پژوهشگران دانشگاه پکن یافته‌های تحقیقی را در ژورنال علوم غذایی و تغذیه منتشر کرده‌اند که به مقایسه چهار فراورده لبنی پرداخته و اینکه کدام توان بالقوه بیشتری در به تاخیر انداختن تحلیل رفتن عضلات با افزایش سن دارند.

به گفته این پژوهشگران «سارکوپنی» که با از دست دادن تدریجی توده عضلانی و قدرت مشخص می‌شود، یک چالش مهم در سلامت عمومی است. با این حال، نقش خاص محصولات لبنی در پیشگیری از این عارضه به خوبی درک نشده است. به طور متوسط ۵ تا ۱۳ درصد از افراد بین ۶۰ تا ۷۰ سال دچار تحلیل‌رفتگی عضلات می‌شوند و در افراد بالای ۸۰ سال این میزان به ۱۱ تا ۵۰ درصد افزایش می‌یابد.

پژوهشگران چینی برای فهمیدن اینکه کدام محصولات لبنی می‌توانند به جلوگیری از سارکوپنی کمک کنند، به مدت هشت هفته رژیم‌های غذایی غنی‌شده با لبنیات را به موش‌ها دادند. موش‌ها به شش گروه تقسیم شدند: گروه شاهد طبیعی، گروه شاهد سارکوپنی، گروه شیر کامل بز، گروه شیر کم‌چرب بز، گروه شیر بز غنی‌شده با ویتامین دی، گروه شیر کم‌چرب غنی‌شده با کلسیم و گروه شیر کامل گاوی.

به گروه شاهد طبیعی در طول آزمایش محلول نمکی - محلولی از نمک و آب که به عنوان دارونما عمل می‌کند - داده شد، در حالی که پنج گروه دیگر برای القای سارکوپنی، تزریق دگزامتازون دریافت کردند. همزمان، به چهار گروه انواع شیر به عنوان مکمل داده شد. این بدان معناست که یک گروه بدون دریافت مکمل لبنی، سارکوپنی القا شده داشت و به عنوان گروه شاهد یا کنترل عمل کرد.

سپس پژوهشگران قدرت گرفتن، وزن، تراکم مواد معدنی استخوان، اتوفاژی (فرآیندی که به بدن شما اجازه می‌دهد سلول‌های آسیب دیده را دوباره استفاده و بازیافت کند)، مورفولوژی عضلات (اندازه و شکل عضلات)، متابولیسم یا سوخت‌وساز، التهاب و سلامت میکروبی روده را در موش‌های مورد آزمایش ارزیابی کردند.

آنها دریافتند که در حالی که همه انواع شیر به موش‌ها کمک کردند تا توده عضلانی و استحکام استخوان خود را بازیابند، شیر بز کم‌چرب غنی‌شده - نوعی که ویتامین دی و کلسیم به آن اضافه شده است - بیشترین تأثیر را داشت. همانطور که محققان توضیح دادند، شیر بز پیام‌های عضله‌سازی را در بدن تقویت کرد و سطح نشانگر‌های التهابی کلیدی مرتبط با از دست دادن عضلات را کاهش داد.

آنها همچنین متوجه یک یافته مهم دیگر در روده شدند. همه موش‌های تغذیه‌شده با لبنیات، تغییراتی در میکروبیوم (میکروب‌های زنده سودمند روده) خود نشان دادند که با افزایش باکتری‌های مفید لوکونوستوک (که قند‌ها را تخمیر می‌کنند) همراه بود. با این حال، فقط موش‌های تغذیه‌شده با شیر بز، افزایش باکتری‌های لاکتوکوکوس و آسینتوباکتر را نشان دادند که می‌توانند به کاهش التهاب و پشتیبانی از متابولیسم بدن کمک کند.

این پژوهشگران نتیجه گرفتند: «این بررسی نشان می‌دهد که انواع گوناگون لبنیات اثرات متمایزی بر متابولیسم عضلات، اتوفاژی، التهاب و میکروبیوتای روده در موارد تحلیل‌رفتگی عضلات دارند. شیر بز، به ویژه انواع کم‌چرب و غنی‌شده با ویتامین دی و کلسیم آن، در مقایسه با شیر گاو، مزایای بیشتری در تقویت بازسازی عضلات و کاهش التهاب نشان داد و این امر اهمیت ترکیبات موجود در لبنیات را برجسته می‌کند.»

البته این بررسی روی موش‌ها انجام شده است، بنابراین این فرضیه هنوز در انسان اثبات نشده است. با این وجود شاید بد نباشد دفعه بعد شیر بز را هم امتحان کنید.