برای بیرون آوردن جنین، رحم باید منقبض شود؛ انقباض رحم جریان خون را محدود کرده و ایجاد درد می‌نماید. عوامل زیادی در درد زایمان دخیل هستند.

اندازهٔ کودک و لگن: هرچه رحم شما بزرگ‌تر و لگن‌تان کوچک‌تر باشد، رحم سخت‌تر منقبض می‌شود. کودک بزرگ‌تر، فشار بیشتری به پایانهٔ عصبی وارد می‌کند و هنگام عبور درد بیشتری ایجاد می‌کند.

وضعیت نوزاد: بیشتر بچه‌ها با سر از مجرای زایمان عبور می‌کنند. نوزادی که سرش بالا باشد، از آنجا‌که سخت‌ترین قسمت سرش صاف در مقابل لگن قرار می‌گیرد، به عصب پشت فشار وارد می‌کند (که به آن اغلب درد زایمان کمری می‌گویند).

وضعیت جسمانی مادر: برخی از کار‌شناسان معتقدند زنانی که اندام موزونی دارند، زایمان راحت‌تری دارند؛ احتمالاً به خاطر این‌که ماهیچه‌های قوی‌تر و یا تحمل بیشتری دارند.

کسانی که قبلاً زایمان طبیعی داشتند، مدت زمان کمتری (۸ ساعت) درد دارند. در مقابل، درد کسانی که برای اولین بار زایمان می‌کنند، ۱۴ ساعت طول می‌کشد. در زایمان بعدی رباط‌ها و ماهیچه‌های لگن شل شده‌اند و احتمال مقاومت آن‌ها کمتر می‌شود.

زایمان القایی
پیتوسین، دارویی که برای شروع و جلو راندن زایمان استفاده می‌شود، در بعضی از خانم‌ها منجر به انقباضات قوی تری می‌شود (برخلاف بالا بردن تدریجی نیرو).

عواطف
احتمال تجربه درد بیشتر در خانم‌هایی که اصلاً آمادگی نداشته و هیچ حامی‌ای ندارد، بیشتر است. بنابراین با کسانی که به تازگی مادر شده‌اند، صحبت کنید؛ راجع به آن‌چه که در انتظارتان است، از پیش مطالعه کنید و از این‌که آیا شریکتان قادر است به شما آرامش و اطمینان بدهد، اطمینان حاصل نمایید.