فرارو- شناخت و اصلاح رفتارهایی مانند خودمحوری، اجتناب از تصمیمات دشوار و منفی‌گرایی، نخستین گام برای تبدیل شدن به رهبری موفق و الهام‌بخش است.

به گزارش فرارو به نقل از فوربز، مدیران موفق ترکیبی از مهارت‌ها و توانایی‌ها را به کار می‌گیرند تا بتوانند امید ایجاد کنند، اعتماد بسازند و افراد را به اقدام و همکاری تشویق کنند. این توانایی‌ها نه تنها بر عملکرد سازمان تأثیر می‌گذارند، بلکه در حفظ کارکنان نیز نقش کلیدی دارند؛ طبق یک بررسی، ۸۰ درصد کارکنان بیان کرده‌اند که به دلیل اعتماد به مدیر خود حاضرند در شغل خود باقی بمانند. بخش مهمی از توانایی رهبری، حضور اجرایی یا «Executive Presence» است.

اصل اول: اصالت و اعتماد

سرنا پالمر، مربی توسعه مدیریت و اجرایی، معتقد است: «اگر بخواهیم همه چیز را خلاصه کنیم، دو اصل بنیادین مدیریت موفق و مؤثر، اصالت قوی و غیرقابل تردید و ایجاد اعتماد است.» اما برخی رفتارها و عادات رایج می‌توانند این اصول را تضعیف کنند. شناسایی این عادات، اولین گام برای اصلاح آنهاست.

۱. حرکت از «من» به «ما»

برخی مدیران، به‌ویژه تازه‌کارها و افرادی که احساس ناامنی دارند، در انتقال از نقش فردی به نقش مدیریت و مسئولیت عملکرد تیم مشکل دارند. امیلی والتون، کارشناس و مربی مدریت، می‌گوید این مسئله ممکن است به شکل‌های مختلفی ظاهر شود، از جمله برجسته کردن اهمیت خود در یک موقعیت، نظارت بیش از حد و عدم دادن اعتبار به دیگران برای موفقیت تیم.

والتون توضیح می‌دهد: «گاهی افراد این رفتارها را به دلیل احساس ناامنی در نقش خود انجام می‌دهند. وقتی وارد مدیریت می‌شوید، باید به جای من، به ما فکر کنید. این کار شبکه ارتباطی شما را تقویت می‌کند و اعتماد تیم را به شما افزایش می‌دهد؛ اینکه شما از آنها حمایت می‌کنید و صادق و اصیل هستید.»

۲. اجتناب از مسائل دشوار

«گرواویتا» (gravitas) مهم‌ترین عامل در مدیریت است که شامل اعتماد به نفس، حفظ آرامش تحت فشار و گفتن حقیقت حتی در شرایط دشوار می‌شود. یکی از سریع‌ترین راه‌های از بین بردن اعتماد تیم، تلاش بیش از حد برای راضی نگه داشتن همه است، به ویژه در تصمیمات سخت و دفاع از تیم. این رفتار باعث سردرگمی همکاران و کاهش قابل اعتماد بودن مدیر می‌شود.

پالمر این رفتار را با عبارتی به نام «پیام‌رسان را نکش» توضیح می‌دهد؛ یعنی وقتی تصمیم دشوار گرفته می‌شود یا خبر بدی مطرح می‌شود، مدیر مسئولیت آن را به دیگری منتقل می‌کند یا تصمیم‌گیری را به تعویق می‌اندازد، مانند اجازه دادن به رفتار نامناسب اعضای تیم بدون مقابله مستقیم. چنین رفتاری اصالت رهبر را زیر سؤال می‌برد و باعث از دست رفتن افراد می‌شود.

۳. مشغول بودن بدون اثرگذاری

نیکول هارت، کارشناس برندینگ شخصی، می‌گوید اینکه مشغول بودن را به عنوان نشان افتخار به رخ بکشید اما تأثیر قابل توجهی نداشته باشید، اعتماد و اطمینان تیم را کاهش می‌دهد. مدیران ناامن ممکن است این کار را برای تثبیت جایگاه خود انجام دهند. اما مدیران مؤثر می‌دانند که چگونه تلاش‌های خود را در اولویت‌های واقعی متمرکز کنند.

۴. منفی‌گرایی مداوم

منفی‌گرایی مزمن نیز می‌تواند حضور مدیر را تحت تأثیر قرار دهد. مطرح کردن مشکلات شخصی غیرمرتبط، ارائه بازخورد با لحن منفی یا حتی انتقاد از ایده‌های خود هنگام ارائه آنها، همه بر اعتبار و روابط تیم تأثیر منفی می‌گذارند. هارت تأکید می‌کند: «مدیریت نیازمند چشم‌انداز است. چشم‌انداز یعنی توانایی دیدن فرصت‌های مثبت و ناشناخته. مدیران منفی نمی‌توانند نوآوری یا وفاداری ایجاد کنند.»

۵. اجتناب از نشان دادن آسیب‌پذیری

والتون می‌گوید مشکلات ارتباطی مانند همه‌چیزدان بودن و ناتوانی در عذرخواهی نیز حضور مدیر را تضعیف می‌کند. پالمر اضافه می‌کند: «اگر آسیب‌پذیری خود را نشان ندهید، به تیم اجازه نمی‌دهید فضایی امن برای بیان مشکلات خود داشته باشند.»

مدیرانی که احساس می‌کنند اعتماد تیم را از دست داده‌اند، باید علت را شناسایی و مسئولیت آن را بپذیرند. والتون توصیه می‌کند: «سپس مشخص کنید که چه تغییراتی خواهید داد و واقعاً آنها را اجرا کنید. در غیر این صورت، فقط حرف بی‌عمل است و تاثیری بر احساس افراد نخواهد داشت.»

مدیریت مؤثر نیازمند ترکیبی از مهارت‌ها، اصالت، اعتماد و توانایی مدیریت چالش‌هاست. رفتارهایی مانند خودمحوری، اجتناب از تصمیم‌گیری سخت، مشغول بودن بدون اثرگذاری، منفی‌گرایی و عدم نشان دادن آسیب‌پذیری می‌توانند به سرعت اعتماد تیم را از بین ببرند و حضور مدیر را تضعیف کنند. شناسایی و اصلاح این عادات اولین گام برای تبدیل شدن به مدیری الهام‌بخش و مؤثر است.