در شرایطی که ایران پس از گذراندن جنگ ۱۲روزه تحمیلی توسط رژیم صهیونیستی و آمریکا، به سمت تقویت قدرت دفاعی و امنیت داخلی خود گام برمی‌دارد، کنش‌های اخیر فاندبگیران براندازی نشان‌دهنده افزایش تلاش‌ها برای ایجاد آشوب به‌عنوان بستر تحمیل جنگی دیگر است.

به گزارش فرهیختگان، در این چهارچوب ادعای قریب‌الوقوع بودن حمله نظامی مجدد اسرائیل به ایران، بخشی از یک سناریویی است که هدف آن برهم زدن امنیت روانی جامعه، ایجاد نگرانی گسترده و در نهایت افزایش نارضایتی‌ها برای هدایت فضای کشور به سمت شکل‌گیری آشوب‌های خیابانی است.

این هماهنگی نشان می‌دهد اپوزیسیون خارج‌نشین به‌طورکامل همگام با اسرائیل بسیج شده‌اند تا با فراهم کردن زمینه آشوب داخلی، بستر لازم برای تهاجم نظامی خارجی را مهیا کرده و هم‌زمان دولت‌های غربی از جمله آمریکا را ترغیب به تکرار تهاجمات نظامی علیه ایران کنند؛ اما واقعیت امر این است که اولاً این گروه‌ها فاقد بدنه اجتماعی واقعی در داخل ایران هستند و ثانیاً ایده‌هایشان برای براندازی، تکرار مسیرهای آزموده‌شده سابق است که در نهایت به ناکامی منجر شده و در عوض قدرت دفاعی ایران را به تصویر کشید.

۲۰ سال تربیت رضا پهلوی توسط بی‌بی

یکی از نقاط ضعف اصلی اپوزیسیون خارج‌نشین، عدم برخورداری از حمایت مردمی در داخل ایران است. روزنامه لوموند فرانسه در مطلبی مفصل که روز یکشنبه هفته گذشته منتشر کرده، به طور دقیق به این مسئله پرداخته و تأکید کرده که بر خلاف تبلیغات سیاسی، داده خاصی وجود ندارد که سلطنت‌طلبان در ایران حامیان قابل توجهی داشته باشند.

این روزنامه، رضا پهلوی را محصول سیاست‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل توصیف کرده که بدون هیچ پایگاه اجتماعی واقعی در ایران، صرفاً با تبلیغات شبکه‌های اجتماعی زنده نگه داشته شده است. لوموند تصریح می‌کند که پهلوی نه نماد دموکراسی، بلکه پلی برای بازگشت سلطه بیگانه خواهد بود.

لوموند در بخشی با عنوان «کمپین نفوذ اسرائیل» تأکید می‌کند که در ایران هیچ داده قابل اعتمادی درباره میزان محبوبیت واقعی رضا پهلوی وجود ندارد. این روزنامه در مورد ادعای بدنه‌اجتماعی‌داشتن رضا پهلوی می‌نویسد: «اطرافیانش برای اثبات محبوبیت به تعداد بازدیدها و لایک‌های شبکه‌های اجتماعی استناد می‌کنند، اما در دوران دیپ‌فیک و ربات‌های اینترنتی، این معیارها چندان قابل اتکا نیستند. برخی دیپلمات‌های اروپایی، به‌ویژه در فرانسه، رضا پهلوی را مهره‌ای در بازی اطلاعاتی اسرائیل برای بی‌ثبات‌سازی تهران می‌دانند.»

این روزنامه به نقل از یکی از اعضای خانواده سلطنتی سابق ایران می‌نویسد: «حدود بیست سال پیش، مأموران اسرائیلی از او خواسته بودند برای هدایت «ضدانقلاب» همکاری کند. »

علاوه بر این، لوموند به تلاش‌های ناکام پهلوی برای دیدار با مقامات اروپایی اشاره کرده و می‌گوید او در سال ۲۰۲۵ در سفرهایش به اروپا تلاش کرد با چهره‌های سیاسی دیدار کند؛ اما دولت فرانسه، دیدار با وزیر کشور وقت، برونو ریتایو را لغو کرد تا از بحران دیپلماتیک جلوگیری کند. حمایت پهلوی از کشتار مردم ایران توسط رژیم صهیونیستی نیز حتی بخشی از هواداران سلطنت‌طلب را شوکه کرده است. عکس پهلوی در کنار نخست‌وزیر اسرائیل که بمباران صدها غیرنظامی ایرانی را بدون همدردی توجیه می‌کند، نمونه‌ای واضح از تناقضات ایران دوستی او است.

در مورد پراکندگی اپوزیسیون ایرانی، آندریاس کریگ، استاد مطالعات خاورمیانه در کالج کینگز لندن می‌گوید: «رضا پهلوی هیچ شانسی ندارد. اپوزیسیون ایران پراکنده و چنددسته است. او نه کاریزماتیک است، نه چهره‌ای وحدت‌بخش. اشتباهات زیادی مرتکب می‌شود، از جمله دیدار با اسرائیل.»

اعتراف رضا پهلوی به کندذهنی و شکست خود

رضا پهلوی در یک گفت‌وگوی تصویری، شکست ایده براندازی در ادامه جنگ ۱۲ روزه وعدم توانایی‌اش در جمع‌آوری بدنه اجتماعی را به سن خود نسبت داده و گفته: «هرچه زمان بیشتر می‌گذرد آدم مغزش کندتر کار می‌کند. بالاخره سن است. من ۶۵ سالم شده است. در چنین شرایطی توقع داشتید من که خارج از ایران هستم از طریق چه معجزه‌ای بتوانم این کار را انجام دهم.»

این توجیهات نشان‌دهنده عمق ناتوانی او در بسیج نیروهای داخلی است. پهلوی در ادامه اعتراف می‌کند که پس از براندازی، منافع اسرائیل را تأمین خواهد کرد و می‌گوید: «اسرائیل از همه بهتر درک کرده است که ایران متفاوت چه اهمیتی برای منافع آن‌ها خواهد داشت.» او همچنین از آمریکا می‌خواهد رهبری علیه ایران را به دست گیرد: «آمریکا الان این فرصت را دارد تا نظام‌هایی را که در مقابل ایران کوتاه آمده و دنبال دادوستد و مماشات بودند رهبری کند. یک رهبریتی در دنیای غرب بود که شکست هیتلر و فروپاشی شوروی رخ داد.»

پهلوی بار دیگر داستان شکست‌خورده جنگ ۱۲روزه را به عنوان نسخه براندازی روی میز ترامپ و نتانیاهو قرار داده و آن را فرصتی می‌داند که شاید برخلاف گذشته منجر به پیروزی براندازان شود. این اظهارات نه‌تنها اعتراف به شکست‌های پیشین است، بلکه نشان‌دهنده تلاش برای تکرار سناریوهای ناکام با امید به حمایت خارجی است.