بلک لایت یا لامپ سیاه چیست؟

اگر تا به حال یک سریال یا برنامه‌ی جنایی و قانونی را در تلویزیون دیده باشید که در آن کارآگاهان به دنبال شواهد و مدارک موجود، با استفاده از یک منبع نوری هستند که رنگ آبی-بنفش دارد، باید بگوییم، همین جاست که شما بلک لایت را می‌بینید. تا به حال شده است که روی پشت دست خود مُهر یا جوهری بزنید اما انگار هیچ چیزی بر روی دست شما وجود ندارد ولی وقتی آن را زیر یک نوع نور به خصوص قرار می‌دهید، نقش تمبر یا مهر، ناگهان مشخص می‌شود؟ این نوعی دیگر از بلک لایت است. اگر می خواید بدانید بلک لایت چیست ، تا انتهای این مقاله ما را همراهی کنید.

مخترع بلک لایت کیست؟

مخترع لامپ سیاه، ویلیام اچ. بایلر است. او اختراعات زیادی را در صنعت مواد شب تاب و نورافشان به ثبت رسانده است. بایلر در سال ۱۹۳۵ این بلک لایت را اختراع کرد، و با توجه به اطلاعات به دست آمده از دانشگاه مرکزی میزوری، بایلر در سال ۱۹۲۷ در رشته فیزیک-شیمی فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۳۷، او توانست مدرک دکترای خود را در دانشگاه میزوری دریافت کند و پس از آن به عنوان یک دانشمند تحقیقاتی، برای شرکت جنرال الکتریک، شروع به کار کرد. بعد از ۲ سال کار در این شرکت، بایلر به مدیر تحقیقانی در شرکت رادیوم ایالات متحده آمریکا تبدیل شد. در این شرکت، دکتر بایلر اختراعات بسیاری را در تاریخ ۳۲ ساله‌ی خود ثبت کرد.

مخترع لامپ سیاه، ویلیام اچ. بایلر است. او اختراعات زیادی را در صنعت مواد شب تاب و نورافشان به ثبت رسانده است.

در طول جنگ جهانی دوم، دکتر بایلر، تحقیقات تاثیرگذاری را در زمینه‌ی طیف مادون قرمز و رادارها انجام داد و دلیل اصلی آن مطالعه‌ی مواد فسفرداری بود که اجازه داد تا متحدان ما در جنگ پیروز شوند. امروزه مسافرت‌های هوایی از امنیت بسیار بالایی برخوردارند و دلیل اصلی آن همین رادارهای کشف شده در آن زمان است. مشارکت‌های او در علم پزشکی به متولد شدن نوعی از تکنولوژی منجر شد که آسیب‌پذیری ما در برابر مواردی مثل اشعه ایکس را کاهش داد. محیط زندگی ما نیز از کارهای دکتر بایلر و روش‌های تشخیص او از جمله آلودگی محیطی و پیش‌بینی آب و هوا، سود بسیاری برده است که تمام این‌ها باز هم بر مبنای رادارها اتفاق افتاده است.
دکتر ویلیام بایلر تمام زندگی خود را وقف مطالعه‌ی مواد شیمیایی لیاننده کرد که به هموار شدن مسیرهای بسیاری به منظور پیشرفت در تکنولوژی در آن زمان و همین حالا، منجر شد. از مواد فسفردار، به منظور ایجاد پوشش برای شیشه‌های بسیاری از صفحه‌نمایش‌های متفاوت، استفاده می‌شود.

لامپ سیاه چیست و چه ارتباطی با بلک لایت دارد؟

لامپ‌های سیاه در واقع لامپ‌های فلورسنت هستند که با چند نوع تغییر روبرو شده‌اند:

۱- عدم حضور یک پوشش فسفردار در داخل لوله‌های شیشه‌ای

۲- رنگ لوله‌های شیشه‌ای

لامپ‌های سیاه، ظاهر منحصر به فرد خود را از شکلی می‌گیرند که بر مبنای آن نور از لامپ ساطع می‌شود. نورهای فلورسنت در واقع لوله‌های توخالی هستند که از الکترودهایی که در دو سر انتهایی آن قرار گرفته‌اند، تشکیل شده است. در داخل این لوله‌ها، مقدار کمی بخار جیوه وجود دارد و شیشه‌ی شفاف با مواد فسفردرا سفید، پوشیده شده است. زمانی که یک ولتاژ بالا وارد این لوله می‌شود، با گازهای کم فشار برخورد می‌کند و سبب درخشش لامپ می‌شود. زمانی که این انرژی بر روی پوشش فسفر وارد عمل می‌شود، یک نور سفید و خنک از آن ساطع می‌شود.

لامپ ماوراء بنفش یا لامپ سیاه

زمانی که ولتاژ بالا از طریق بخار جیوه ارسال می‌شود، سبب ایجاد یک نور بنفش، آبی و یک نور نامرئی فرابنفش می‌شود. اگر پوشش فسفردار سفید، از داخل لوله شیشه برداشته شود، شما نمی‌توانید نور سفید را ببینید. در عوض، یک درخشش آبی-سبز را خواهید دید. لامپ‌های سیاه، ظاهر خود را از رنگ شیشه به دست می‌آوردند. رنگ آبی که در شیشه استفاده می‌شود، طیف نوری را، به جز کمی از نور فرابنفش که وارد این طیف رنگ شده است، به خود جذب می‌کند. این روند می‌تواند به ایجاد یک نور آبی و بنفش منجر شود. اگر این طیف رنگی هیچ ناخالصی‌ای در خود نداشته باشد، یک نور سیاه نیز، هیچ رنگی نخواهد داشت. زمانی که آن را روشن می‌کنید، لامپ کاملاً سیاه خواهد بود. همین تاثیرگذاری را می‌توان از یک لامپ رشته‌ای که در آن از انواع فیلترها برای پوشش دادن آن استفاده شده است، به دست آورد. البته اینها در تولید یک نور سیاه و ایجاد درخشش در برخی از اشیای خاص، بسیار ضعیف هستند.
طیف نوری ناشی از انرژی الکترومغناطیسی که ما انسانها می‌توانیم آنها را ببینیم، تنها بخش باریکی از آن را بین پرتوی گاما و مادون قرمز در خود جای داده است. این موج‌های الکترومغناطیسی، از موج‌های بسیار طولانی تا بسیار کوتاه دسته‌بندی شده‌اند. به نظر می‌رسد کوتاه‌ترین آن‌ها از یک اتم هم کوچک‌تر باشند. بلندترین آنها، به نظر می‌رسد که به اندازه تمام جهان باشد. پهنایی که ما می‌توانیم آن را ببینیم؛ چیزی بین ۴۰۰ تا ۷۰۰ نانومتر است.

طیف نور بلک لایت در مقایسه با نور مرئی (نوار رنگی طیف نور مرئی)

یک نانومتر یک میلیاردمِ یک متر است. پس می‌توانید تصور کنید که چقدر می‌تواند کوچک باشد. ما نمی‌توانیم هر چیزی کمتر یا بیشتر از این را ببینیم. انرژی بلک لایت بین ۳۲۰ تا ۴۰۰ نانومتر است.

کاربردهای بلک لایت

لامپ‌های سیاه کاربردهای بسیاری دارند؛ آنها در صنایع سرگرمی و علوم جنایی و قانونی مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین از آنها به منظور تشخیص پول‌های جعلی، تمیز کردن هتل و متل (به خصوص در سرویس‌های بهداشتی)، کلاهبرداری‌های هنری، شناسایی عقرب‌ها، پروژه‌های علمی، برطرف کردن نشتی در دستگاه‌های تهویه هوا؛ شکل دادن به ناخن به کمک اشعه‌ی یو- وی، مواد معدنی فلوئورسان، تشخیص آلودگی ذرات؛ نورپردازی در پوسترها؛ آموزش‌های ضدتروریست، بازرسی محصولات روزانه، عکاسی، جرم‌شناسی، تابش‌دهی به الماس برای شفافیت بیشتر، که به گران‌تر شدن الماس نیز منجر می‌شود، و بازرسی گچ‌بری‌ها در یک مفهوم کامل جدید، استفاده می‌شود.
مشارکت ویلیام اچ. بایلر با دنیا به همراه تحقیقات او در زمینه فسفرها، و اختراع بلک لایت در بین بسیاری از اختراعات دیگر او، توانسته است به بهبود کیفیت زندگی ما منجر شده و آن را توسعه دهد.

بلک لایت چگونه کار می‌کند؟

یک بلک لایت از طریق تولید نور یو-وی-ای (UV-A) یا نوی ماورای بنفش سبک (نوع A) کار می‌کند. یک نور فرابنفش که ما نمی‌توانیم آن را ببینیم. نور فرابنفش فراتر از طیف نورهای قابل رویتی است که چشم‌های ما می‌تواند آنها را ببیند. زمانی که اشیا در زیر این نور برق می‌زنند، در معرض نوری قرار گرفته‌اند که در واکنش به این تشعشع، ساطع شده‌اند. این «فسفرها» چیزهایی هستند که باعث می‌شوند دندان و یا تی-شرت‌های سفید در تاریکی، بدرخشند.

کاربردهای لامپ سیاه

نورهای یو-وی همچنین از کاربردهای عملی و منابع ساختگی دیگری نیز برخوردارند. یک لامپ فلورسنت بدون وجود پوشش تابنده، نور یو-وی را در یک دامنه‌ی یو-وی-سی از خود ساطع می‌کند، که نامرئی بوده و از انرژی بسیار بالایی برخوردار است. این نور می‌تواند در صورتی که پوست برای مدن زمان طولانی در معرض آن قرار بگیرد، سبب آسیب رساندن به پوست شود اما معمولاً از آن به عنوان ماده ضدعفونی کننده استفاده می‌شود.
نور یو-وی از کاربردهای صنعتی و تبلیغاتی بسیار زیادی نیز برخوردار است. نور یو-وی دوقطبیِ ساطع شده، یا ال-ای-دی، در پرینت‌های دیجیتالی، مورد استفاده قرار می‌گیرد، که در آن از نور، به منظور بهبود بخشیدن به مواد پرینت گرفته شده استفاده می‌شود. ال-ای-دی‌ها به دلیل مصرف پایین انرژی و اندازه کوچکی که دارند، در چراغ‌های راهنمایی در خیابان‌ها، چراغ‌های راهنمایی در هواپیماها و در صفحه‌نمایش‌های استادیوم‌های بزرگ، استفاده می‌شوند.