضرب تازیانه از مسند هارون پایین آوردند. بهلول به گریه افتاد و در همین حال هارون سر رسید و دید بهلول گریه می کند. از پاسبانان سبب گریه بهلول را سؤال نمود. غلامان، واقعه را به عرض هارون رساندند. هارون آنها را ملامت نمود و بهلول را دلداری داد و نوازش نمود. بهلول گفت من بر حال تو گریه می کنم نه بر حال خودم؛ به جهت اینکه من به اندازه چند ثانیه بر جای تو نشستم، اینقدر صدمه و اذیت و آزار کشیدم؛ و تو در مدت عمر که در بالای این مسند نشسته ای. تورا چقدر آزار و اذیت می دهند و تو به عاقبت امر خود نمی اندیشی؟
روزی خلیفه از محلی می گذشت، دید که بهلول، زمین را با چوبی اندازه می گیرد. پرسید: چه می کنی؟ گفت: می خواهم دنیا را تقسیم کنم تا ببینم به ما چه قدر می رسد و به شما چه قدر؟ هر چه سعی می کنم، می بینم که به من بیشتر از دو ذارع (حدود یک متر) نمی رسد و به تو هم بیشتر از این مقدار نمی رسد.