نامزدی روزی از گروه بلک‌پینک برای ترانه‌ی «آپی‌تی (APT)» در جوایز گرمی ۲۰۲۶ تنها یک موفقیت فردی نیست؛ این اتفاق، نشانه‌ای از تغییر در نظم جهانی موسیقی است. تغییری که ریشه‌هایش در سال ۲۰۱۹ شکل گرفت، زمانی که گروه بی‌تی‌اس نخستین هنرمندان کره‌ای شدند که بر صحنه‌ی گرمی ظاهر شدند و مفهوم تازه‌ای از «پاپ جهانی» را معرفی کردند. این گزارش نگاهی دارد به مسیری که از حضور نمادین بی‌تی‌اس در گرمی آغاز شد و اکنون در نامزدی روزی، به بلوغ فرهنگی و هنری رسیده است.

فصل اول انقلاب بی تی اس در افتخارات کی پاپ به فوریه ۲۰۱۹ برمی‌گردد. در سالن پر زرق‌وبرق «استیپلز سنتر» لس‌آنجلس، در میان نام‌های بزرگ موسیقی آمریکا، گروهی هفت‌نفره از سئول روی صحنه آمدند تا یکی از جوایز گرمی را معرفی کنند. این صحنه شاید برای بسیاری تنها لحظه‌ای کوتاه در پخش تلویزیونی بود، اما برای میلیون‌ها مخاطب آسیایی، معنایی عمیق داشت: درهای گرمی به‌طور رسمی به روی شرق باز شد.

بی‌تی‌اس با ظاهری کلاسیک، اعتمادبه‌نفس در کلام و حضوری بی‌اغراق، تصویری تازه از کره‌جنوبی به جهان نشان داد؛ تصویری که با کلیشه‌های رایج درباره‌ی موسیقی پاپ شرقی تفاوت داشت. آن‌ها نه مقلد پاپ آمریکایی بودند و نه درگیر تصنع فرهنگی. بی‌تی‌اس روایت خود را از جهان داشت؛ جهانی که در آن هویت، تنهایی، عشق، فشار اجتماعی و امید در کنار ریتم و ملودی جریان دارند.

این گروه که کارش را از استودیوی کوچکی در سئول آغاز کرده بود، به‌واسطه‌ی ارتباط مستقیم با هواداران در فضای مجازی، تبدیل به یک پدیده‌ی جهانی شد. آن‌ها در واقع مدل جدیدی از «صنعت موسیقی مردمی» را پایه‌گذاری کردند؛ مدلی که بر محور گفت‌وگو، صداقت و جهانی‌سازی روایت شخصی بنا شده بود.

فصل دوم: از دینامیت تا باتر؛ صعود به ساختار رسمی

تا پیش از بی‌تی‌اس، گرمی در طول تاریخ خود تقریباً هرگز هنرمندی از کره‌جنوبی را در فهرست نامزدهایش نداشت. در سال ۲۰۲۱، این تابو شکسته شد؛ بی‌تی‌اس با تک‌آهنگ پرانرژی و تمام‌انگلیسی «دینامیت» در شاخه‌ی «بهترین اجرای گروه پاپ» نامزد شد.

این ترانه با ریتمی سرزنده، پاسخی بود به دوران همه‌گیری کرونا؛ پیامی از امید و شور زندگی در زمانی که جهان در سکوت و ترس فرو رفته بود. انتشار آن نه‌تنها صدر جدول بیلبورد را فتح کرد، بلکه نگاه آکادمی گرمی را نیز متوجه پدیده‌ای کرد که دیگر نمی‌شد نادیده‌اش گرفت.

سال بعد، در ۲۰۲۲، نوبت «باتر» بود؛ آهنگی با ساختار پیچیده‌تر، تنظیم بین‌المللی و امضای گروهی که حالا جایگاهش در بازار آمریکا تثبیت شده بود. اجرای زنده‌ی بی‌تی‌اس در مراسم همان سال، که با فضایی سینمایی و طراحی صحنه‌ای الهام‌گرفته از فیلم‌های جاسوسی همراه بود، تحسین گسترده‌ای برانگیخت.

در سال ۲۰۲۳، بی‌تی‌اس با دو نامزدی دیگر بازگشت: یکی برای «مای یونیورس» حاصل همکاری با گروه بریتانیایی کولدپلی، و دیگری برای «هنوز نیامده است» در بخش بهترین موزیک‌ویدیو. این تداوم، نشان داد که حضورشان در گرمی تصادفی یا تبلیغاتی نیست؛ بلکه حاصل تحول واقعی در سیاست‌گذاری فرهنگی صنعت موسیقی است.

فصل سوم: تأثیر بی‌تی‌اس بر صنعت و نگاه جهانی

بی‌تی‌اس تنها در حوزه‌ی جوایز موسیقی اثرگذار نبود. موفقیت جهانی این گروه باعث شد تا شرکت‌های موسیقی در کره‌جنوبی ساختار تولید خود را تغییر دهند. کمپانی هایپ (کمپانی تشکیل‌دهنده بی‌تی‌اس) به‌جای تمرکز صرف بر بازار آسیایی، دفاتر بین‌المللی در لس‌آنجلس و لندن تأسیس کرد تا موسیقی‌اش در همان بسترهای صنعتی تولید شود که آثار پاپ غربی خلق می‌شوند.

از سوی دیگر، رسانه‌های آمریکایی نیز به تدریج لحن خود را تغییر دادند. اگر در سال ۲۰۱۹ هنوز از واژه‌هایی مانند «پدیده آسیایی» یا «موج شرقی» استفاده می‌شد، تا سال ۲۰۲۳ عبارت «گلوبال آرتیست» یا «جریان اصلی پاپ» جایگزین آن شد.

به بیان دیگر، بی‌تی‌اس موفق شد ذهنیت صنعت را نسبت به مرزهای فرهنگی پاپ تغییر دهد؛ همان مرزهایی که دهه‌ها در دست آمریکا و اروپا بود.

فصل چهارم: از میراث تا تداوم، نامزدی روزی و اتفاقات تازه

چهار سال پس از نخستین نامزدی بی‌تی‌اس، نام یک هنرمند زن کره‌ای در میان شاخه‌های اصلی گرمی دیده می‌شود. روزی، خواننده‌ی گروه بلک‌پینک.

او برای گرمی در سال ۲۰۲۶ با همکاری برونو مارس در ترانه‌ی «آپی‌تی (APT)» نامزد سه جایزه‌ی اصلی، ترانه‌ی سال، رکورد سال و بهترین اجرای گروه پاپ شد. این اتفاق از دو جهت اهمیت داشت: نخست آن‌که برای اولین‌بار، کی‌پاپ از مرز شاخه‌های فرعی خارج و وارد قلب اصلی رقابت‌ها شد؛ دوم، حضور یک هنرمند زن کره‌ای در چنین جایگاهی، بازتاب تحولی بود که بی‌تی‌اس آغازگرش بود.

روزی پیش‌تر نیز در پروژه‌های انفرادی خود، رویکردی شخصی‌تر و احساسی‌تر نسبت به اعضی گروهش داشت؛ اما «آپی‌تی» نشان داد که این هنرمند کی‌پاپ که از هم نسل با بی‌تی‌اس است، زبان و تولید خود را به استانداردهای جهانی نزدیک کرده‌اند، هرچند که در مورد موسیقی او وایرالی بودن آن و کم توجهی به هویت فرهنگی‌شان کمی مورد توجه قرار می‌گیرد.

نکته مهم این است که مسیری که بی‌تی‌اس ایجاد کرده و پلی که این گروه پسرانه میان شرق و غرب ساخته است، راه هنرمندانی مثل روزی را نیز در این راه هموار کرده است و باعث شده است نامزدی که گرمی برای هنرمندان کی پاپ دیگر مسئله‌ای عجیب و غریبی نباشد.

فصل پنجم: از بازنمایی تا حضور ساختاری

برای درک اهمیت این مسیر باید به تاریخ نگاه کرد. پیش از بی‌تی‌اس، هنرمندان غیرغربی در گرمی اغلب در قالب بخش‌های «جهانی» یا «اتنیک» قرار می‌گرفتند؛ شاخه‌هایی که ناخواسته مفهوم «دیگری» را تداعی می‌کرد. اما بی‌تی‌اس با ورود به شاخه‌های اصلی و با فروش و محبوبیتی هم‌سطح بزرگ‌ترین نام‌های پاپ آمریکا، این تقسیم‌بندی را بی‌معنا کرد.

تحلیل‌گران فرهنگی معتقدند حضور بی‌تی‌اس در گرَمی نوعی بازتعریف قدرت نرم کره‌جنوبی بود؛ قدرتی که از سریال‌های تلویزیونی تا مد، از فناوری تا موسیقی، در قالب موج موسوم به «هال‌یو (Hallyu)» جهان را فراگرفته است.

گرمی، به عنوان یکی از محافظه‌کارترین نهادهای موسیقی، ناگزیر شد به این واقعیت پاسخ دهد. از آن پس، درهای این مراسم به روی هنرمندان دیگری از شرق آسیا نیز باز شد و مسیر برای تنوع فرهنگی واقعی فراهم گردید.

فصل ششم: صدای اقتصاد و فرهنگ

نمی‌توان از کی‌پاپ سخن گفت و از ساختار اقتصادی‌اش نگفت. صنعت موسیقی کره در دو دهه‌ی گذشته از نظامی دقیق و صنعتی بهره گرفته است که در آن آموزش، تولید و بازاریابی در چرخه‌ای هماهنگ پیش می‌رود.

بی‌تی‌اس با ترکیب همین مدل بومی و استراتژی ارتباط جهانی، نشان داد که «موفقیت فرهنگی» بدون تسلط بر اقتصاد ممکن نیست. پس از آن، برندهای بین‌المللی و استودیوهای آمریکایی نیز به همکاری با هنرمندان کی‌پاپ روی آوردند؛ نتیجه، رشد سالانه‌ی صادرات فرهنگی کره و افزایش سهم آن در بازار جهانی موسیقی بود.

نامزدی روزی در ۲۰۲۶ نیز در ادامه‌ی همین مسیر است؛ نشانه‌ای از آن‌که کی‌پاپ دیگر نه تنها یک ژانر، بلکه یک قدرت اقتصادی و فرهنگی تمام‌عیار است.

فصل هفتم: نگاه به آینده

با توجه به روند فعلی، انتظار می‌رود در سال‌های آینده حضور هنرمندان کره‌ای در گرمی از حالت استثنا به یک روال دائمی تبدیل شود. نسل جدید گروه‌ها مانند نیو جینز، استری‌کیز و توایس در حال تجربه‌ی همان مسیر جهانی‌سازی‌اند که بی‌تی‌اس آغاز کرد.

هرچند باید گفت علی رغم هموار شدن مسیر توسط بی‌تی‌اس آن‌ها مسیر بسیاری طولانی در پیش دارند.

آکادمی گرمی نیز، تحت فشار رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، ناچار به بازبینی معیارهای خود شده است. در دنیایی که پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب و اسپاتیفای مرزهای جغرافیایی را از میان برده‌اند، تعریف «موسیقی جهانی» دیگر نمی‌تواند تنها به زبان انگلیسی محدود بماند.

در این میان، کره‌جنوبی تبدیل به آزمایشگاهی شده که نشان می‌دهد چگونه می‌توان با سرمایه‌گذاری بر فرهنگ، نفوذ سیاسی و اجتماعی در جهان به دست آورد. از این منظر، بی‌تی‌اس تنها گروهی محبوب نیست، بلکه پدیده‌ای است استراتژیک در تاریخ دیپلماسی فرهنگی قرن بیست‌ویکم.

در نهایت از دینامیت تا آپی‌تی؛ افسانه‌ای ادامه‌دار رقم می‌خورد

از نخستین لحظه‌ای که بی‌تی‌اس در ۲۰۱۹ پا بر صحنه‌ی گرمی گذاشت تا امروز که روزی نامزد سه جایزه‌ی اصلی شده، تنها شش سال گذشته است. شش سالی که در آن، مسیر موسیقی پاپ جهانی بازتعریف شد.

بی‌تی‌اس دروازه‌ای گشود که نه با تبلیغات، بلکه با استعداد، نظم و صداقت ساخته شد؛ و حالا نسل جدیدی از هنرمندان در حال عبور از آن‌اند.

«دینامیت» نخستین جرقه بود، «باتر» ثبات را آورد، «مای یونیورس» نشان داد مرزها توهم‌اند، و «آپی‌تی» اثبات کرد این میراث زنده است.

کی‌پاپ دیگر تنها صدای سئول نیست؛ صدای نسلی است که در جهانی بدون مرز رشد کرده و می‌خواهد موسیقی‌اش را همان‌قدر جهانی، انسانی و متنوع ببیند که جهان امروز هست.

طرفداران گروه بی‌تی‌اس پس از پایان خدمت سربازی این گروه در انتظار برگشت با قدرت آن‌ها هستند. این گروه در حال حاضر در حال تکمیل آلبوم جدیدش است که در سال ۲۰۲۶ منتشر می‌شود. تور کنسرت‌های این گروه نیز از همان سال از سر گرفته می‌شود و طرفداران کی‌پاپ همه می‌دانند با برگشت دوباره بی‌تی‌اس فرصت برای بقیه گروه‌ها محدودتر می‌شود.

مسیری که صنعت پاپ کره جنوبی در معرفی خود به جهان طی کرده است می‌تواند یک الگو برای کشورهایی باشد که قصد دارند اگرچه در هر موردی از غرب جا مانده‌اند فرهنگ خود را بر آن‌ها غالب کنند در جنگ فرهنگی پیروز باشند.

منبع: خبرآنلاین