f:I[55593,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"default"] 10:I[22163,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"default"] 11:I[76678,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"Image"] 12:I[74085,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"default"] 13:T8c9,

هر سال، غریزه‌ مهاجرت، هزاران گورخر، گوزن ایمپالا و گوزن یالدار را وادار می‌کند تا صدها، بلکه هزاران کیلومتر را در جستجوی چراگاه‌های سرسبزتر و آب تازه طی کنند.

به گزارش فرارو، برای رسیدن به مقصد، ناچارند از رودخانه‌هایی عبور کنند که میان این سرزمین‌ها قرار دارد، رودخانه‌هایی که در دل خود شکارچیانی باستانی و مرگبار پنهان کرده‌اند؛ تمساح‌های نیل، که گویی این رویداد سالانه را در تقویم شکار خود علامت زده‌اند.

در واقع، بخش قابل‌توجهی از تمساح‌های نیل بخش عمده‌ تغذیه‌ سالانه‌شان را از همین مهاجرت به‌دست می‌آورند. این شکارچیان بی‌رحم و نیرومند در بازه‌ کوتاه عبور حیوانات، هرچه بتوانند شکار می‌کنند، زیرا فرصتشان محدود است.

در این صحنه، یکی از گورخرها در میان رود گرفتار شد و در حالی‌که تمساح پای جلویی‌اش را در دهان گرفته بود، با تمام توان برای نجات خود جنگید. او سرانجام توانست از چنگال مرگ بگریزد، اما بهایی سنگین پرداخت: وقتی از آب بیرون آمد، یکی از پاهای جلویی‌اش به‌طور کامل قطع شده بود.

با وجود درد و ضعف شدید، گورخر ناچار بود به راه خود ادامه دهد ، تنها با سه پا، اما با اراده‌ای که هنوز ایستاده بود. او باید می‌دوید، باید فاصله می‌گرفت، چون بقا فقط در حرکت معنا دارد.