انشا درباره تجربه ترسناک در جنگل مرموز

انشا تخیلی در مورد جنگل ترسناک

انشای دانش آموزی درباره جنگل ترسناک: انشا با موضوع جنگل ترسناک به صورت ادبی و توصیفی برای دانش آموزان آماده شده تا با نحوه نگارش و مهارت نوشتاری آشنا شوند. با دلگرم همراه باشید.

موضوع انشا جنگل ترسناک

یک روز که با دوستانم در حال بازی در حیاط مدرسه بودیم، یکی از آن ها داستانی عجیب و ترسناک برایمان تعریف کرد. او از یک جنگل تاریک و مرموز صحبت کرد که هیچ کس جرات نمی کرد در آن پا بگذارد. داستانش به قدری جذاب و هیجان انگیز بود که تصمیم گرفتیم با هم به آن جنگل ترسناک برویم و از نزدیک ببینیم که آیا این داستان ها حقیقت دارند یا نه.

روز بعد، با کوله پشتی های کوچک مان راهی شدیم. ساعت ها پیاده روی کردیم. درختان بلند و تاریک اطراف مان، همه جا را پر کرده بودند. وقتی به نزدیکی جنگل رسیدیم، احساس عجیبی به من دست داد. درخت ها چنان نزدیک به هم بودند که نور خورشید به سختی از میان شان عبور می کرد. صداهایی غیرعادی به گوش می رسید؛ گویی صدای قدم های کسی را می شنیدیم، اما وقتی برمی گشتیم هیچ کس آن جا نبود.

داخل جنگل که رفتیم، هوا سردتر و تاریک تر شد. درختان به قدری قدیمی و بزرگ بودند که شاخه هایشان یکدیگر را می پوشاندند و مسیر را مسدود می کردند.

درخت ها با ریشه های پیچ درپیچ شان زمین را گرفته بودند و به نظر می رسید که در حال حرکت هستند. گاهی صدای وزش باد می آمد، اما درختان تکان نمی خوردند. مثل این بود که درختان خودشان را در سکوت پنهان کرده اند.

ما در میان درختان قدم می زدیم که ناگهان صدای خنده ای بلند از دل جنگل به گوش رسید. این صدا به قدری بلند و عجیب بود که تمام بدنم لرزید. همگی به هم نگاه کردیم و بدون گفتن هیچ کلمه ای، شروع به دویدن کردیم. اما هر قدم که برمی داشتیم، انگار جنگل بیشتر به ما نزدیک می شد. درخت ها به هم می پیچیدند و مسیر را تغییر می دادند. به نظر می رسید جنگل با ما بازی می کند.

در دل این ترس، چیز عجیبی به نظرم رسید. درخت ها با هم صحبت می کردند و صدای خش خش برگ ها به گونه ای خاص در هوا می پیچید. وقتی نزدیک تر شدم، متوجه شدم که برگ های درختان هیچ وقت نمی ریزند. درخت ها سبز بودند. انگار که این جنگل هیچ وقت تغییر نمی کرد. چون در فصل سرما بودیم.

در دل تاریکی، سایه ای بزرگ از میان درختان گذشت. دلم به تپش افتاد و حس کردم که چیزی نگران کننده در آن جا است. این حس به قدری ترسناک بود که حتی نفس کشیدن را فراموش کرده بودم. از دور، درختی به شکل انسان دیده می شد که مانند یک نگهبان بی صدا در دل جنگل ایستاده بود. از نگاهش می توانستم احساس کنم که می خواهد ما را از آنجا بیرون کند. در همان لحظه، به سرعت تصمیم گرفتیم که از جنگل خارج شویم.

همچنین بخوانید:

اگر معلم نگارش بودید: انشایی ادبی و توصیفی

انشایی با موضوع اگر معلم نگارش بودید به صورت ادبی و توصیفی برای تقویت مهارت نوشتاری دانش آموزان.

هنگامی که بالاخره به نور رسیدیم، احساس کردیم که یک وزنه سنگین از روی شانه هایمان برداشته شد. نفس راحتی کشیدیم و هرکدام از ما به آرامی از جنگل فاصله گرفتیم. هرگز آن تجربه را فراموش نمی کنم. آن جنگل، با درختان عظیم و تاریکی که همچون سایه ای ترسناک بر آن افتاده بود، همیشه در ذهنم باقی خواهد ماند. به نظرم آن جنگل نه تنها ترسناک بود، بلکه پر از رازهایی بود که هیچ گاه کسی نتوانست به آن ها پی ببرد.