روایتی واقعی از مامور سیا که برای یافتن آرامش ذهنی به شرق جهان سفر کرد

خلاصه کتاب «ذهن آرام» (The Quiet Mind) شامل سرخط‌های کتاب «جان ای. کولمن» (John E. Coleman)، نویسنده و روان‌پژوه آمریکایی است که نخستین‌بار در سال ۱۹۷۱ منتشر شد. این اثر یکی از نوشته‌های شاخص در زمینه‌ی مدیتیشن، خودشناسی و آرامش ذهنی به شمار می‌آید.
کولمن که سال‌ها در آسیا به مطالعه و تمرین مراقبه پرداخت، در این کتاب تجربه‌ی شخصی خود را از آشنایی با آموزه‌های بودایی و تمرین‌های ذهن‌آگاهی بازگو می‌کند. او به جای پرداختن به مفاهیم فلسفی پیچیده، مسیر واقعی و ملموس رسیدن به آرامش درونی را از دید یک فرد غربی روایت می‌کند که به‌دنبال رهایی از اضطراب و پریشانی ذهنی است.
کتاب خواننده را با اصول ساده اما عمیق مراقبه، مشاهده‌ی افکار، و رهایی از آشفتگی درونی آشنا می‌کند و با نثری آرام و صادقانه، یادآور می‌شود که سکوت ذهنی نه در فرار از زندگی، بلکه در پذیرش آگاهانه‌ی لحظه‌ها نهفته است.

بخشی از کتاب ذهن آرام:
«روی یک حصیر کاه در کف سنگی معبدی در بانکوک دراز کشیده بودم. هوا خنک بود. هیچ صدایی نمی‌آمد. به پشت خوابیده بودم و سعی می‌کردم آرامش پیدا کنم و موفق هم بودم. ناگهان دست راستم بی‌اختیار شروع کرد به بالا رفتن. خیلی آرام و نرم به سمت بالا حرکت کرد تا زمانی که کاملاً کشیده شد و مستقیم از بدنم بیرون آمد، رو به سقف گنبدی و پرنقش‌ونگار معبد. چند لحظه همان‌طور در هوا ماند، بعد خودش را پایین آورد و روی زمین قرار گرفت.
اثر این اتفاق باید ترسناک بوده باشد. تنها نوری که در آن مکان بود، از پنجره‌های باریکی می‌تابید که کرکره‌های چوبی‌شان به‌سوی آسمان آبی باز شده بود. سکوت کامل برقرار بود. اما اوضاع بدتر هم شد. بی‌هشدار، دست دیگرم نیز شروع کرد به حرکت و آن هم به‌آرامی بالا رفت، مدتی در همان وضعیت ماند و سپس پایین آمد. یکی دو دقیقه بعد، پای چپم بلند شد و به حالت عمودی درآمد، بعد پای راستم. سپس دست راستم بالا رفت و هر دو پا پایین آمدند، بعد هر دو پا و هر دو دست هم‌زمان بالا و پایین شدند.
می‌دانم که توصیفم عجیب به نظر می‌رسد، هرچند دقیق است. از بیرون، صحنه باید کاملاً خنده‌دار و مضحک به نظر می‌آمده باشد. مطمئنم اگر آگاه بودم، از خجالت آب می‌شدم یا شاید هم از خنده ریسه می‌رفتم به خاطر حرکات بامزه‌ای که انجام می‌دادم. به‌هرحال، یک مقام ارشد دولتی از کشوری خارجی که طبعاً مقداری خویشتن‌داری و ملاحظات اجتماعی دارد، اگر چنین نمایشی را در مکان عمومی اجرا کند، مطمئناً چیزی نیست که تایلندی‌ها از بازدیدکنندگان کشورشان انتظار داشته باشند.»