روایتی واقعی از عشق، جنایت و وسواسی خطرناک

خلاصه کتاب «دزد آثار هنری» (The Art Thief) بن‌مایه اثر «مایکل فینکل» (Michael Finkel)، نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی است که در سال ۲۰۲۳ منتشر شد. این اثر غیرداستانی، روایتی نفس‌گیر و واقعی از زندگی مردی است که بزرگ‌ترین دزد آثار هنری تاریخ معاصر لقب گرفته است؛ کسی که نه از روی طمع، بلکه از عشق وسواس‌گونه‌اش به زیبایی دست به سرقت می‌زد.
فینکل با قلمی پرکشش و جزئی‌نگر، داستان واقعی «استفان برایت‌وایزر» را روایت می‌کند؛ مردی فرانسوی که طی چند سال، بیش از دویست اثر هنری از موزه‌ها و گالری‌های اروپا دزدید، بی‌آن‌که هیچ‌کدام را بفروشد. او فقط می‌خواست آن‌ها را در خلوت خود تحسین کند. این کتاب، در عین روایت یک جنایت واقعی، کاوشی روان‌شناسانه در ذهن هنردوستی بیمارگونه است که میان عشق، وسواس و جنون در نوسان است.

بخشی از کتاب دزد آثار هنری:
«نزدیک موزه، آماده برای شکار، استفان برایت‌وایزر دست دوست‌دخترش آن-کاترین کلینکلاوس را می‌گیرد. آن‌ها با هم به سمت میز پذیرش می‌روند، لبخند می‌زنند و سلام می‌کنند؛ زوجی جوان و خوش‌سیما. سپس با پرداخت نقدی، دو بلیت می‌خرند و وارد می‌شوند.
ظهر است، زمان سرقت، یکشنبه‌ای شلوغ در آنتورپِ بلژیک، فوریه‌ی ۱۹۹۷. آن دو میان گردشگران خانه‌ی روبنس حل می‌شوند، به مجسمه‌ها و تابلوها اشاره می‌کنند و با کنجکاوی به هر گوشه سرک می‌کشند. آن-کاترین خوش‌لباس است؛ لباس‌های برند شنل و دیور به تن دارد که از فروشگاه‌های دست‌دوم خریده، و کیف بزرگ «ایو سن‌لوران» روی شانه‌اش آویخته است. برایت‌وایزر پیراهنی دکمه‌دار پوشیده که داخل شلوار شیکی زده، و روی آن پالتویی کمی گشاد انداخته است. در جیب پالتو، چاقوی ارتش سوئیس پنهان کرده است.
خانه‌ی روبنس، موزه‌ای زیباست که زمانی اقامتگاه نقاش بزرگ فلاندری قرن هفدهم، پیتر پل روبنس، بوده است. این زوج میان اتاق نشیمن، آشپزخانه و سالن غذاخوری قدم می‌زنند، در حالی‌که برایت‌وایزر در ذهنش موقعیت درها را می‌سنجد و مسیر حرکت نگهبانان را دنبال می‌کند. چند مسیر فرار احتمالی در ذهنش نقش می‌بندد. شیئی که قصد سرقتش را دارند در انتهای موزه نگهداری می‌شود؛ در تالاری در طبقه‌ی همکف، با چلچراغی برنجی و پنجره‌هایی بلند که حالا برخی از آن‌ها برای حفاظت آثار در برابر آفتاب ظهر بسته شده‌اند.»