به گزارش افکارنیوز، گزارش‌های پزشکی نشان می‌دهد صدها کودک و نوزاد در بیمارستان‌ها با سوءتغذیه حاد دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ نوزادانی که وزن‌شان به‌سختی به ۲.۵ کیلوگرم می‌رسد و مادرانی که با کم‌خونی شدید دیگر توان شیردهی ندارند. پزشکان و پرستاران هم از این وضعیت در امان نیستند؛ آن‌ها که باید ناجی باشند، خود به‌دلیل کمبود غذا و آب دچار ضعف و بیماری شده‌اند.

شاخص‌های اعلام‌شده توسط کمیته بین‌المللی پایش گرسنگی (IPC) نشان می‌دهد بیش از ۲۰ درصد خانواده‌ها به غذای کافی دسترسی ندارند، حدود یک‌سوم کودکان سوءتغذیه حاد دارند و مرگ‌ومیر روزانه از مرز دو نفر در هر ده هزار نفر گذشته است. این داده‌ها نشان می‌دهد که گرسنگی در غزه نه پیامد جنگ، بلکه بخشی از راهبرد جنگی اسرائیل است.

دبیرکل سازمان ملل این شرایط را «اتهام اخلاقی علیه رژیم صهیونیستی» و «رسوایی برای وجدان جهانی» توصیف کرده است. در همین حال، پزشکان بدون مرز هشدار داده‌اند که محروم‌سازی مردم از آب، تبدیل‌شدن یکی از بدیهی‌ترین حقوق انسانی به ابزار جنگ است.

جامعه جهانی نیز واکنش نشان داده است:

• سازمان همکاری اسلامی، خواستار پیگیری این پرونده در دیوان کیفری بین‌المللی شد.

• جنبش حماس اعلام کرد قحطی رسمی لکه ننگی بر پیشانی اسرائیل و متحدانش است.

• اتحادیه اروپا با هشدار درباره گسترش بحران به جنوب و مرکز غزه، تأکید کرد نزدیک به ۶۴۰ هزار نفر در آستانه قحطی هستند.

• حتی در آمریکا نیز سناتور برنی سندرز لب به انتقاد گشود و گفت مالیات مردم نباید خرج «ماشین جنگی نتانیاهو» شود.

این فاجعه اکنون به نمادی از نسل‌کشی مدرن تبدیل شده است؛ نسلی که نه با بمب و گلوله، بلکه با تشنگی و گرسنگی نابود می‌شود. سکوت جهانی در برابر این روند، می‌تواند معنایی جز همدستی با جنایت نداشته باشد.