امروز کشور ما نه در معرض تهدید بلکه تهدیدها قرار دارد ولی با اینحال فعالان سیاسی ما مشغول منازعات و یقه همدیگر را گرفتن هستند.

آمریکا طمع خود را از خواسته غیرمنطقی به صفر رساندن غنی‌سازی، به تعطیل کردن برنامه تولید موشک و دست کشیدن از تقویت بنیه دفاعی و حتی حضور مأموران آمریکائی در کنار بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای نظارت مستمر بر فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان رسانده ولی حضرات فعالان سیاسی ما هنوز از افشاگری علیه همدیگر فارغ نشده‌اند!

رژیم صهیونیستی جنگنده‌های خود را تا نزدیک مرزهای ایران در حریم هوائی عراق برای تمرین‌های پرتاب به پرواز درمی‌آورد و در اینجا فلان آدم خوش‌خیال[محمدرضا نقدی] می‌گوید دلش می‌خواهد به مردم بلیط سفر به بیت‌المقدس بفروشد!

اروپا، آمریکا و کانادا برای ایران خط و نشان می‌کشند و از تحریم‌ها و فشارهای بیشتر سخن می‌گویند و مردم در تنگنای گرانی‌های روزافزون با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند و به‌اصطلاح شخصیت‌های سیاسی ما درباره اینترنت سفید با هم به چانه‌زنی مشغولند و همدیگر را به سوء‌استفاده از موقعیت، ریاکاری، دوروئی و تبعیض متهم می‌کنند!

این، روش بسیار زشت و زیانباری است که متأسفانه از دهه‌ها قبل آغاز شد و تاکنون ادامه دارد و متأسفانه باید اعتراف کنیم که «ام‌الامراض» است و تمام جناح‌ها به آن آلوده هستند.

ضربه خطرناکی که این بیماری به کشور می‌زند اینست که اعتماد مردم را خدشه‌دار می‌کند و پشتوانه مردمی استقلال را که سرمایه اصلی است از بین می‌برد. معلوم نیست چرا با ادامه یافتن این منازعات مقابله نمی‌شود و یک قوه عاقله‌ای در کشور درصدد پایان دادن به آن برنمی‌آید!

شاید از جناح‌های سیاسی اعم از اصولگرا و اصلاح‌طلب به دلیل علاقه‌ای که به کسب قدرت و نگهداری آن دارند، ورود به منازعات امری طبیعی باشد ولی برای مصون نگهداشتن کشور از مطامع دشمنان، چنین منازعاتی از هر سم مهلکی خطرناک‌تر است. اصحاب جناح‌ها اگر دقت کنند به این نتیجه خواهند رسید که عوارض منفی این سم مهلک دامن‌گیر خودشان هم خواهد شد.

حال که جناح‌ها به دلیل شیفتگی قدرت حاضر نیستند به خاطر مصالح کشور از بعضی مطامع خود کوتاه بیایند و با طرف مقابل به مصالحه‌ای که به نفع کشور و ملت است برسند، نمی‌توان کشور را به حال خود رها کرد و به طرفین منازعات اجازه جولان دادن در این عرصه خطرناک را داد. مصالح عمومی و منافع ملی بسیار مهم‌تر از اینست که در برابر منازعات جناح‌ها بر سر قدرت، کوتاهی گردد و به این جنگ قدرت اجازه ادامه یافتن داده شود.

اصحاب جنگ قدرت باید این واقعیت را درک کنند که صبر مردم بی‌پایان نیست. مردم ایران برای به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی و پایان دادن به عمر ننگین رژیم منحط و وابسته پهلوی بهای سنگینی پرداختند. انقلاب اسلامی و نظام سیاسی برآمده از آن برای تأمین استقلال، آزادی، رفاه، پیشرفت و عدالت به وجود آمدند ولی منازعات جناح‌ها به جائی رسیده که تمام این اهداف را به فراموشی سپرده و در حال بر باد دادن خون‌های شهیدان و فداکاری‌های جانبازان و ایثارگران است. اکنون مردم می‌دانند این خسران بزرگ ناشی از جنگ قدرت جناح‌هاست و به همین دلیل هیچیک از آنها را نخواهند بخشید مگر آنکه در روش غلط خود تجدید نظر عملی کنند و به فرمان خدا که از جنگ قدرت نهی کرده است «وَلَا تَنَازَعُواْ فَتَفشَلُواْ وَتَذهَبَ رِیحُکُم» گردن نهند.