بهار نوجوانی، از خاک تا خورشید

چون دانه‌ای کاشته می‌شود، ریشه می‌دواند. آرام‌آرام توده خاک را کنار زده و به سوی نور و آفتاب کشیده می‌شود. تنه‌اش سترگ و قوی می‌گردد. طوفان‌ها بر او می‌کوبند. بادها عزمشان را جزم می‌کنند تا این نهال را از پا بیندازند و نگذارند قد بکشد.آفات و خورشید هم برایش یکه تازی می‌کنند. گاه دستان نازک ریشه‌هایش...