فرارو- از شبه‌جزیره کیپ کاد در آمریکا تا جنوب فرانسه، برخی مکان‌ها به پناهگاهی برای هنرمندان تبدیل شدند و نقش مهمی در شکل‌گیری جریان‌های هنری ایفا کردند.

به گزارش فرارو به نقل از کریستیز، از سواحل مراکش تا جنوب فرانسه، برخی مکان‌ها در طول تاریخ الهام‌بخش هنرمندان بزرگی شدند و نقاشی‌هایی خلق کردند که مسیر تاریخ هنر را تغییر داد. مارک شاگال، دیوید هاکنی، یایویی کوساما و بسیاری دیگر، آثاری ماندگار را از دل تجربه‌های سفر و اقامت در این نقاط به جهان عرضه کردند.

کیپ کاد

در انتهای جنوب شرقی ایالت ماساچوست، شبه‌جزیره‌ای قلابی‌شکل به نام کیپ کاد قرار دارد؛ مکانی رویایی برای تعطیلات که بیش از یک قرن است به عنوان اقامتگاه محبوب هنرمندان شناخته می‌شود. این شهرت از زمانی آغاز شد که چارلز وبستر هاوثرن در سال ۱۸۹۹ مدرسه هنر کیپ کاد را بنیان گذاشت.

ادوارد هاپر، نقاش نامدار آمریکایی، یکی از برجسته‌ترین بازدیدکنندگان این منطقه بود. او همراه همسرش، جوزفین، به کیپ کاد آمد و خانه‌ای در ترورو ساخت. زوج هنرمند تابستان‌های متوالی را در این مکان گذراندند و هاپر بیش از ۱۰۰ اثر در این دوره خلق کرد که بازتابی منحصر به‌فرد از زندگی آمریکایی به شمار می‌روند.

در انتهای دماغه، شهری کوچک به نام پروینستاُون قرار دارد که از قدیمی‌ترین اجتماعات هنری ایالات متحده محسوب می‌شود. هنرمندان و خلاقان بسیاری، از پتی لوپون و مری اولیور گرفته تا فرانتس کلاین و میلتون ایوری، از این شهر عبور کرده‌اند. حضور هانس هوفمان، نقاش و مدرس تأثیرگذار، باعث شد این منطقه به یکی از مراکز مهم اکسپرسیونیسم انتزاعی تبدیل شود. او در سال ۱۹۳۵ مدرسه تابستانی هنر در این شهر افتتاح کرد. هنرمندانی چون هلن فرانکن‌تالر و رابرت مادرول، سال‌های طولانی پروینستاُون را به پناهگاه تابستانی خود تبدیل کردند.

طنجه

شهر بندری طنجه در شمال مراکش قرن‌هاست که به واسطه موقعیت جغرافیایی‌اش میان اروپا و آفریقا، الهام‌بخش هنرمندان و نویسندگان بوده است. معماری موریش، مدینۀ پیچ‌درپیچ و آمیزه‌ای از فرهنگ‌های مختلف، فضای منحصربه‌فردی به این شهر بخشیده است.

هانری ماتیس از فضاهای داخلی پرجنب‌وجوش طنجه الهام گرفت و آنها را بر بوم نقاشی ثبت کرد. فرانسیس بیکن نیز بارها برای دیدار با معشوق خود، پیتر لیسی، به طنجه سفر کرد و شیفته سبک زندگی شرقی و مناظر چشمگیر این شهر شد.

طنجه به‌ویژه در نیمه قرن بیستم مأمن هنرمندان و نویسندگانی همچون آلن گینزبرگ، تنسی ویلیامز، خوان میرو و ویلیام اس. باروز بود. با این حال، پیش از آنان نیز نقاشانی همچون رودولف ارنست، با بازنمایی رمانتیک زندگی روزمره در خاورمیانه، نگاه اروپاییان را به طنجه و جهان عرب برانگیختند. آثار او با جزئیاتی دقیق از منسوجات، کاشی‌ها و صنایع‌دستی منطقه، بینندگان اروپایی را مجذوب خود می‌کرد.

ونیز

ونیز، با کانال‌های پرپیچ‌وخم و کاخ‌های باشکوه، یکی از قدیمی‌ترین مراکز فرهنگی جهان به شمار می‌رود. قرن‌هاست که این شهر دریایی الهام‌بخش نقاشان بزرگ بوده است. هنرمندانی چون جیمز مک‌نیل ویسلر، پل سینیاک و کلود مونه، شیفته آبراه‌ها و معماری بی‌بدیل ونیز شدند. جِی. ام. دابلیو. ترنر، نقاش انگلیسی، برخی از شاهکارهای متأخر خود را با الهام از ونیز خلق کرد.

در دهه ۱۹۵۰، رابرت راشنبرگ و سای تومبلی، دو هنرمند نوگرای آمریکایی، به ونیز سفر کردند و تجربه‌هایشان از این شهر را در زبان بصری خود گنجاندند.

امروزه نیز ونیز به واسطه مراسم هنری مشهور خود، همچنان نقطه‌ای کانونی در جهان هنر است. این رویداد که از سال ۱۸۹۵ آغاز شد، هر سال میزبان برترین آثار هنرهای تجسمی و معماری جهان است. هنرمندانی مانند آی وی‌وی، سیمون لی و اُلافور الیاسون با نصب‌های خلاقانه خود، تاریخ ونیز را از نو بازخوانی کرده‌اند.

کیوتو

شهر کیوتو در ژاپن، که به «شهر هزار معبد» شهرت دارد، ترکیبی بی‌همتا از سنت‌های کهن و هنر معاصر ارائه می‌دهد. این شهر نه تنها مرکز صنایع‌دستی اصیل است، بلکه در دهه‌های اخیر به یکی از قطب‌های هنر مدرن تبدیل شده است.

یایویی کوساما، هنرمند مشهور ژاپنی، در مدرسه هنر و صنایع‌دستی کیوتو تحصیل کرد. باغ‌های ذن این شهر الهام‌بخش آثار ایزامو نوگوچی شدند. دیوید هاکنی نیز پس از سفر به کیوتو در سال ۱۹۸۳، به سراغ کلاژ رفت تا محدودیت‌های هنر غربی را به چالش بکشد. او بعدها اظهار داشت که این تجربه، نگاه او را به فرآیند دیدن تغییر داد و دوباره به نقاشی بازگرداند.

اندی وارهول، پاپ‌آرتیست آمریکایی، در سال ۱۹۵۶ نخستین بار به کیوتو سفر کرد و بار دیگر در ۱۹۷۴ بازگشت. زیبایی‌شناسی ژاپنی تأثیر زیادی بر آثار او گذاشت، به‌ویژه در مجموعه «کیکو» که بیش از ۳۰۰ چاپ سیلک از گل داوودی، نماد خاندان سلطنتی ژاپن، را در بر می‌گیرد.

کاداکِس

کاداکِس، شهری کوچک در خلیج اسب‌شکل کوستا براوا در کاتالونیا، بخش بزرگی از زندگی سالوادور دالی، نقاش سوررئالیست اسپانیایی، را در خود جای داده است. او زمانی گفته بود: «من در این صخره‌ها ساخته شدم. اینجا شخصیت من شکل گرفت.» خط ساحلی خشن و پرابهت کاداکس را می‌توان در نقاشی‌های ماندگار او، از جمله «تداوم حافظه» (۱۹۳۱)، مشاهده کرد.

جاذبه دالی باعث شد بسیاری از هنرمندان دیگر، همچون مارسل دوشان، خوان میرو و رنه ماگریت، نیز به کاداکس بیایند. در سال‌های اخیر نیز چهره‌هایی مانند میک جاگر، دیوید هاکنی، شکیرا و استینگ به این شهر سر زده‌اند.

با وجود شهرت جهانی امروز، کاداکس همچنان هویت هنری خود را حفظ کرده است. گالری‌ها، موزه‌ها و بناهای تاریخی حفظ‌شده در کنار هم، روح هنری شهر را زنده نگه داشته‌اند.

هاوایی

جزایر هاوایی با کوه‌های آتشفشانی سرسبز و آب‌های آبی بیکران، الهام‌بخش نسل‌های مختلفی از هنرمندان بوده‌اند. جورجیا اوکیف در سال ۱۹۳۹ به دعوت شرکتی که امروز با نام «دُل» شناخته می‌شود، به هونولولو سفر کرد. او طی ۹ هفته اقامت، حدود ۲۰ اثر از مناظر طبیعی، از پل‌های سنگی آتشفشانی تا آبشارهای مه‌آلود و گل‌های رنگارنگ، خلق کرد. هرچند اوکیف هرگز آناناسی که سفارش‌دهندگان خواسته بودند را نقاشی نکرد، اما دو بار دیگر، در سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۸۲ (در سن ۹۴ سالگی)، به هاوایی بازگشت.

جولیان شنابل، هنرمند معاصر آمریکایی، در دهه ۱۹۸۰ برای موج‌سواری به هاوایی سفر کرد. این تجربه آغازگر مجموعه «نقشه‌نگاری» او شد؛ آثاری که در آنها نقشه‌ها با نقاشی‌های روغنی ترکیب می‌شوند و روایت تصویری سفرهای او را می‌سازند.

جنوب فرانسه

از قله‌های پوشیده از برف پیرنه تا سواحل درخشان مدیترانه، جنوب فرانسه با مناظر رنگارنگ خود همواره نقاشان بسیاری را مجذوب کرده است. تاکستان‌ها، باغ‌های زیتون، مزارع اسطوخودوس و نور استثنایی این منطقه بارها بر بوم نقاشی‌های مشهور ثبت شده‌اند.

ونسان ون‌گوگ پس از مشکلات روحی به آرل و سپس به سن-رِمی-دو-پروانس رفت. این دوران پرآشوب، با وجود دشواری‌ها، به بارورترین دوره هنری او تبدیل شد.

پابلو پیکاسو از دهه ۱۹۴۰ در شهرهای آنتیب و والوریس ساکن شد و سرانجام در موژَن اقامت گزید، جایی که تا پایان عمرش زندگی و کار کرد. او در اینجا حلقه‌ای از هنرمندان چون لئونورا کارینگتون، من ری و لی میلر را گرد خود آورد.

ماتیس و مارک شاگال نیز شیفته سواحل آفتاب‌گیر نیس شدند. نور و رنگ‌های این منطقه بر جنبش اورفیسم رابرت و سونیا دلونه تأثیر گذاشت. نیکی دو سن فال در شهر ساحلی سِت کار و زندگی کرد و اَتل عدنان، نقاش لبنانی-آمریکایی، از مناظر مدیترانه‌ای برای خلق نقاشی‌های انتزاعی رنگارنگ الهام گرفت.

ون‌گوگ زمانی گفته بود: «تمام آینده هنر در جنوب فرانسه نهفته است.» این جمله به‌خوبی نشان می‌دهد چرا این منطقه هنوز هم برای هنرمندان سراسر جهان منبع الهام بی‌پایان است.