به گزارش خبرنگار مهر، در حالی‌که باشگاه استقلال در مسیر گسترش فعالیت‌های ورزشی خود گام‌های بلندی برداشته، پرسپولیس با اتخاذ سیاستی کاملاً متفاوت، ترجیح داده است توسعه تیم‌داری در رشته‌های غیر فوتبالی را به شکلی تدریجی و کنترل‌شده دنبال کند.

شتاب استقلال در چندرشته‌ای شدن

از زمان خصوصی‌سازی باشگاه استقلال و به‌ویژه در دوران حضور علی تاجرنیا به عنوان رئیس هیئت‌مدیره و نماینده تام‌الاختیار، سیاست توسعه چندرشته‌ای در این باشگاه با جدیت دنبال شده است. استقلالی‌ها با هدف افزایش برندینگ و گسترش دامنه هواداری، به‌صورت موازی در رشته‌هایی مانند بسکتبال، فوتسال و حتی دوومیدانی ورود کرده‌اند.

این برنامه، بخشی از طرح کلان هلدینگی است که مالکیت باشگاه استقلال را دارد و برای تبدیل شدن به یک مجموعه چندمنظوره ورزشی و احتمالا تجاری اقدام می‌کند تا مدل اقتصادی تازه‌ای را در فضای خصوصی‌سازی ورزش ایران پیاده کند.

سیاست متفاوت پرسپولیس در توسعه تیمداری؛ نیازی به هیاهو مثل آبی‌ها نیست

رویکرد متفاوت در پرسپولیس

در مقابل، کنسرسیوم بانکی مالک پرسپولیس رویکردی متفاوت را در پیش گرفته است. هرچند در برنامه‌های راهبردی پرسپولیس نیز توسعه تیم‌داری در سایر رشته‌ها پیش‌بینی شده، اما مدیران این مجموعه با توجه به شرایط مالی، تعهدات انباشته و اولویت ساماندهی فوتبال، ترجیح داده‌اند این مسیر را گام‌به‌گام و با سرعتی بسیار کمتر از استقلال دنبال کنند.

از قرار معلوم هدف فعلی پرسپولیس ایجاد ثبات مالی و ساختار مدیریتی منسجم در تیم فوتبال است و سپس در مراحل بعد، توسعه رشته‌های دیگر از جمله فوتسال یا والیبال در دستور کار قرار خواهد گرفت.

در واقع، پرسپولیس و استقلال اکنون دو مدل مدیریتی متفاوت را تجربه می‌کنند؛ استقلال با شتاب در پی گسترش نام خود به سایر رشته‌هاست، در حالی که پرسپولیس به دنبال تثبیت پایه‌های اقتصادی و فنی تیم فوتبال پیش از ورود به عرصه‌های جدید است.

مدیران پرسپولیس معتقدند در شرایطی که باشگاه هنوز از نظر منابع مالی، قراردادهای اسپانسری و بدهی‌های گذشته به مرحله ثبات کامل نرسیده، توسعه گسترده تیم‌داری می‌تواند خطرناک و هزینه‌زا باشد. از همین رو، رویکرد آن‌ها «توسعه با تأخیر اما پایدار» است.

چشم و هم‌چشمی در راه است؟!

با توجه به رویکردهای متفاوت دو باشگاه، احتمالا به زودی پرسپولیس نیز در فشار نقد طرفدارانی برود که دوست دارند باشگاهداری در پرسپولیس توسعه پیدا کند و آنها در رشته‌های مختلف حضور فعال داشته باشند. شاید پرسپولیس خیلی زود اسیر چشم و هم چشمی با رقیبی شود که تصمیم گرفته است تیم‌های زیادی را ایجاد کند و اینگونه تعیین مسیر داشته باشد.

در مجموع، مسیر دو باشگاه در این زمینه متفاوت اما هدف هر دو، تبدیل شدن به یک برند چندبعدی ورزشی است که بتواند در دوران جدید خصوصی‌سازی، فوتبال را تبدیل به یک صنعت کند و سپس ورزش را توسعه دهد.