خلاف همیشه که در آتلیه یا دفتر مجله با آدم‌معروف‌ها برای مصاحبه قرار می‌گذاشتیم این بار به پیشنهاد فریبا نادری در کافه قرار گذاشتیم تا گفت‌وگوی گرم‌تری داشته باشیم.

تصمیم به ازدواج با وجود بیماری

پس از آشنایی با مسعود رسام و گذر زمان، متوجه احساس خاصی از جانب او نسبت به خودم شدم. مسعود به من علاقمند شده بود و روزی این عشق را بیان کرد. من نیز در پاسخ، عاشق شدم؛ یا بهتر است بگویم مسعود مرا هم به عشق رساند. پس از طی دوره‌ای عاشقی، تصمیم به ازدواج گرفتیم. شاید خیلی‌ها تصور کنند که من نسبت به بیماری او بی‌خبر بودم و این تصمیم را بدون اطلاع از وضعیت سلامتی‌اش گرفتم، اما این‌گونه نبود. من از سال ۸۳ از بیماری سرطان مسعود خبر داشتم. در سال ۸۵ که با او ازدواج کردم، پزشکان می‌گفتند مدت زمان کمی از زندگی او باقی‌ست؛ اما عشق، امید و همراهی ما باعث شد او تا سال ۸۸ با سرطان مبارزه کند.

قضاوت‌ها و سوالات مردم درباره ازدواج

در چنین مواقعی، قضاوت‌های زیادی از سوی دیگران اتفاق می‌افتد. شاید برخی گمان کنند دلیل ازدواج من با مردی که ۲۷ سال از من بزرگتر بود، ثروت او بوده است؛ اما حقیقت چیز دیگری‌ست. افرادی که مسعود رسام را از نزدیک می‌شناسند، می‌دانند که او ثروتمند نبود. این ازدواج برای من به قدری معنادار و عاشقانه بود که حتی با مخالفت خانواده‌ام، تصمیم خود را عملی کردم.

واکنش‌های خانواده و زندگی پس از ازدواج

حتی پدرم حاضر نبود مرا ببیند و این ملاقات تا زمانی که مسعود تسلیم سرطان شد، اتفاق نیفتاد. خاطرات کوتاه، اما زیبا و پرمعنای زندگی با مسعود برای من بسیار ارزشمند بود. پس از ازدواج، حتی چند ماه از زندگی‌ام را با دختر او در یک خانه گذراندم. این تصمیم برایم نشان‌دهنده قدرت عشق بود. عشق، محافظه‌کاری نمی‌شناسد و من با وجود تمام قضاوت‌ها، تصمیم به همراهی با مسعود گرفتم.

عشق به یادگار‌های کودکی

مسعود رسام برای من شخصیتی به‌یادماندنی بود. از دوران کودکی، نام او و برادرش وقتی در تیتراژ برنامه‌ها ظاهر می‌شد، حس لذت و افتخار به من می‌داد. چهارشنبه شب‌ها این امکان را داشتم که بیدار بمانم و سریال خانه سبز را ببینم. او نقشی مهم در خاطرات نسلی داشت و برای همیشه در ذهن من ماندگار خواهد بود.