14:T899,

باشگاه خبرنگاران جوان؛ عبدالصمد ابراهیمی* تیم فوتبال پرسپولیس این‌بار با سه گل زیبا و البته چند موقعیت از کف‌رفته، استقلال خوزستان را در روزی که شانس هم چندان یاری نمی‌کرد، از پیش‌ِرو برداشت؛ اما ارزش این پیروزی نه در عدد گل‌ها، که در کیفیت نوظهور بازی سرخ‌پوشان بود.

تیم اوسمار، برخلاف نسخه‌ محتاط هفته های پیشین، با جسارتی مناسب پا به میدان گذاشت: چیدمانی دو‌مهاجمه، فشردگی در فاز حمله و سرعت در انتقال از میانه به عمق، نشانه‌هایی از بازگشت یک تیم با انگیزه را به همراه داشت. حرکات ترکیبی، موج دوم هجومی و نفوذ از پشت محوطه جریمه، همگی گواهی است بر آن‌که پرسپولیس دوباره در مسیر بردن قرار گرفته است.

وجه تمایز آشکار میان تیم فعلی و تیم هاشمیان در همین آمادگی ذهنی برای بردن خلاصه می‌شود؛ پرسپولیسِ اوسمار دیگر تیمی نیست که پس از گل به عقب بنشیند و به احتیاط پناه ببرد، بلکه عطش استمرار حمله و میل به سنگین‌تر کردن کفه‌ی نتیجه در ذات بازی آنان تزریق شده است.

دیدیم که ساختار تازه نه بر پایه‌ی ترس از اشتباه، بلکه بر اعتقاد به توان تیمی و ترکیبی بنا شده و هر چه گذر زمان پیش‌تر رود، این پرسپولیسِ بالیده در هجوم و هوشمند در مالکیت، بیش از پیش به چهره‌ی اصلی خویش بازخواهد گشت. این تازه آغاز راهی جدید است. گام های بعدی را محکم تر بردارید.