به گزارش خبرگزاری سلامت _ طبنا گیلان : بسیاری از داروها به دلیل ساختار شیمیایی و ترکیبات طبیعی خود، طعم تلخی دارند و همین موضوع مصرف آن‌ها را برای بیماران، به‌ویژه کودکان، دشوار می‌کند.

داروها معمولاً از ترکیباتی ساخته می‌شوند که در طبیعت برای دفاع از خود در برابر شکارچیان، طعمی تلخ پیدا کرده‌اند. هنگامی که این ترکیبات در داروسازی به‌کار می‌روند، همان طعم ناخوشایند طبیعی خود را حفظ می‌کنند. علاوه بر این، ماده مؤثره در هر دارو باید پایدار، قابل جذب و مؤثر باشد؛ ویژگی‌هایی که معمولاً با طعم خوشایند سازگار نیستند.

از نظر زیستی، بدن انسان به‌گونه‌ای طراحی شده که طعم تلخ را نشانه‌ای از مواد بالقوه سمی بداند. گیرنده‌های چشایی در زبان و دستگاه گوارش هنگام تماس با داروهای تلخ، واکنشی هشداردهنده نشان می‌دهند. بنابراین، حتی داروهای مفید نیز ممکن است برای بدن طعمی ناخوشایند داشته باشند.

به گفته پژوهشگران، تلاش برای بهبود طعم داروها معمولاً با چالش‌هایی همراه است؛ زیرا افزودن طعم‌دهنده یا شیرین‌کننده می‌تواند بر پایداری و اثربخشی دارو تأثیر بگذارد. به همین دلیل، در فرمول‌سازی داروها اولویت با عملکرد درمانی است، نه طعم مطلوب.

شرکت‌های دارویی برای کاهش تلخی، از روش‌هایی چون پوشش‌دهی قرص با لایه‌های ژلاتینی یا شیرین، افزودن طعم‌دهنده‌های مجاز، تغییر ساختار شیمیایی دارو و حتی استفاده از مدل‌های هوش مصنوعی برای پیش‌بینی و اصلاح مزه استفاده می‌کنند.

کارشناسان به بیماران توصیه می‌کنند برای کاهش حس تلخی هنگام مصرف دارو، قرص را سریع ببلعند، آن را در پشت زبان قرار دهند یا هنگام بلعیدن بینی خود را بگیرند؛ چراکه بخش زیادی از درک طعم به حس بویایی مربوط است. همچنین به شرط تأیید پزشک، استفاده از مواد شیرین مانند عسل برای پوشاندن طعم نیز در برخی موارد مجاز است.